Przejdź do zawartości

barwić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
kobieta barwi (1.1) tkaninę
wymowa:
IPA[ˈbarvʲit͡ɕ], AS[barvʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) nadawać barwę, zabarwiać
(1.2) środ. łow. znaczyć posoką[1]

czasownik zwrotny niedokonany barwić się (dk. brak)

(2.1) nabierać koloru
odmiana:
(1.1-2)[1] koniugacja VIa
(2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Zachód słońca barwił krwisto całe podwórze.
(1.2) Fenoloftaleina barwi się w środowisku silnie kwasowym na pomarańczowo.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kąpiel barwiąca • barwić tkaninę / jajka
synonimy:
(1.1) kolorować, nadawać barwę, farbować
(1.2) farbować
antonimy:
(1.1) odbarwiać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. barwa ż, barwnik m, barwienie n, barwiarstwo n, barwiarz m, barwiarka ż, barwidło n, barwność ż, barwinek m, zabarwianie n, zabarwienie n
czas. zabarwiać ndk., zabarwić dk., ubarwiać ndk., ubarwić dk., wybarwiać ndk., wybarwić dk., przebarwiać się ndk., przebarwić się dk., odbarwiać ndk., odbarwić dk., podbarwiać ndk., podbarwić dk.
przym. barwny, barwiony
przysł. barwnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.