Wiszniew

Wiszniew
	; Kościół w Wiszniewie (2012)
Państwo	Białoruś
Obwód	miński
Rejon	wołożyński
Sielsowiet	Wiszniew
Populacja (2009); • liczba ludności	; 417
Nr kierunkowy	1772
Kod pocztowy	222343
Tablice rejestracyjne	5
	Położenie na mapie obwodu mińskiego Wiszniew
	Położenie na mapie Białorusi Wiszniew
	54°08′N 26°14′E/54,133333 26,233333
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wiszniew (biał. Вішнева, Вішнеў) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wołożyńskim, siedziba sielsowietu Wiszniew.

Siedziba parafii prawosławnej (pw. Świętych Kosmy i Damiana)^[2] i rzymskokatolickiej (pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny).

Historia

W I Rzeczypospolitej miasteczko należało do powiatu oszmiańskiego w województwie wileńskim. Stanowiło ono dziedzictwo rodziny Steczkiewiczów i Chreptowiczów.

13 stycznia 1593 w Wiszniewie zmarł Szymon Budny – działacz reformacji w I Rzeczypospolitej, pastor początkowo kalwiński, a następnie ariański, hebraista, biblista, tłumacz Biblii na język polski, pisarz i teolog ariański.

10 lipca 1895 urodził się tutaj Nachum Goldmann – prawnik, filozof pochodzenia żydowskiego, założyciel, prezes Światowego Kongresu Żydów, prezydent Światowej Organizacji Syjonistycznej.

W II Rzeczypospolitej stanowiło siedzibę gminy Wiszniew w powiecie wołożyńskim województwa nowogródzkiego.

12 listopada 1911 w Wiszniewie urodził się Jehoszua Rabinowic – izraelski polityk, minister. 2 sierpnia 1923 urodził się tutaj Szimon Peres – były prezydent Izraela.

W nocy z 18 na 19 lipca 1924 na miasteczko napadła bolszewicka grupa dywersyjna, która po zrabowaniu miejscowości wycofała się w stronę granicy^[3].

W latach 1941–1942 funkcjonowało tu getto żydowskie, którego znaczna część ludności (ok. 2 tys. osób) została wymordowana w lipcu 1942^[4]. Tragedii tej poświęcono kamień pamiątkowy, którego inskrypcja głosi jednak jedynie o wymordowaniu przez hitlerowców „obywateli radzieckich”, bez podania ich narodowości.

Zabytki

W miejscowości znajdują się:

kościół rzymskokatolicki pw. NMP datowany na 1442, przebudowany w stylu barokowym w 1637 r., w 1771 gdy dobudowano kaplice boczne i w 1906, gdy powstała fasada, z cennym wyposażeniem wnętrza w tym kute drzwi z XVII wieku i polichromią, której autorem był Ferdynand Ruszczyc;
cerkiew prawosławna pw. śś. Kosmy i Damiana z 1865, parafialna;
stary cmentarz katolicki i żydowski;
dwór Chreptowiczów.