Województwo zielonogórskie (1975–1998)

Ten artykuł dotyczy województwa zielonogórskiego W latach 1975–1998. Zobacz też: województwo zielonogórskie.

Województwo zielonogórskie

— województwo —
1975–1998
Herb Flaga
Państwo	Polska
Data powstania	1 czerwca 1975
Data likwidacji	31 grudnia 1998
Siedziba wojewody i sejmiku	Zielona Góra
Powierzchnia (1998)	8 868 km²
Populacja (31.12.1998) • liczba ludności	679 300
• gęstość	77 os./km²
Tablice rejestracyjne	ZG, ZE, ZN
Położenie na mapie Polski

Województwo zielonogórskie – jedno z 49 województw istniejących w Polsce w latach 1975–1998. Siedzibą jego władz była Zielona Góra. Zlokalizowane w zachodniej części kraju, graniczyło z 5 województwami: od północy z gorzowskim, od wschodu z poznańskim i leszczyńskim, a od południa z legnickim i jeleniogórskim. Zachodnia granica województwa stanowiła granicę państwową do 3 października 1990 z Niemiecką Republiką Demokratyczną, później z Republiką Federalną Niemiec.

Według danych na 31 grudnia 1998 zajmowało obszar o powierzchni 8 868 km² (7 miejsce w Polsce), licząc 679 300 mieszkańców. W 1998 było podzielone na 50 gmin, a na jego terenie funkcjonowało 28 miast.

1 czerwca 1975 z północnej części dawnego województwa zielonogórskiego utworzono województwo gorzowskie, natomiast powiat głogowski został przyłączony do województwa legnickiego. Po reformie administracyjnej z 1998 terytorium dawnego województwa znalazło się prawie w całości w nowo utworzonym województwie lubuskim, jedynie wschodni kraniec przyłączono do województwa wielkopolskiego. Na siedzibę wojewody nowego województwa wybrano Gorzów Wielkopolski, a Zielona Góra została siedzibą urzędu marszałkowskiego.

Największe miasta województwa zielonogórskiego według stanu na 31 grudnia 1998:

1. Zielona Góra – 118 182 mieszkańców
2. Nowa Sól – 42 662 mieszkańców
3. Żary – 40 732 mieszkańców
4. Żagań – 28 170 mieszkańców
5. Świebodzin – 22 539 mieszkańców
6. Gubin – 18 893 mieszkańców
7. Sulechów – 18 250 mieszkańców
8. Lubsko – 15 511 mieszkańców
9. Wolsztyn – 13 879 mieszkańców
10. Szprotawa – 13 139 mieszkańców
11. Krosno Odrzańskie – 13 000 mieszkańców
12. Kożuchów – 9967 mieszkańców
13. Zbąszyń – 7500 mieszkańców
14. Zbąszynek – 5100 mieszkańców
15. Iłowa – 4100 mieszkańców
16. Sława – 4000 mieszkańców

Na mocy ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej (Dz.U. z 1990 r. nr 21, poz. 123), na obszarze województwa zielonogórskiego utworzono 6 rejonowych organów rządowej administracji ogólnej, zrzeszających po kilka gmin:

1. Urząd Rejonowy w Krośnie Odrzańskim dla gmin: Bobrowice, Bytnica, Cybinka, Dąbie, Gubin, Krosno Odrzańskie i Maszewo oraz miasta Gubin
2. Urząd Rejonowy w Nowej Soli dla gmin: Bytom Odrzański, Kolsko, Kożuchów, Małomice, Niegosławice, Nowa Sól, Nowe Miasteczko, Otyń, Siedlisko, Sława i Szprotawa oraz miasta Nowa Sól
3. Urząd Rejonowy w Świebodzinie dla gmin: Lubrza, Łagów, Skąpe, Szczaniec, Świebodzin i Torzym
4. Urząd Rejonowy w Wolsztynie dla gmin: Babimost, Kargowa, Siedlec, Wolsztyn, Zbąszynek i Zbąszyń
5. Urząd Rejonowy w Zielonej Górze dla gmin: Bojadła, Czerwieńsk, Nowogród Bobrzański, Sulechów, Świdnica, Trzebiechów, Zabór i Zielona Góra oraz miasta Zielona Góra
6. Urząd Rejonowy w Żarach dla gmin: Brody, Brzeźnica, Iłowa, Jasień, Lipinki Łużyckie, Lubsko, Przewóz, Trzebiel, Tuplice, Wymiarki, Żagań i Żary oraz miast: Gozdnica, Łęknica, Żagań i Żary

• 1973 (1975)–1980: Jan Lembas (PZPR)
• 1980–1982: Zbigniew Cyganik (PZPR)
• 1982–1984: płk Walerian Mikołajczak (PZPR)
• 1984–1990: Zbyszko Piwoński (PZPR)
• 1990–1993: Jarosław Barańczak (PChD)
• 1993–1997: Marian Eckert (SLD/SdRP)
• 1997–1998: Marian Miłek (AWS)

• Reforma administracyjna w Polsce (1975)
• podział administracyjny Polski (1975–1998)
• Reforma administracyjna w Polsce (1999)
• Województwo zielonogórskie (1950–1975)
• Województwo gorzowskie
• Województwo lubuskie