Wojska łączności
Wojska łączności – rodzaj wojsk przeznaczony do organizowania łączności wojskowej w czasie pokoju i wojny zarówno w warunkach garnizonowych, jak i polowych[1].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]Wojska łączności występują we wszystkich rodzajach sił zbrojnych oraz rodzajach wojsk zapewniając im wszechstronną łączność stosownie do przeznaczenia bojowego i specyfiki działań.
Najbardziej typowe jednostki wojsk łączności (pododdziały i oddziały):
- łączności przewodowej;
- łączności radiowej;
- łączności satelitarnej;
- łączności radioliniowej;
- poczta polowa.
Najniższym szczeblem organizacyjnym Wojsk Lądowych, na którym występuje pododdział łączności jest batalion ogólnowojskowy – występujący w nim pluton dowodzenia, złożony jest z drużyn łączności. W brygadzie ogólnowojskowej znajduje się batalion dowodzenia, a w jego składzie kompania łączności. W dywizji występuje batalion dowodzenia, a jego składzie 3 kompanie i 1 pluton łączności.
Zadania łączności
[edytuj | edytuj kod]- zapewnienie dowódcy i sztabowi dowodzenia wojskami
- zapewnienie dowódcy i sztabowi sterowania środkami rażenia
- zapewnienie natychmiastowego przekazywania współrzędnych celów oraz sygnałów i komend
- zapewnienie wymiany informacji wiadomości w ramach współdziałania pomiędzy związkami taktycznymi, organizacyjnymi, przydzielonymi i wspierającymi oraz sąsiadów
- zapewnienie natychmiastowego przekazywania i otrzymywania sygnałów powiadamiania, ostrzegania i alarmowania
Wojska łączności i informatyki SZ RP
[edytuj | edytuj kod]Wojska łączności i informatyki są jednym z rodzajów wojsk Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej i przeznaczone są do zapewnienia sprawnego dowodzenia wojskami w czasie pokoju, kryzysu i wojny. Wykorzystują do tego potencjał telekomunikacyjny kraju, infrastrukturę telekomunikacyjną oraz jednostki i pododdziały wsparcia dowodzenia. Do ich zadań należy też wspomaganie informatyczne wspomaganie procesów decyzyjnych[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Załęski 2018 ↓, s. 81.
- ↑ Marczyk, Frączek i Kalman 2014 ↓, s. 14.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014, s. 71. ISBN 978-83-11-13382-2.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 484. ISBN 83-11-06229-3.
- Maciej Marczyk, Maciej Frączek, Leszek Kalman: System łączności poziomu operacyjnego SZ RP. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-359-9.
- Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd16/99.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975, s. 690.
- Józef Urbanowicz (red.): Mała encyklopedia wojskowa. Tom 3. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971, s. 524.
- Krzysztof Załęski: Siły zbrojne. Teoria i praktyka funkcjonowania. Warszawa: Dyfin SA, 2018. ISBN 978-83-8085-693-6.