Członek Armii Krajowej w okresie 07.1943 – 10.1944. W czasie okupacji hitlerowskiej wraz z ojcem zaangażowana w prace podziemnej fabryki broni w rejonie Suchedniowa, wchodzącej w skład Świętokrzyskiego Zgrupowania Armii Krajowej pod dowództwem mjr. Jana Piwnika ps."Ponury".

Po wojnie mieszkała tymczasowo w Słupsku. Po powrocie do Warszawy ukończyła kursy w zakresie psychologii i pracowała w poradni psychologicznej dla dzieci i młodzieży jako terapeuta i wizytator środowiskowy.

Od 1958 dziennikarka Polskiego Radia, a od 1960 zatrudniona w Naczelnej Redakcji Literackiej Polskiego Radia.

Reportażystka, archiwistka i autorka kilkuset reportaży i dokumentów radiowych.

Przedstawicielka i współtwórczyni warszawskiej szkoły reportażu, dążącej do czystej formy, czyli autentycznego dźwięku i głosu bohatera jako najważniejszego budulca opowieści.^[1] Autorka audycji dokumentalnych o tematyce II Wojny Światowej, w szczególności dotyczących Powstania Warszawskiego. Twórczyni 595 pozycji w Archiwum Polskiego Radia.

Wielokrotnie nagradzana w krajowych i zagranicznych konkursach na reportaż. Reprezentowała Polskie Radio na Festiwalach Radiowo - Telewizyjnych Prix Italia i Prix Futura.

W latach ‘70 i ‘80tych XX w., dokumentowała także drażliwe tematy społeczne związane z realiami funkcjonowania PRL, w takich reportażach jak „Legitymacja partyjna” zatrzymanym przez cenzurę i czekającym na emisję przez 10 lat, czy opowiadającym o wydarzeniach radomskich. „Radom 1976”, który musiał czekać na emisję do roku aż do 1990.[2][3]

Po przejściu na emeryturę, zaangażowana była w pracę z nowymi pokoleniami reportażystów radiowych.

• 1969 – Złoty Mikrofon - za twórczość w dziedzinie radiowego reportażu literackiego (w tym dwukrotne reprezentowanie radiofonii polskiej w konkursie Prix Italia”), z uwzględnieniem dwóch cykli z lat 1968-69: „Na lądzie, morzu i w powietrzu” o życiu współczesnego Wojska Polskiego oraz „Spotkania na tarasie”.

• 1974 – Premio Ondas w Barcelonie (pierwszą dla polskiej radiofonii nagrodę festiwalu) za reportaż „Głębokie zanurzenie” o rekordziście świata w pływaniu stylem klasycznym Marku Petrusewiczu.[4]

• 1980 – Nagroda I Stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji.

• 2015 – Nagroda Specjalna Studia Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia - dla osoby „która swoją twórczością jak magnes z ogromną siłą przyciągała do Radia różne pokolenia młodych adeptów sztuki reportażu”.[5]

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski – 21 września 2005[6]

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 5 sierpnia 1987

• Złoty Krzyż Zasługi – 18 czerwca 1980

• Srebrny Krzyż Zasługi – 30 kwietnia 1975

• Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Państwa – 12 listopada 1973

• Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Państwa – 9 maja 1969

• Złota Odznaka Honorowa "Za zasługi dla Warszawy" – 21 grudnia 1984

• Odznaka honorowa "Za zasługi dla archiwistyki" – 15 listopada 1979

Wybrane publikacje

Reportaże wojenne

"Dziewczęta z tamtych lat" – Wspomnienia sanitariuszek uczestniczących w obronie Warszawy we wrześniu 1939 roku. Elżbieta Ostrowska opowiada o pracy ośrodka sanitarnego przy ulicy Spokojnej. Zofia Rybicka wspomina pracę w punkcie opatrunkowym przy ulicy Targowej. Florentyna Rottenowa mówi o pracy w paunkcie sanitarnym przy Żurawiej i o apelach prezydenta Warszawy Stefana Starzyńskiego.

