Węgierski Batalion Ochotniczy

Ten artykuł od 2018-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Węgierski Batalion Ochotniczy – ochotniczy oddział wojskowy złożony z Węgrów pod koniec wojny zimowej pomiędzy Finlandią i ZSRR.

Zaatakowana 30 listopada 1939 r. przez Armię Czerwoną Finlandia uzyskała z zagranicy dużą pomoc wojskową. Przystąpił do niej również rząd węgierski. 16 grudnia rozpoczął się nieoficjalny werbunek ochotników. Następnie zostali oni zgrupowani w obozie w Hárshegy. Po miesięcznym przeszkoleniu wojskowym sformowano z nich oddział wojskowy w sile mniejszej niż batalion piechoty. Na jego czele stanął por. Imre Kémeri Nagy. Oddział liczył 424 ludzi, w tym 344 szeregowych i podoficerów, 24 oficerów, 52 cywilów obsługi, 2 lekarzy i 2 kapelanów wojskowych. Niemcy odmówili tranzytu przez swoje terytorium, włącznie z okupowanym Generalnym Gubernatorstwem. Stąd musiano odbyć długą podróż na okrągło. 11 stycznia 1940 r. wyruszono w drogę przez Jugosławię, Włochy, Francję, Wielką Brytanię, Norwegię i Szwecję, przybywając do Torniot w Finlandii 2 marca. Finowie rozmieścili Węgrów w obozie szkoleniowym dla zagranicznych ochotników w Lapua. Jednakże przed zakończeniem działań wojennych nie zdążyli oni wejść do walki, co wywołało frustrację wielu z nich. Pod koniec marca do ośrodka w Lapua przybył marsz. Carl Gustaf Mannerheim, wizytując też oddział węgierskich ochotników. Awansował on por. I. Kémeri Nagya do stopnia kapitana, co zaakceptował sztab generalny węgierskiej armii. 16 kwietnia wysłano Węgrów w rejon Lappeenranta w Karelii do ochrony granicy. 19 maja Węgrzy przybyli do Turku, gdzie następnego dnia odbyło si�� ich uroczyste pożegnanie. Wszyscy oficerowie zostali odznaczeni fińskim Medalem Białej Róży. Drogą morską Węgrzy przybyli do Szczecina, skąd pociągiem pod eskortą wojskową 24 maja powrócili na Węgry. 28 maja w Budapeszcie w obecności premiera Pála Telekiego nastąpiło oficjalne rozwiązanie oddziału.

• Tapani Kossila: Foreign volunteers in the Winter War. Axis History. [dostęp 2018-12-29]. (ang.).