Większość zwykła
Większość zwykła – większość osiągnięta, gdy więcej osób biorących udział w głosowaniu opowiada się za wnioskiem niż przeciw. Głosy wstrzymujące nie są wliczane do wyniku. W Sejmie RP większość głosowań nad ustawami odbywa się w trybie większości zwykłej. Minimalną liczbą głosów potrzebną do osiągnięcia większości zwykłej jest 1 głos.
Jak wynika z art. 120 Konstytucji, co do zasady Sejm uchwala ustawy zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów (230). Większość tę należy odróżnić od "większości ustawowej liczby posłów" – jak np. w art. 158 Konstytucji RP, która w tym przypadku wynosić będzie min. 231.
Większość zwykła jest stosowana w postępowaniach sądowych podczas głosowań nad treścią orzeczeń.
Obliczanie
[edytuj | edytuj kod]gdzie:
- – liczba głosów za,
- – liczba głosów przeciw,