ภูมิแพ้อาหาร

ภูมิแพ้อาหารเป็นการตอบสนองทางภูมิคุ้มกันผิดปกติต่ออาหาร อาการและอาการแสดงมีได้ตั้งแต่เล็กน้อยถึงรุนแรง อาจมีคัน ลิ้นบวม อาเจียน อาการท้องร่วง ลมพิษ หายใจลำบากหรือความดันเลือดต่ำ ตรงแบบเกิดไม่กี่นาทีถึงหลายชั่วโมงหลังสัมผัส เมื่ออาการรุนแรง เรียก แอนาฟิแล็กซิส ความไม่ทนอาหารและอาหารเป็นพิษเป็นอีกภาวะต่างหาก^[1]

ภูมิแพ้อาหาร (Food allergy)
ภาพผู้ป่วยมีลมพิษขึ้นที่หลัง ผื่นลมพิษเป็นอาการของภูมิแพ้อาหารที่พบได้บ่อย
สาขาวิชา	Emergency medicine
อาการ	Itchiness, swelling of the tongue, vomiting, diarrhea, hives, trouble breathing, low blood pressure[1]
การตั้งต้น	Minutes to several hours of exposure[1]
ระยะดำเนินโรค	Long term, some may resolve[2]
สาเหตุ	Immune response to food[1]
ปัจจัยเสี่ยง	Family history, vitamin D deficiency, obesity, high levels of cleanliness[1][2]
วิธีวินิจฉัย	Based on a medical history, elimination diet, skin prick test, oral food challenge[1][2]
โรคอื่นที่คล้ายกัน	Food intolerance, celiac disease, food poisoning[1]
การป้องกัน	Early exposure to potential allergens[2][3]
การรักษา	Avoiding the food in question, having a plan if exposure occurs, medical alert jewelry[1][2]
ยา	Adrenaline (epinephrine)[1]
ความชุก	~6% (developed world)[1][2]

อาาหรทั่วไปที่ทำให้เกิดภูมิแพ้อาหารมีนมวัว ถั่วลิสง ไข่ หอย ผลเปลือกแข็งเมล็ดเดียว (nut) ข้าวสาลี ข้าวเจ้าและผลไม้^[1][2][4] พบภูมิแพ้ชนิดใดบ่อยที่สุดขึ้นอยู่กับประเทศ^[1] ปัจจัยเสี่ยงมีประวัติภูมิแพ้ในครอบครัว การขาดวิตามินดี โรคอ้วนและระดับความสะอาดสูง^[1][2] ภูมิแพ้เกิดเมื่ออิมมูโนโกลบูลินอี (IgE) ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย เกาะกับโมเลกุลอาหาร ปกติโปรตีนในอาหารที่เป็นปัญหา^[2] เหตุนี้กระตุ้นการหลั่งสารเคมีอักเสบ เช่น ฮิสตามีน^[1] การวินิจฉัยปกติอาศัยประวัติการแพทย์ การเลี่ยงอาหารที่สงสัย (elimination diet) การทดสอบแทงผิวหนัง (skin prick test) การทดสอบเลือดหาแอนติบอดี IgE ที่จำเพาะกับอาหาร หรือการกระตุ้นให้ปรากฏโดยอาหารทางปาก (oral food challenge)^[1][2]

การสัมผัสสารที่อาจก่อภูมิแพ้ในช่วงต้นของชีวิตอาจช่วยป้องกัน การรักษามีการเลี่ยงอาหารที่ทำให้เกิดอาหารและมีแผนหากเกิดการสัมผัสเป็นหลัก^[2] แผนดังกล่าวอาจรวมการให้อะดรีนาลิน (อีพิเนฟริน และการสวมเครื่องเพชรพลอยเตือนทางการแพทย์)^[1] ประโยชน์ของการรักษาด้วยการก่อภูมิคุ้มกันสารก่อภูมิแพ้ (allergen immunotherapy) สำหรับภูมิแพ้อาหารยังไม่ชัดเจน และในปี 2558 ยังไม่แนะนำ^[5] ภูมิแพ้อาหารบางชนิดหายไปเมื่ออายุมากขึ้น ซึ่งรวมภูมิแพ้นม ไข่และถั่วเหลือง ส่วนภูมิแพ้บางชนิด เช่น ภูมิแพ้ผลเปลือกแข็งเมล็ดเดียวและหอยตรงแบบไม่หาย^[2]

ในประเทศพัฒนาแล้ว ประชากร 4% ถึง 8% มีภูมิแพ้อาหารอย่างน้อยหนึ่งชนิด^[1][2] พบในเด็กบ่อยกว่าผู้ใหญ่และดูมีความ��ี่เพิ่มขึ้น เด็กชายปรากฏว่าพบบ่อยว่าเด็กหญิง^[2] ภูมิแพ้บางชนิดมักพบในอายุน้อย ส่วนภูมิแพ้บางชนิดตรงแบบเกิดในอายุมาก^[1] ในประเทศพัฒนาแล้ว ประชากรสัดส่วนใหญ่เชื่อว่าตนมีภูมิแพ้อาหารทั้งที่ความจริงไม่มี^[6][7][8]