gałgan
gałgan (język polski)
[edytuj]
_p165_Fig.66.jpg)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- przykłady:
- (1.1) Po całym ich mieszkaniu walały się różnobarwne, ale brudne gałgany.
- (1.2) Szwagierka poszła właśnie do lumpeksu kupić sobie jakiś gałgan.
- (2.1) Dzięki temu siostra nie może ani palcem ruszyć we własnym majątku, bo gałgan Kunik ma pełnię władzy[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) łachman, szmata
- (1.2) ciuch, łach
- (2.1) hultaj, niecnota, ladaco, łachmyta, łachudra, łapserdak; oberwaniec, szmaciarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. gałganiarz m, gałganek mrz
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) rag
- esperanto: (1.1) ĉifono
- jidysz: (2.1) שעלמע m (szelme)
- wilamowski: (1.1) hōder m; (2.1) lump m
- włoski: (1.1) straccio m, cencio m
- źródła:
- 1 2 3
Hasło „gałgan” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Kariera Nikodema Dyzmy, Warszawa 2014, s. 67.
- ↑ Hasło „gałgan” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
- ↑ Małgorzata Stefaniak, „Absztyfikant założył ancug”, czyli o niemieckich zapożyczeniach we współczesnej polszczyźnie potocznej, w: Język, Komunikacja, Informacja nr 6/2011, red. I. Koutny, P. Nowak, s. 224.
- ↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 257.