"Drukarnia" – Reportaż o konspiracyjnej drukarni z okresu okupacji. Drukarnia mieściła się w Warszawie przy ulicy Miodowej 12 a o jej pracy opowiada członek organizacji bojowej "Polska Niepodległa" – Jan Rończak.

"Taka zwyczajna sprawa" – Historia życia dziennikarki francuskiej, która w czasie okupacji w Polsce jako żydowskie dziecko była ukrywana przez polskie rodziny. "Babette" wspomina rodzinę Nikodema Brandta, dzięki któremu była bezpieczna po ucieczce z warszawskiego Getta. Po wojnie odnalazła matkę, z którą wyjechała do Francji.

"Radiowy Bedeker Warszawski – Warszawskie krzyże powstańcze 1944" – Reportaż z przyznania po raz pierwszy Warszawskich Krzyży Powstańczych 31 lipca 1981 roku. Rozmówcami są pierwsi odznaczeni – Stanisław Sieradzki, Elżbieta Ostrowska i Zenon Wiktorczyk.

"Kowal miał 14 lat" – Wspomnienia z powstania warszawskiego. Mieczysław Kowalski opowiada o niebezpiecznych wyprawach po żywność i innych akcjach powstańczych, w których uczestniczył mimo bardzo młodego wieku.

"Cichy front" - Reportaż o organizacji kobiecej niosącej pomoc więźniom, powstałej w początkowym okresie okupacji. Rozmówczynie mówią o schemacie organizacyjnym, o pomocy udzielanej przez rzemieślników i różne firmy, o akcjach dożywiania więźniów Pawiaka oraz organizowaniu pomocy dla rodzin więźniów.

"Piosenka z barykad" – Wspomnienie Hanny Brzezińskiej, piosenkarki Powstania Warszawskiego, zmarłej w 1998 roku. Przed wojną – aktorka, występowała w epizodycznych rolach, między innymi w słynnych Dziewczętach z Nowolipek.

"Zwyczajni, prości, nieogromni" – wspomnienia żołnierzy powstańczego Batalionu "Zośka".

"Powrót z Hadesu"; "Piosenka z barykad"; "Błyskawica" – o powstańczej radiostacji.

"Budowałam barykadę" – wspomnienia poetki Anny Świrczyńskiej.

Reportaże społeczne

"Głębokie zanurzenie" - ierwszy polski reportaż z nagrodą Premios Ondas

„Radom 1976” - Rozmowa z uczestnikami wydarzeń radomskich z 1976 r.

"Impulsy" – Reportaż nagrany w 1975 r. w Zakładzie dla Dzieci Niewidomych w Laskach. Bohaterowie reportażu – dzieci i ich opiekunowie opowiadają o swoich pasjach, zajęciach, w których uczestniczą i planach na przyszłość.

"Dwie godziny, 40 minut i 15 sekund byłem z narzeczoną" - opowieść o prowokacji dziennikarskiej, jakiej przed laty dokonały dwie uznane reportażystki: Krystyna Melion i Maria Rosa Krzyżanowska

"Cygańskie largo" - Dokument opowiadający o życiu Romów i ich kulturze.

"Bronek i jego dwójka" - historia przedwojennego radiowego wozu transmisyjnego i jego kierowcy Bronisława Kozioła

Przypisy

1. ↑ Jan Smyk, Polskie Radio, Antologia polskiego reportażu radiowego, wyd. Wydanie pierwsze, Warszawa: Polskie Radio, 2018, ISBN 978-83-65542-01-4, OCLC 1088987334.url

2. ↑ Grzegorz Majchrzak, Biuletyn IPN Nr 12 (83), grudzień 2007.

3. ↑ Janina Jankowska, Sztuka reportażu radiowego, 1995.

4. ↑ Palmarés 1974, Ondas [dostęp 2021-12-14] (hiszp.).

5. ↑ Polskie Radio przyznało „Melchiory 2015”, Janina Jankowska i Krystyna Melion z nagrodami specjalnymi, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-12-14] (pol.).

6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 września 2005, Internetowy System Aktów Prawnych, isap.sejm.gov.pl [dostęp 2021-12-14].

Kategoria:Biografia Kategoria:Polskie Radio Program IV Kategoria:Reportażyści