Przejdź do zawartości

wysiąść

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wysiąść (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA[ˈvɨɕɔ̃w̃ɕt͡ɕ], AS[vyśõũ̯ść], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wysiadać)

(1.1) aspekt dokonany od: wysiadać
odmiana:
(1.1) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Potem wysiadł przy szkole żeby złożyć meldunek osobiście.
(1.1) Jarzęcki mógł gdzieś wysiąść po drodze, na przykład w Krakowie[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wysiadanie n, siad mrz
czas. wysiadać, siadać, wsiadać
wykrz. siad
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. 1,0 1,1 Użycie bezosobnika (wysiądnięto) i odsłownika (wysiądnięcie) możliwe z dużymi oporami.
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wysiadać
  • czeski: (1.1) vystoupit
  • polski język migowy:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wysiąść” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Zygmunt Zeydler-Zborowski, Czarny mercedes, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.