Wikipedysta:Dalenvelk/Rodzaje walk w wrestlingu

To nie jest artykuł w en‍cyklopedii. To jest osobista strona uż‍ytkownika Wi‍kipedii. Poglądy i opinie wyrażone na tej stronie są prywatnym punktem widzenia autora. Jeśli ta strona jest osadzona w serwisie innym niż Wi‍kipedia, jest tylko kopią, która może już być nieaktualna. Jej użytkownik jest związany z Wi‍kipedią i prawdopodobnie nie jest w żaden sposób związany z serwisem zawierającym kopię. Oryginał jego strony znajduje się pod adresem: pl.wi‍kipedia.org/wiki/Wikipedysta:Dalenvelk/Rodzaje_walk_w_wrestlingu.

W wrestlingu istnieje wiele rodzajów walk. Niektóre z nich są regularnie wykorzystywane przez bookerów, a niektóre, powstałe w wyniku potrzeby rozwinięcia feudu, stosowane są rzadziej. Wiele typów walk to wariacje wcześniej powstałych rodzajów; można je podzielić na kilka grup.

Walka jeden na jednego (tzw. walka singlowa; ang. singles match) jest najbardziej podstawowym typem walki w wrestlingu. Biorą w niej udział tylko dwaj zawodnicy, zwyciężyć w niej można przez przypięcie, poddanie, wyliczenie pozaringowe, nokaut czy dyskwalifikację.

W walkach, w których na szali są tytuły mistrzowskie, mistrz najczęściej (lecz nie zawsze) może obronić tytuł przez dyskwalifikację lub wyliczenie pozaringowe, przy czym nieważne który z uczestników zostanie zdyskwalifikowany lub wyliczony; zasadę tą nazywa się "przewagą mistrza" (ang. "champion's advantage"). Dzięki temu, w storyline'ach, niektórzy heelowi mistrzowie bronią swoich tytułów przez przegraną lub wygraną w taki sposób.

Wiele z wariacji walk singlowych narzuca sposób wygrania pojedynku: w Pinfall matchu wygrana jest możliwa tylko przez przypięcie, w Submission matchu tylko przez poddanie, etc. Kolejną wariacją jest Time Limit Match, w których walka kończy się remisem, jeżeli po upływie wyznaczonego czasu w walce nie zostanie wyłoniony zwycięzca. Time Limit Match został wymyślony na początku XX wieku, był on sposobem przerwania pojedynków, które trwały zbyt długo (wówczas niektóre walki trwały nawet kilka godzin); teraz używa się go bardzo rzadko.

Poniższe rodzaje walk mają swoje własne artykuły, ze względu na swoją szczegółowość:

• "I Quit" match
• Iron Man match
• Monster's Ball match
• Ladder match
• Ultimate X match

Walki drużynowe rozgrywane są pomiędzy dwoma (lub więcej) drużynami, najczęściej składającymi się z dwóch zawodników.

W większości pojedynków drużynowych (tag team), tylko jeden zawodnik z każdej drużyny jest „legalny” czy „aktywny”, zaś drugi z zawodników pozostaje w swoim narożniku, jako zawodnik oczekujący na zmianę. Aby zmienić się z partnerem z drużyny, musi odbyć się kontakt fizyczny pomiędzy nimi, najczęściej dotknięcie dłonią ("przybicie piątki"). Jest to znane jako tag. Z reguły, zawodnik który dokonał zmiany musi udać się poza liny w ciągu pięciu sekund. Podczas tego czasu, dozwolone jest wykonanie jednej wspólnej akcji drużynowej. W podstawowym starciu tag-teamowym zwyciężyć można przez przypięcie, poddanie, wyliczenie pozaringowe czy dyskwalifikację.

Walka drużynowa, w której wszyscy zawodnicy walczą jednocześnie nazywana jest głównie Tornado Tag Team matchem. Mogą one rozgrywać się według zasad podstawowego Tag Team matchu lub być walkami specjalnymi, na przykład Steel Cage matchem lub Ladder matchem.

