Les Quatre Cents Coups
Ovo je članak o filmu. Za američki bend koji je po njemu dobio ime, vidi 400 Blows. | The 400 Blows | |||
|---|---|---|---|
 kino-poster | |||
| Režija | François Truffaut | ||
| Producent |
| ||
| Scenario |
| ||
| Uloge | |||
| Muzika | Jean Constantin | ||
| Fotografija | Henri Decaë | ||
| Montaža | Marie-Josèphe Yoyotte | ||
| Studio | Les Films du Carrosse | ||
| Distribucija | Cocinor | ||
| Datum(i) premijere | 4. 5. 1959 (Francuska)
| ||
| Trajanje | 99 min. | ||
| Zemlja |  Francuska | ||
| Jezik | francuski | ||
| Kronologija | |||
| |||
| |||
Les Quatre Cents Coups (sh. Četiristo udaraca [2]) je francuski crno-bijeli film snimljen 1959. u režiji Françoisa Truffauta, poznat kao njegov prvi i komercijalno najuspješniji film, odnosno jedno do najvažnijih i najuticajnijih ostvarenja Novog vala.
Po žanru je drama, a sadržaj je velikim dijelom autobiografske prirode, odnosno inspiriran samim Truffautovim djetinjstvom i odrastanjem. Protagonist i autorov alter ego, čiji lik tumači Jean-Pierre Leaud, je Antoine Doinel, dječak koji, suočen sa neshvaćenjem vlastite porodice i tiranskim odnosom nastavnika u školi, ima sklonost bježanju iz kuće i bavljenju sitnim kriminalom. Radnja prikazuje kako zbog toga završni u popravnom domu gdje psihijatar nastoji proniknuti razloge njegovog nezadovoljstva.
Truffaut je originalno namjeravao snimiti kratki film, ali ga je odlučio proširiti u cjelovečernji nakon temeljite samo-analize vlastitog života. Truffaut je film posvetio svom umrlom prijatelju i novovalovskom "guruu" Andreu Bazinu, a velikim dijelom se oslanjao i na kultni film Nula iz vladanja Jeana Vigoa. Film je zbog mladog, nonkonformističkog i buntovnog protagonista "pogodio" raspoloženje tamošnje publike, te je doživio veliki komercijalni uspjeh. Mnogo je, međutim, važnija bila reakcija filmskih kritičara, koji su bili duboko impresionirani nekonvencionalnim narativnim tehnikama, ali i isto tako nekonvencionalnim završetkom. Film je premijerno prikazan na Kanskom festivalu, samo godinu dana nakon što je Truffaut kao kritičar, zbog "uvredljivih komentara", tamo bio proglašen za "personu non gratu". Film je imao trijumfalni prijem, te je Truffaut dobio Nagradu za najbolju režiju, postavši tako jedan od predvodnika Novog vala.
Truffaut je nekoliko godina kasnije odlučio nastaviti pratiti život Antoinea Doinela, te se tako 1962. pojavio kao protagonist kratkog filma Antoine et Colette, a 1968. i cjelovečernjeg filma Ukradeni poljupci. Ti su filmovi, zajedno sa Domicile conjugal iz 1970. i L'amour en fuite iz 1979. činili ciklus zvan "Pustolovine Antoinea Doinela".
- ↑ „The 400 Blows Cast/ Credits”. Criterion. Pristupljeno 5. VIII 2012.
- ↑ Naslov je referenca na francuski izraz "faire les quatre cents coups", doslovno "izazvati četiristo udaraca", a u prenesenom smislu "izazvati rusvaj", "dići frku" i sl.
- Baecque, Antoine de; Toubiana, Serge (1999). Truffaut: A Biography. New York: Knopf. ISBN 978-0375400896.
- Bergan, Ronald, ur. (2008). François Truffaut: Interviews. Oxford: University Press of Mississippi. ISBN 978-1934110133.
- Holmes, Diana; Ingram, Robert, ur. (1998). François Truffaut (French Film Directors). Manchester: Manchester University Press. ISBN 978-0719045530.
- Insdorf, Annette (1995). François Truffaut. New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0521478083.
- The 400 Blows na sajtu IMDb
- Les Quatre Cents Coups na Filmskom leksikonu LZMK
- 400 Blows on NewWaveFilm.com
- The 400 Blows na AllMovie-u (en)
- The 400 Blows na Rotten Tomatoes-u (en)
- Criterion Collection essay by Annette Insdorf
- Review Arhivirano 2012-09-20 na Wayback Machine-u by Roger Ebert
- Senses of Cinema essay Arhivirano 2010-12-25 na Wayback Machine-u
