Rüyamda çöpe atışmış plastik şişeleri çıkarıp kapaklarını alıyordum. 

Bunları Hatay’dan getirdim ben. Dişlerimi hatta yüzümüzü tıkarken bile kapalı su kullanıyorduk. Haliyle inanılmaz bir plastik atık oluşuyordu. İçim sızlıyordu fakat bunlar mutlaka geri dönüşüme gider diğer çöplerle karışmıyordur bile, diye düşünüyordum. Gene de bi yerden sonra bari kapakları toplayayım, dedim ve gördüğüm kimselere ki bunlar öğretmendi; “Kantine bi poşet bıraktık hocam kapaklar var, siz de kapaklarınızı atarsınız” ya da “hocam kapakları atmayın en azından onları biriktirelim” dedim. Sonuç bireysel toplayanlar olduğuna inanmak istiyorum ama kantindeki poşet bıraktığım gibi kald��. Kendi çöpünü kaldırmaktan aciz kimselerin ki bunlar öğrenciler değildi, kapağı şişeden ayırıp belirlenmiş poşete koymalarını beklemek yüce gönüllülük olurdu. 

Neyse ya belki de, ya da belli ki hassas bir dönem olduğu için böyle şeylere takıldım kaldım. Aradan haftalar hatta aylar geçmiş rüyamda çöpten plastik kapak topluyordum. 

Çünkü ben bunu gerçekten yaptım. Yığınla plastik şişe atılmış çöpü görünce içim sızlıyor, en azından kapakları toplamalıyım diye çöpten şişe kapağı ayıkladım.

Ahh.. ne olur şu plastik şişelere cam şişelere depozito gelse. Ah şu geri dönüşümün önemini anlasak.. ahh..