Elimination Tag Team match odbywa się według zasad eliminacji; pokonany wrestler zostaje wyeliminowany z walki, jednak reszta jego drużyny może nadal walczyć, aż do momentu, w którym wszyscy członkowie drużyny zostaną wyeliminowani.

Dobrym przykładem tej wariacji jest Traditional Survivor Series Elimination Tag Team match (lub po prostu Survivor Series match), który odbywa się co roku na gali Survivor Series organizowanej przez federację WWE. W tym starciu biorą udział dwie pięcioosobowe (zazwyczaj) drużyny, walczące na zasadach eliminacji.

W federacjach Lucha Libre istnieje podobny rodzaj walki – Torneo cibernetico. Mogą w nim brać udział drużyny składające się z maksymalnie ośmiu zawodników; jednak w przeciwieństwie do zwykłego Elimination Tag Team matchu, ustalona jest w nim kolejność, według której zawodnicy muszą wejść do ringu.

Winner Takes All match jest walką, w której bierze udział dwóch zawodników-mistrzów. Starcie toczy się o obydwa pasy, a jego zwycięzca staje się posiadaczem pasa przeciwnika, czyli "zabiera wszystko" (ang. "takes all" – stąd nazwa). Może to być również starcie drużynowe^[1].

Empty Arena match odbywa się na zasadach walki hardcore'owej, w pustej arenie, bez obecności widowni. Jedynymi osobami obecnymi w hali są zawodnicy uczestniczący w walce, sędzia, komentatorzy i kamerzysta. Walka jest transmitowana na żywo lub nagrana i opublikowana później. Ten rodzaj walki używany jest bardzo rzadko, głównie z powodu kosztów wynajmu hali, które nie mogą zwrócić się sprzedanymi biletami.

Falls Count Anywhere match (pol. "przypięcia liczone wszędzie") jest walką w której przypięcie może zostać odliczone w dowolnym miejscu, nie tylko w ringu. Eliminuje to wygraną przez wyliczenie pozaringowe. Jako, że starcie może brać miejsce w dowolnej części areny, najczęściej wyklucza się też wygraną przez dyskwalifikację, zaś zawodnicy mogą użyć dowolnego obiektu, by zaatakować przeciwnika^[2].

Wariacją tego starcia może być walka, w której przypięty poza ringiem zawodnik musi wrócić do ringu w przeciągu wyznaczonego czasu, liczonego przez sędziego (liczenie do 10 lub 30). Jeżeli wrestler zdoła dotrzeć do ringu, walka jest kontynuowana.

Kolejną wariacją jest Submissions Count Anywhere match, odbywający się na takich samych zasadach, co Falls Count Anywhere match, lecz aby wygrać, zamiast przypięcia należy zmusić przeciwnika do poddania się.

Flag match jest odpowiednikiem Zdobądź Flagę w wrestlingu. Na potrzeby pojedynku, w dwóch przeciwnych narożnikach umieszcza się flagi (zazwyczaj zawieszone są wysoko, na słupkach blisko narożników), mające reprezentować danego wrestlera lub grupę wrestlerów. Aby wygrać Flag match, należy zdjąć bronioną przez przeciwnika flagę^[3]. Ten typ walki używany jest, by wypromować patriotyzm (u face'ów) lub wywołać heat od fanów (u heeli).

Handicap match jest starciem, w którym jeden wrestler lub grupa wrestlerów walczy przeciwko grupie wrestlerów o większej liczebności (na przykład dwóch na jednego czy dwóch na trzech). Zazwyczaj to heelowie mają przewagę liczebną nad face'ami. Czasami drużyna z przewagą liczebną działa jako tag-team (w walce tylko jeden zawodnik jest "aktywny", a drugi zostaje w narożniku)^[4], a czasami wszyscy zawodnicy walczą jednocześnie^[5].

Iron Man match jest pojedynkiem, w którym aby wygrać, trzeba w limicie czasowym zdobyć więcej punktów, niż przeciwnik. Punkty przyznawane są za przypięcie przeciwnika, zmuszenie go do poddania się, wyliczenie pozaringowe i dyskwalifikację.

