Wojciech Staroźrebski Sobiejuski

Wojciech Staroźrebski Sobiejuski
	Biskup chełmski
Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data urodzenia	ok. 1517
Data i miejsce śmierci	1 stycznia 1580 ; Przemyśl
	Biskup diecezjalny przemyski
Okres sprawowania	1577–1580
	Biskup diecezjalny chełmski
Okres sprawowania	1562–1577
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	6 listopada 1562
Sakra biskupia	brak danych

Wojciech Staroźrebski Sobiejuski herbu Dołęga (ur. ok. 1517 roku – zm. 1 stycznia 1580 roku w Przemyślu) – kanonik płocki i włocławski, archidiakon dobrzyński i krakowski, sekretarz królewski, biskup chełmski; następnie przemyski.

Życiorys

Urodzony ok. 1517 r. Studiował najpierw w Akademii Krakowskiej, a później w Bolonii i Padwie.

Po powrocie do Polski został sekretarzem Zygmunta I Starego i jego posłem w Rzymie. W dniu 6 listopada 1562 r. mianowany został biskupem chełmskim. Zadbał o stworzenie odpowiednich warunków bytowych kapituły, oddając jej w użytkowanie dawny pałac biskupi. Uporządkował statuty kapitulne. W 1572 r. przekazał wieczyście tejże kapitule wszelkie dochody i dobra należące do kościoła krasnostawskiego (biskupiego).

Był członkiem komisji do rewizji królewszczyzn na sejmie 1566 roku^[1].

Był sygnatariuszem aktu unii lubelskiej 1569 roku^[2]. Od 1572 r. przebywał też na dworze Anny Jagiellonki. Sprawował swój urząd przez 15 lat. Był uczestnikiem zjazdu w Łowiczu 23 lipca 1572 roku^[3]. W 1573 roku potwierdził elekcję Henryka III Walezego na króla Polski^[4]. Był uczestnikiem zjazdu w Stężycy w 1575 roku^[5]. W 1575 roku w czasie wolnej elekcji głosował na cesarza Maksymiliana II Habsburga^[6]. W dniu 11 grudnia 1577 r. przeniesiony został na biskupstwo przemyskie, gdzie rządy objął w dniu 9 marca 1578 r.

Niektórzy historycy przypisują mu ponowne sprowadzenie Żydów do miast biskupich oraz udzielenie im zezwolenia na pędzenie wódki (m.in. w Skierbieszowie) i wybijanie wosku, za co w zamian mieli uiszczać odpowiednie opłaty wynoszące 20 grzywien rocznie.

Przypisy

↑ Krzysztof Chłapowski, Realizacja reform egzekucji dóbr 1563-1665. Sprawa zastawów królewszczyzn małopolskich, Warszawa 1984, s. 29.
↑ Volumina Legum, t. II, Petersburg 1859. s. 87.
↑ Karol Sienkiewicz, Skarbiec historii polskiej. t. II, Paryż 1840, s. 25.
↑ Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572-1576, Kraków 1917, s. 149.
↑ Paweł Rybak, Zjazd Szlachty w Stężycy (Maj–Czerwiec 1575 r.). Na tle drugiego bezkrólewia, Toruń 2002, s. 203.
↑ Ewa Dubas-Urwanowicz, Koronne zjazdy szlacheckie w dwóch pierwszych bezkrólewiach po śmierci Zygmunta Augusta, Białystok 1998, s. 294

Bibliografia

Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, wyd. II popr. i uzupeł., Warszawa 2000, k. 416-417. ISBN 83-211-1311-7

[1] Krzysztof Chłapowski, Realizacja reform egzekucji dóbr 1563-1665. Sprawa zastawów królewszczyzn małopolskich, Warszawa 1984, s. 29.

[2] Volumina Legum, t. II, Petersburg 1859. s. 87.

[3] Karol Sienkiewicz, Skarbiec historii polskiej. t. II, Paryż 1840, s. 25.

[4] Świętosława Orzelskiego bezkrólewia ksiąg ośmioro 1572-1576, Kraków 1917, s. 149.

[5] Paweł Rybak, Zjazd Szlachty w Stężycy (Maj–Czerwiec 1575 r.). Na tle drugiego bezkrólewia, Toruń 2002, s. 203.

[6] Ewa Dubas-Urwanowicz, Koronne zjazdy szlacheckie w dwóch pierwszych bezkrólewiach po śmierci Zygmunta Augusta, Białystok 1998, s. 294

[1]