Essex

Essex leži u regiji Istočna Engleska. Ima površinu od 3,674 km², na kojoj živi 1,724,950 stanovnika.^[1]

On graniči sa sjevera sa grofovijama Suffolk i Cambridgeshire, sa zapada sa Grofovijem Hertfordshire, sa juga sa Grofovijem Kent i sa jugozapada sa Grofovijom Greater London.^[1]

Grad Chelmsford u centru Essexa je administrativni i vjerski centar.^[1]

Essex je administrativno podjeljen na dvije unitarne jedinice; Southend-on-Sea i Thurrock, i 12 distrikta; Harlow, Epping Forest, Brentwood, Basildon, Castle Point, Rochford, Maldon, City of Chelmsford, Uttlesford, Braintree, Colchester i Tendring.^[1]

Historijska Grofovija Essex, obuhvaćala je znatno veći teritorij, u njoj su bili dijelovi današnje Grofovije Greater London - distrikt; Barking and Dagenham, Havering, Newham, Redbridge i Waltham Forest i distrikt South Cambridgeshire koji je danas u Grofoviji Cambridgeshire.^[1]

Essex se proteže duž obale Sjevernog mora između estuarija rijeke Temze i Rijeke Stour.^[1]

Essex je nizinski kraj, razvedene obale brojnih uvala i otoka. Pretežno glineno tlo nije baš pogodno za ratarstvo, tako da je još uvijek velik dio pod šumama, pa ima i šumu iz antičkih vremena Epping Forest.^[1]

Za rimskih vremena Colchester je postao jedna od rijetkih rimskih kolonija u Britaniji. U to vrijeme izniknula su i druga rimsko - britska naselja kao mjesta na Chelmsford, Great Chesterford i Rivenhall. Nakon tog je tokom 5. vijeka uslijedila invazija Saksonaca, a nakon njih danskih Vikinzi, koji su 991. izvojevali pobjedu u Bitci kod Maldona Brojni stanovnici Essexa, među njima i nekadašnji svećenik Colchestera John Ball, uzeli su učešća u Seljačkom ustanku - 1381.^[1]

Krajem srednjeg vijeka Colchester je postao važan centar za proizvodnju tkanina.^[1]

Vijekovima se močvarno zemljište najugoistoku dreniralo, pa su se tako dobijale plodne oranice. Izgradnjom željeznice u 19. vijeku, ljetovališta na obali Southend-on-Sea i Tendring privukla su brojne Londončane, - ispočetka na ljetovanje, a kasnije i kao mjesta za življenje nakon odlaska u penziju, ili za stanovanje, iako su radili u Londonu. Ta pojava je bila puno izraženija na jugozapadu, čiji je velik dio 1965. postao dio Grofovije Greater London.^[1]

Kako po Essexu ima malo kamena, tokom srednjeg vijeka koristilo se drvo kao građevinski materijal, primjera takvih kuća ima još uvijek dosta. Od 16. vijeka počela se koristiti više cigla, naročito za izgradnju dvoraca kao što Audley End.

Essex ima i dva normanska zamka; Hedingham i Colchester, koji su ostali sačuvani do današnjih dana.^[1]

Velik dio Essexa je u gravitacionoj zoni Londona s kojim je životno povezan, brojnim cestama i elektrificiranim željezničkim prugama. Novi gradovi kao što su Basildon i Harlow privukli su moderne industrije (i stanovnike) da se presele iz Londona.^[1]

Londonska luka se iz Docklanda, pomakla na istok sve do ušća Temze kod Tilburya. Luka Harwich na sjeveroistoku Essexa, punkt je prema Skandinaviji, Njemačkoj i Nizozemskoj.^[1]

Svojevremeno su podignuti veliki pogoni naftne industrije po močvarama Temze kod Shell Havena, Corytona i Canvey Islandu. Rafinerije nafte u Shell Havenu i Corytonu su zatvorene i pretvorene u terminale za naftu i kontejnerske luke, dok su skladišta na Canvey Islandu pred bankrotom. Kod sela Bradwell-on-Sea podignuta je nuklearna elektrana.^[1]

Unatoč blizine Londonu i popriličnog industrijskog razvoja duž obale, velik dio Essexa je i nadalje ostao ruralan kraj. Po Essexu ima brojnih farmi, koje proizvode žitarice i stoku. U dijelovima sa bogatijim tlom razvijeno je povrtlarstvo i uzgoj sadnica u rasadnicima.^[1]

Jedini univerzitet (University of Essex) djeluje u Colchesteru.^[1]

• Essex County Council Arhivirano 2015-05-21 na Wayback Machine-u (en)