Dyskusja:standardowy

Błędna wymowa. Powinno być: standartowy.

Por. Słownik wyrazów obcych PWN, oprac. L. Drabik, Warszawa 2012, s. 866; Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa 2004, s. 1098; Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, Warszawa 1999, s. 970.89.200.156.3 (dyskusja) 12:12, 12 sty 2015 (CET)Odpowiedz

To nie jest aż takie jednoznaczne. W słowie standard faktycznie zachodzi utrata dźwięczności w wygłosie, nie ma jednak powodu, żeby zachodziła także w słowie standardowy, skoro tam d nie jest już w wygłosie. Spółgłoska "r" występuje zarówno w wersji dźwięcznej ("rondo") jak i bezdźwięcznej ("wiatr"), więc czy powiemy "standardowy", czy "standartowy", to i tak zasada jednorodności grup spółgłoskowych zostanie zachowana – albo zbitka "rd" będzie cała czytana dźwięcznie albo cała bezdźwięcznie. Stąd ewentualny zakaz mówienia "standardowy" musiałby być umotywowanym historycznie wyjątkiem, bo z ogólnej reguły ani wymowa przez "t" ani przez "d" nie wynika.

Mirosław Bańko, Maria Krajewska: "Słownik wyrazów kłopotliwych", PWN 1995:

"Standardowy raczej niż standartowy. Piszemy standard, a mówimy "standart", forma standartowy została więc utworzona od brzmieniowej, a nie graficznej postaci tego wyrazu. Jest dość częsta i "Słownik poprawnej polszczyzny" PWN nie potępia jej całkowicie. W sprawach pisowni jednak ważniejsza jest opinia słowników ortograficznych, a te każą pisać standardowy - jak standard. Większą swobodę dopuszcza się w języku mówionym, ale i tu dźwięczna wymowa "standardowy" uchodzi za staranniejszą"

Poradnia PWN:

"Trochę inaczej jest z wymową. Mówimy oczywiście [standart] i [standardu], ale obocznie [standartowy] lub [standardowy] (choć trzeba przyznać, że kilka wydawnictw normatywnych dyskwalifikuje ten drugi wariant)."

Czyli zależy kogo pytać. Chyba trzeba by jedną i drugą formę umieścić w artykule i podać źródła za jedną i drugą wersją. 88.156.227.155 (dyskusja) 12:44, 12 sty 2015 (CET)Odpowiedz