Lumberjack match jest pojedynkiem na podstawowych zasadach walki jeden na jednego, z tym wyjątkiem, że ring otoczony jest przez grupę wrestlerów niebiorących udziału w samym pojedynku. Wrestlerzy ci nazywani są lumberjacks (pol. drwale), a jeżeli są to kobiety – lumberjills. Ich zadaniem jest dopilnować, by żaden z walczących zawodników nie wyszedł z ringu lub, ewentualnie, wrzucić go z powrotem do ringu^[6]. "Drwale" zazwyczaj dzielą się na grupki face'ów i heelów; często dochodzi między nimi do brawli^[7]. Pierwsze Lumberjack matche wymagały, aby "drwale" nosili flanelowe koszule w kratę, jak na stereotypowych drwali przystało^[7].

Wariacjami Lumberjack matchu są Canadian Lumberjack match, w którym lumberjacks mają przy sobie skórzane paski i mogą nimi atakować walczących wrestlerów, Extreme Lumberjack match, który rozgrywany jest z zasadami Extreme Rules^[8], oraz Fan's Revenge Lumberjack match, w którym "drwalami" są fani wyposażeni w skórzane paski (ten typ walki używany jest przez federację TNA)^[9].

W Strip matchu i w jego odmianach nie wygrywa się przez przypięcie, poddanie czy dyskwalifikację, lecz poprzez rozebranie z ubrań swojego przeciwnika. Niegdyś w tym rodzaju pojedynku walczyli tylko managerzy czy managerki, ze względu na ich brak umiejętności ringowych. Jednakże, w czasach Attitude Ery w WWE, brały w nich udział również wrestlerki.

Bra and Panties match jest rozgrywany tylko pomiędzy wrestlerkami. Aby zwyciężyć, należy rozbierać przeciwniczkę do momentu, w którym ta będzie miała na sobie jedynie biustonosz i majtki.

Tuxedo match jest męskim odpowiednikiem Bra and Panties matchu; biorą w nim udział mężczyźni ubrani w garnitury. Aby w nim wygrać, należy rozebrać przeciwnika z jego garnituru.

Evening Gown match jest bardzo podobny do Bra and Panties matchu; walczą w nim kobiety, a jedyną różnicą jest to, że aby wygrać, należy zdjąć z przeciwniczki suknię wieczorową.

Na gali King of the Ring 2000 odbył się Evening Gown match pomiędzy mężczyznami (Patem Pattersonem a Geraldem Brisco)^[10].

Substance match odbywa się zazwyczaj między dwoma kobietami, w dużym zbiorniku wypełnionym jakąś substancją. Substancją wypełniającą zbiornik może być wszystko: od błota aż po mleko czekoladowe.

Czasami, walki mogą odbyć się wedle zasad różnych sportów. Jednakże, tak jak w wrestlingu, wynik walki jest ustalony od początku.

Arm Wrestling match odbywa się na zasadach siłowania na rękę^[11].

Odbywa się według zasad boksu. Wrestlerzy noszą wówczas rękawice bokserskie, a sama walka podzielona jest na rundy^[12]. Zazwyczaj kończą się oszustwem jednego z uczestników i użyciem ruchów wrestlingowych^[12].

Rozgrywa się na zasadach walki MMA; przypięcia nie są liczone.

Pillow Fight (ang. walka na poduszki) jest pojedynkiem między wrestlerkami. Na potrzeby tej walki w ringu ustawione jest lóżko i poduszki^[13]; rozgrywana jest na standardowych zasadach walki wrestlingowej, z tym wyjątkiem, że postawione w ringu poduszki mogą służyć jako broń. W wariacji tego rodzaju walki, Lingerie Pillow Fight, uczestniczki muszą być ubrane wyłącznie w bieliznę^[13], a w Pajama Pillow Fight – w pidżamy.

Rozgrywa się na zasadach walki sumo, z ringu usuwane są liny. Przegrywa osoba, która pierwsza wyjdzie poza ring lub dotknie maty inną częścią ciała niż stopy^[14].

