Przejdź do zawartości

Zespół Hioba

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół hiperimmunoglobulinemii E (IgE)
Klasyfikacje
ICD-10

D82.4

Zespół Hioba (ang. hyper-IgE syndrome, HIES, Job syndrome) – rzadki zespół genetycznie uwarunkowanego niedoboru odporności, o dziedziczeniu autosomalnym dominującym. Uważa się, że za objawy zespołu odpowiada zaburzona chemotaksja neutrofilów spowodowana obniżoną produkcją interferonu gamma. Zespół Hioba objawia się nawracającymi zakażeniami gronkowcowymi, wypryskami skórnymi, ciężkimi zapaleniami płuc i podwyższonym poziomem IgE w osoczu[1]. Chorobę wywołują mutacje w genie STAT3 w locus 4q21.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Davis S, Schaller J, Wedgwood R. Job’s Syndrome. Recurrent, „cold”, staphylococcal abscesses. „Lancet”. 1. 7445, s. 1013–1015, 1966. PMID: 4161105. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]