Mirsanda Stanić

Prof. Dr Mirsanda Stanić (Lovran, 1950) srpski je profesor i naučnik u oblastima medicine i biologije.^[1]

Rođena je u Lovranu 21. juna 1950. godine. Osnovno i srednje obrazovanje je stekla u Omišu, a na Medicinskom fakultetu u Beogradu je diplomirala 1976. godine. Magistrirala je molekularnu biologiju 1984. godine, na smeru Neurobiologile razvića, sa tezom pod nazivom „Uticaj testosterona na androgene receptore bubrega misa”.

U Velikoj Britaniji je 1985. godine stekla sertifikat IVF (in vitro fertilization) i ET u Bourn Hall Clinic, Cambridge, o savladanim kliničkim i biološkim tehnikama vantelesne oplodnje od osnivača metoda Patric Steptoea i R. Edwardsa, dobitnika Nobelove nagrade.

Na Meducinskom fakultetu u Beogradu je odbranila doktorsku tezu na temu „Sazrevanje i oplodjenje humanih oocita” iz oblasti reprodukcije 1990. godine, prve takve teze u Srbiji.

Završila je specijalizaciju iz ginekologije i akušerstva 1992. godine i subspecilalizaciju iz fertiliteta i steriliteta 1996. godine na Medicinskom fakutetu u Beogradu.

Dobar deo naučnog obrazovanja je stekla i na studijskim i radnim boravcima u Health Science Center, South Western Medical School, Dalas, Teksas, 1980. godine, gde je radila eksperimentalni deo magistarske teze. U Americi je provela ukupno 7 godina, od toga deo vremena na prestižnom Vanderbilt University, gde je radila u oblasti molekularne imunoloske endokrinologije i kulture organa in vitro 2003. i 2004. godine kao i na Veteran Affair Hospital, zatim kao viziting profesor na PEN State University, 1999. godine i više puta na Univerzitetima u Londonu, gde je, između ostalog, prikazala prototip Mini - laboratorije - inovaciju medicinske naprave. U Nemačkoj je radila 10 godina kao Direktor/Supervisor naučne laboratorije, farmaceutske firme Biofactor GmbH, gde je osmislila i razvila prvi humani medijum za pranje spermatozoida Spermoviv-H, koji je proizvođen i prodavan oko 10 godina.

Na Internacionalnoj konferenciji o andrologiji 1989. godine u Marbelji, Španija, dobila je Prvu internacionalnu nagradu za naučni rad i prezentaciju. Na osnovu toga dobila je odobrenje za organizaciju sledeće internacionalne koferencije iz andrologije, koja nije odrzana zbog rata u Jugoslaviji.

Od 1995. godine je bila profesor Neurobiologije razvića Centra za multidisciplinarne studije i od 1997. godine profesor Humane genetike na Institutu za humanu genetiku, Medicinskog fakuteta u Beogradu.

Bila je Direktor Instituta za humanu genetiku Medicinskog fakulteta Univerziteta u Beogradu tokom dva izbora i šef Katedre na istom Institutu nekoliko puta. Istovremeno je organizovala i vodila nastavu iz Humane genetike na Internacionalnom medicinskom fakultetu, na engleskom jeziku.

Radila je u Institutu za viruse, vakcine i serume TORLAK, 2013. i 2014. godine kao Direktor translacione medicine i nauke.

U privatnoj bolnici BELMEDIC je stalni konsultant od 2009. godine kao ginekolog, subspecijalista steriliteta i endokrinologije i profesor humane kliničke genetike.

Ima objavljenih više od 70 naučnih radova u domaćim i stranim časopisima. Autor i koautor je sedam knjiga i uđbenika i jedne monografije.

Radovi u oblasti praktičnih realizacija i inovacija:

• Patentiran prvi medijum za pranje humanih spermatozoida SPERMOVIV -H, koji je patentirala i proizvodila farmaceutska kompanija Biofactors GmbH, Nemačka,
• Razvoj „Mini - laboratorije” koji je finansirao Fond za nauku u Beogradu, dok je prototip napravila firma za medicinske uređaje Biomedicina,
• „Dilatator cerviksa” uteri koji nije patentiran, ali za koji je potpisan Ugovor o tajni sa Vanderbilt Univerzitetom u Nešvilu.

Naučnim istraživanjem je ostvarila vakcinu za lečenje povišenog krvnog pritiska i lek za migrenu, koji, iako uspešni, nisu realizovani, zbog pretpostavljenih veoma ozbiljnih mogućih komercijalnih posledica, prilikom primene lekova za bolesti od kojih boluje preko 50% stanovništva. Oba leka zastićena su od strane advokatske patentne kancelarije u Njujorku. Rad pod nazivom „Migranine Healing” je objavila u obliku prezentacije na Linkedin mreži.^[2]

Mirsanda Stanić je ubrzo posle rađanja Luize Braun, 1978. godine, prve bebe začete vantelesnom oplodnjom kod nobelovca R.Edvards-a i P.Steptoe-a, prenela tehniku oplodnje u Ginekološku bolnicu „Narodni front” i u grupi profesora Ž. Živanovića, nosioca naučnog programa, ostvarila prvu uspešnu vantelesnu oplodnju u Srbiji, koju je realizovala već 1986. godine. Posle rađanja M.T. iz Vranja^[3], Mirsanda Stanić je imala još 73 uspešne vantelesne oplodnje, pre nego što je težište istraživanja prenela na druge oblasti.

Tokom duge naučne karijere, Mirsanda Stanić je, obzirom na veliko znanje bioloških procesa u medicinskim naukama, naročiti interes i težište rada imala na:

• Ginekološkoj endokrinologiji, endokrinologiji regenerativnih procesa i molekularnoj endokrinologiji imunih procesa,
• Endokrinologiji menopauze i andropauze,
• Medicinskom antieging programu,
• Translacionoj nauci i medicini.