Hardcore wrestling jest odmianą pro-wrestlingu. Nie ma w nim dyskwalifikacji ani wyliczeń pozaringowych. Hardcore match (walka hardcore'owa) nazywany jest również Street Fightem, Brawlem, Extreme Rules, Ultraviolent Rules, No Holds Barred matchem czy Bimbo Brawlem (jeżeli biorą w nim udział kobiety).

Niektóre federacje (m.in. Combat Zone Wrestling, czy nieistniejące już Extreme Championship Wrestling) opierają wszystkie organizowane pojedynki na zasadach hardcore wrestlingu.

Barbed Wire Steel Cage match jest jednym z wielu pojedynków, w którym stosuje się drut kolczasty. W tym rodzaju walki jest on częścią stalowej klatki otaczającej ring, znajduje się na przykład na krawędziach^[15].

Clockwork Orange House of Fun match (znany też pod krótszą nazwą – House Of Fun match) został wymyślony przez wrestlera Ravena. Na potrzeby walki ring otoczony jest przez łańcuchy, na których wiszą przeróżne bronie, którymi mogą posługiwać się wrestlerzy. Początkowo, aby wygrać ten pojedynek, trzeba było zrzucić przeciwnika z rusztowania (tzw. "Raven's Perch" lub "Raven's Nest") na dwa stoły znajdujące się obok rusztowania^[16], teraz można wygrać przez przypięcie (na zasadach Falls Count Anywhere matchu)^[17].

W Fans Bring the Weapon matchu, wszystkie bronie, których mogą używać wrestlerzy, przynoszone są przez fanów. Czasami przedmioty od widowni znajdują się w ringu zanim walka się rozpocznie, a czasami bronie podawane są wrestlerom przez samych fanów.

W First Blood matchu nie ma dyskwalifikacji, a przegrywa go osoba, która pierwsza zacznie krwawić. W Sadistic Madness matchu, wariacji wymyślonej przez federację TNA, trzeba przypiąć oponenta po tym, jak ten zacznie krwawić^[18]. W innej wariacji – Doomsday Chamber of Blood – walka na zasadach First Blood matchu rozgrywa się w klatce z drutem kolczastym na krawędziach.

Jedynym sposobem, aby wygrać Last Man Standing match jest nokaut. Wrestler przegrywa, kiedy nie jest w stanie podnieść się z ziemi podczas liczenia sędziego do 10 (podobnie jak w boksie). W Texas Death matchu (znanym również jako Mexican Death match) wrestler musi zostać przypięty lub zmuszony do poddania zanim sędzia rozpocznie liczenie^[19].

Jest to walka, w której wykluczona jest wygrana poprzez wyliczenie pozaringowe.

Na potrzeby tego pojedynku, pięści wrestlerów są plastrowane, a następnie zanurzane w kleju i odłamkach szkła. Zawodnicy mogą używać szkła na pięściach, zaś sam pojedynek można wygrać przez przypięcie lub poddanie.

Barbed Wire Massacre jest typem pojedynku, w którym liny ringu i wszelkie bronie otoczone są drutem kolczastym.

Jako, że bookerzy i zawodnicy w pro-wrestlingu opowiadają historie, niektóre z rodzajów walk tworzone są na potrzeby storyline'ów. Zazwyczaj stawiają one na kary dla tych, którzy przegrają.

W Scaffold matchu zawodnicy mogą walczyć na zawieszonej wysoko nad ringiem platformie. Zwycięzcą zostaje ten, kto zrzuci przeciwnika z platformy^[20]. Wariacją tego pojedynku jest Elevation X match federacji TNA, w którym platformy nad ringiem ustawione są tak, by przypominały literę "X"^[21].

Last Chance match (znany też jako Do or Die match) jest walką o mistrzostwo, w której, jeżeli pretendent do tytułu przegra, nie będzie już mógł pretendować do mistrzostwa tak długo, dopóki tytuł nie zmieni właściciela^[22]. Czasami pokonany pretendent nie może walczyć o tytuł do końca pracy w federacji.

Przegrany w tym pojedynku musi odejść z federacji lub brandu, w którym pracuje^[23].

