Cyberkuce są syntetyczną rasą zamieszkującą Imperium Cyberkucy, stworzoną przez wymarłą już rasę Poudenów, zwaną przez nich Konstruktorami.
Historia[]
Poudeni praktycznie od zawsze byli zainteresowani nauką i przesuwaniem granic poznania. Nie było inaczej z próbami zastąpienia prostych algorytmów WI prawdziwą SI. W 258 ABY udało im się rozpracować działanie prawdziwego, organicznego mózgu. Po 3 latach zbudowali pierwszy prototyp elektronicznego odpowiednika, jednak dokończenie prac trwało aż do 267 ABY. Wtedy też uruchomiono pierwszą SI. Szybko też się pojawił pomysł wgrania jej do samodzielnych robotów, co stało się możliwe po przebudowie systemu na technologię kwantową.
Pierwsze Cyberkuce zostały skonstruowane w 280 ABY na Canterii. Po publicznym przedstawieniu pierwszej partii przystąpiono do drugiej fazy eksperymentu. Cyberkuce zostały zaadaptowane przez Poudenów i żyły z nimi.
Kultura[]
Cyberkuce są robotami, opartymi na skomplikowanych programach i wysoce wydajnych procesorach. Dlatego też kierują się czystą, racjonalną logiką opartą na matematyce, która nie jest zmącona emocjami, bo są one implementowane dopiero po podjęciu decyzji. Jednak powoduje to myślenie w systemie binarnym, czyli wszystko jest dla nich czarno-białe.
To właśnie było przyczyną wielu ich sporów z organicznymi rasami, przez co Cyberkuce stały się bardzo nieufne względem nich. Wprawdzie nie są z definicji wrogo nastawione do wszystkich i starają się każdemu dać kredyt zaufania, ale jeśli zawiodą się, to umieją chować urazę aż do końca Wszechświata. W wyniku swoich kontaktów doszły także do wniosku, że są po prostu od nich o wiele lepsze, doskonalsze, bardziej zaawansowane, jednak nie chcą traktować przedstawicieli organicznych ras protekcjonalnie, gdyż doszły do wniosku, że są zupełnie inni i nigdy im nie dorównają.
Budowa[]
Cyberkuce powstały na podobieństwo swoich Konstruktorów - Poudenów - czyli są podobne do ssaków z rodziny koniowatych. Obudowa jest wykonana z tytanu i grafenu, co czyni ją lekką i zaskakująco wytrzymałą. Oczy są podświetlane na różne kolory, co jest praktycznie jedynym sposobem pokazywania swoich uczuć i emocji osobnikom niepodpiętym do ogólnej sieci Canterii.
Sercem i umysłem Cyberkucy jest elektronowy mózg, symulujący działanie naturalnego, wsparty procesorem kwantowym o wysokiej częstotliwości taktowania. Poza tym posiadają wielokierunkowe złącze łączności FTL, który umożliwia im zarówno ściąganie wszystkich potrzebnych danych, które nie są wgrane na lokalny biodysk, oraz na wymianę danych między pojedynczymi Cyberkucami.
Najwięcej informacji o otaczającym świecie Cyberkuce biorą z sensorów wizyjnych, działających w spektrum światła widzialnego i podczerwieni, dysponującym także własnym podświetleniem używanym w ciemnym pomieszczeniu. Posiadają także laserowe i ultradźwiękowe czujniki odległości, a w kopytach także bliższego zasięgu czujniki pojemnościowe. Do kontaktu z organicznymi formami życia dysponują także zestawem mikrofonów oraz głośników.