Retirement match jest podobny do Loser Leaves Town matchu, jednak przegrany wrestler musi nie tylko opuścić federację, ale i zakończyć swoją karierę^[24].

Kiss My Foot match odbywa się na standardowych zasadach walki jeden na jednego. Jednakże, wrestler, który przegra musi pocałować stopę przeciwnika^[25]. Wariacją tego typu pojedynku jest Kiss My Ass match, w którym pokonany zawodnik musi pocałować przeciwnika w pośladki^[26].

W Luchas de Apuestas (dosłownie "walki hazardowe") obydwaj walczący wrestlerzy stawiają coś wartościowego na szali. Częstymi wyborami są maska lub włosy.

Spin the Wheel, Make the Deal (w WWE znany jako Raw Roulette) sam w sobie nie jest rodzajem walki, lecz sposobem na przypisanie typu pojedynku. Przed pojedynkiem kręci się kołem fortuny; na kole wypisane są rodzaje walk, a wylosowany staje się stypulacją pojedynku^[27].

Mimo, że znaczna większość pojedynków w wrestlingu toczy się w ringu, czasami wykorzystuje się również inne części areny. Walki nietoczone w ringu zazwyczaj toczą się na zasadach walki hardcore'owej.

Boiler Room Brawl rozpoczyna się w kotłowni areny. Zwycięzcą zostaje ten, kto pierwszy ucieknie z kotłowni.

Parking Lot Brawl rozgrywa się na parkingu; wrestlerzy walczą na zasadach brawlu, co oznacza, że mogą używać wszystkiego jako broni (nawet aut)^[28]. Wygrać można przez przypięcie lub poddanie.

Podobnym do Parking Lot Brawlu jest Iron Circle match. W tym rodzaju pojedynku zawodnicy również mierzą się ze sobą na parkingu, są jednak otoczeni autami zaparkowanymi w ten sposób, by przypominały koło^[29].

Hog Pen match (lub Pig Pen match) rozgrywa się blisko rampy, tuż obok chlewu ze świniami. Można go wygrać przez przypięcie^[30] lub wrzucenie przeciwnika do chlewu^[31].

Miracle on the 34th Street Fight jest walką nawiązującą tematycznie do Świąt Bożego Narodzenia oraz do filmu Cud na 34. ulicy. Na potrzeby tego pojedynku wokół ringu pojawiają się przedmioty kojarzone z Bożym Narodzeniem, np. ciasta, prezenty, drzewka świąteczne, specjalnie ozdobione gaśnice czy krzesła^[32].

Trick or Street Fight nawiązuje nazwą do zwyczaju związanego z Halloween – cukierek albo psikus. Podobny jest do Miracle on 34th Street Fightu, lecz w tym rodzaju walki używa się przedmiotów związanych tematycznie z Halloween^[33].

Ten rodzaj pojedynku wzoruje się na brutalnych walkach, które miały miejsce w Chicago w stanie Illinois; zawsze odbywa się właśnie w tym mieście. W tym typie walki nie ma dyskwalifikacji, walka może zakończyć się przez przypięcie lub poddanie^[34].

Na potrzebę Ladder matchu, nad ringiem zawieszany jest jakiś wartościowy przedmiot (zazwyczaj pas mistrzowski, lub walizka Money in the Bank (WWE)). Zwycięzcą zostaje osoba, która, za pomocą drabiny, zdobędzie zawieszony przedmiot. Drabina może zostać użyta jako broń.

King of the Mountain match jest odwrotnością Ladder matchu. Zwycięża ten zawodnik, który jako pierwszy przypnie lub zmusi do poddania swojego rywala, a następnie za pomocą drabiny zawiesi nad ringiem pas mistrzowski. Przypięcia i poddania są liczone wszędzie, a przypięty zawodnik zostaje umieszczony karnie w małej klatce na dwie minuty^[35].

Tables, Ladders and Chairs match (często skracany do "TLC match") rozgrywa się na zasadach Ladder matchu. Jedyną różnicą pomiędzy nimi jest to, że w TLC matchu można używać krzeseł i stołów jako broni^[36].

W tym rodzaju pojedynku tylko jeden przedmiot może służyć jako broń. Przykładowo, jeżeli dozwoloną bronią jest kij kendo (ang. "kendo stick"), typ pojedynku przyjmie nazwę "Kendo Stick match".

Na potrzeby tej walki w jednym z narożników umieszcza się wysoką tyczkę. Na tyczce zaś zawiesza się jakiś przedmiot, a zadaniem wrestlerów jest zdobycie go^[37]. Czasami zdobycie zawieszonego przedmiotu nie kończy walki, a jedynie upoważnia wrestlera do użycia przedmiotu jako broni^[38]. Walka przyjmuje nazwę po zawieszonym przedmiocie; np. jeżeli zawieszony jest kontrakt na walkę o pas mistrzowski, przyjmie ona nazwę "Contract on a Pole match".

Strap match jest walką, w której zawodnicy są do siebie przywiązani skórzanym paskiem, liną czy łańcuchem. Zwycięzcą zostaje osoba, która pierwsza dotknie po kolei wszystkich czterech narożników ringu bez przeszkód^[39]. Niedozwolona jest wygrana przez poddanie.

Istnieje wiele wariacji tej walki, m.in. Russian Chain match, Yappapi Indian Strap match czy Samoan Strap match.

Aby wygrać Straitjacket match, należy uwięzić przeciwnika w kaftanie bezpieczeństwa.

W Tables matchu można wygrać przez przełamanie stołu na pół przeciwnikiem^[40]. Tables match może być również walką drużynową, odbywającą się albo na zasadzie eliminacji, lub kończyć się po przełamaniu stołu tylko jednym z wrestlerów.

Wariacje tego rodzaju pojedynku to: Hardcore Tables match (nie ma w nim dyskwalifikacji), Flaming Table match (w którym trzeba przełamać płonący stół), Two out of Three Tables match (w którym trzeba przełamać przeciwnikiem trzy stoły) i Tables To Fall match (w którym, aby wygrać trzeba przypiąć przeciwnika po przełamaniu nim stołu; jeżeli ten odkopie, trzeba przełamać nim kolejny stół).

Walka odbywa się w stalowej klatce szczelnie otaczającej ring. Zwycięzcą walki jest zawodnik, który jako pierwszy ucieknie z klatki (uciec można przez drzwi lub zejście ze szczytu klatki), można też wygrać przez przypięcie lub poddanie^[41].

Wariacją Steel Cage matchu jest Electrified Cage match; odbywa się on w naelektryzowanej klatce, można w nim wygrać tylko przez przypięcie lub poddanie.

W Hell in a Cell matchu zawodnicy walczą w wysokiej na 5 metrów klatce, której ściany są nieco oddalone od ringu. W przeciwieństwie do Steel Cage matchu, w tym pojedynku nie można wygrać przez ucieczkę, a jedynie przez przypięcie lub poddanie. W Hell in a Cell matchu nie ma dyskwalifikacji ani wyliczenia pozaringowego^[42]. Do tej pory odbyły się 32 Hell in a Cell matche, najczęściej brali w nich udział The Undertaker (14)^[43] i Triple H (9).

Elimination Chamber match został wymyślony przez wrestlera Triple H'a. Odbywa się w dużej okrągłej klatce, w której oprócz ringu znajdują się 4 komory z zamkniętymi zawodnikami. Walkę rozpoczynają dwaj zawodnicy, a wrestlerzy w komorach kolejno dołączają do walki po określonym czasie. Starcie odbywa się na zasadach eliminacji; zawodnika wyeliminować można poprzez przypięcie lub zmuszenie do poddania^[44].

Na potrzeby tej walki, ring otoczony jest kwadratem płomieni. Inferno match można wygrać tylko poprzez podpalenie przeciwnika^[45]. Walka zazwyczaj kończy się poza ringiem, aby lekarze mogli szybko pomóc pokonanemu wrestlerowi. Do tej pory odbyły się tylko 4 Inferno matche, w każdej z nich brał udział Kane^[46].

Wariacją Inferno matchu jest Ring of Fire match. W tym rodzaju pojedynku ring otoczony jest przez płomienie, lecz aby wygrać należy przypiąć lub zmusić przeciwnika do poddania^[47].

W Punjabi Prison matchu ring otoczony jest przez dwie klatki, wykonane z bambusa. Klatka wewnętrzna ma cztery ściany, zaś zewnętrzna ma osiem. Aby wygrać Punjabi Prison match należy wydostać się z obydwu klatek^[48].

Thundercage jest kopulastą strukturą wykonaną z metalowych prętów, wzorowaną na filmie Mad Max pod Kopułą Gromu. Nie ma dachu, lecz ucieczkę górą uniemożliwiają zakrzywione ściany. Thundercage używane było w World Championship Wrestling (WCW).

Meksykańska federacja AAA używa podobnej klatki - Domo de la Muerte. Na szczycie klatki znajduje się otwór, przez który można uciec z klatki. Ta wariacja używana jest też przez TNA (Steel Asylum match).

Inną wariacją Thundercage jest Thunderdome. Szczyt Thunderdome'u jest naelektryzowany, a jedynym sposobem na wygraną jest przerwanie pojedynku przez jednego z managerów zawodników (rzucenie ręcznika).

WarGames match rozgrywa się jednocześnie w dwóch ringach szczelnie otoczonych jedną stalową klatką. Walczą w nim dwie (lub trzy) drużyny wrestlerów. Walkę rozpoczyna dwóch (lub trzech) zawodników, po jednym z każdej drużyny, a następnie, po określonym czasie, do starcia dołączają kolejno pozostali zawodnicy^[49]. WarGames match używany był przez WCW.

Wariacją WarGames matchu jest Lethal Lockdown federacji TNA. Początkowa faza starcia jest indentyczna do WarGames matchu. Gdy wszyscy zawodnicy znajdą się już w ringu, opuszczany jest dach klatki, na którym zawieszone są bronie. Walkę można wygrać poprzez przypięcie lub poddanie jednego z zawodników^[50].

Ambulance match rozgrywa się na zasadach walki hardcore'owej, a jedynym sposobem, by go wygrać jest zamknięcie przeciwnika w karetce pogotowia.

Aby wygrać Stretcher match, należy umieścić przeciwnika na noszach, a następnie zawieźć nosze za linię końcową^[51].

Ten rodzaj pojedynku odbywa się na zasadach walki hardcore'owej. Aby zwyciężyć w Buried Alive matchu, należy wrzucić przeciwnika do grobu (wykopanego na zewnątrz ringu), po czym zakopać go żywcem. W celu zakopania przeciwnika można używać łopat, taczek z ziemią, czy nawet koparek. Do tej pory odbyło się 5 Buried Alive matchów; we wszystkich walczył The Undertaker.

Last Ride match jest walką hardcore'ową, w której można wygrać jedynie poprzez zamknięcie przeciwnika w bagażniku karawanu i wyjechaniu z areny^[52]. Odbyły się jedynie dwa takie pojedynki, w obydwu walczył The Undertaker.

Na potrzeby Casket matchu (wcześniej Coffin matchu) obok ringu postawiona jest trumna, w której należy zamknąć przeciwnika. Pierwszy Casket match odbył się w 1980 roku. Casket matche zyskały popularność zyskał w latach 90., kiedy to regularnie brał w nich udział The Undertaker. Pierwsze Casket matche odbywały się na zasadach standardowej walki jeden na jeden; aby zwyciężyć należało pierw przypiąć przeciwnika, wrzucić go do trumny, a następnie przybić wieko trumny gwoździami. Formę pojedynku zmieniono w 1994 roku.

Najczęściej spotykanym starciem z wieloma uczestnikami jest Triple Threat match, w którym bierze udział trzech zawodników. Wrestlerzy walczą na standardowych zasadach, a wygrywa ten, kto jako pierwszy przypnie jednego przeciwników lub zmusi go do poddania. Fatal 4-Way jest podobnym starciem, z tym tylko wyjątkiem, że walczy w nim czterech zawodników.