Przejdź do zawartości

Vladislavs Gutkovskis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vladislavs Gutkovskis
Ilustracja
Gutkovskis w 2021
Data i miejsce urodzenia

2 kwietnia 1995
Ryga

Wzrost

187 cm

Pozycja

środkowy napastnik

Informacje klubowe
Klub

Daejeon Citizen

Kariera juniorska
Lata Klub
2004–2010 Rīgas Futbola skola
2010–2011 Skonto FC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2011–2015 Skonto FC 64 (39)
2011 → JFK Olimps/RFS (wyp.) 13 (0)
2012–2013 → Skonto-2 FC 35 (18)
2016–2020 Bruk-Bet Termalica Nieciecza 108 (32)
2020–2023 Raków Częstochowa 90 (24)
2023– Daejeon Citizen 7 (1)
W sumie: 317 (114)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2011  Łotwa U-17 3 (0)
2013  Łotwa U-19 3 (1)
2014–2016  Łotwa U-21 30 (6)
2016–  Łotwa 45 (11)
W sumie: 81 (18)
  1. ↑ Aktualne na: 18 listopada 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. ↑ Aktualne na: 19 czerwca 2023.
Multimedia w Wikimedia Commons

Vladislavs Gutkovskis (ur. 2 kwietnia 1995 w Rydze) – łotewski piłkarz, występujący na pozycji napastnika. Od 2016 reprezentant Łotwy w rozgrywkach międzynarodowych. Dwukrotnie wybierany był Piłkarzem Roku na Łotwie (2021, 2022)[1].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Grę w piłkę nożną rozpoczął z inicjatywy ojca i dziadka w wieku 9 lat w Rīgas Futbola skola[2][3]. W wieku 15 lat przeniósł się do akademii Skonto FC[3]. Latem 2011 roku został wypożyczony do klubu satelickiego JFK Olimps/RFS, trenowanego przez Tamaza Pertię[3]. 17 lipca 2011 zadebiutował w Virslīdze w przegranym 0:3 spotkaniu z FK Liepājas Metalurgs, w którym otrzymał dwie żółte kartki[4]. W sezonie 2011, w którym zanotował 13 ligowych występów, JFK Olimps/RFS zajął ostatnią lokatę w tabeli i po przegranym barażu z FK Spartaks Jurmała spadł do 1. līgi[5].

Przed rozpoczęciem sezonu 2012 Gutkovskis powrócił do Skonto FC, gdzie trener Marians Pahars umieścił go w drużynie rezerw[3]. W 2013 roku przesunięto go kadry pierwszego zespołu[6]. 25 października 2013 zdobył pierwszego gola w łotewskiej ekstraklasie w meczu przeciwko FK Liepājas Metalurgs (2:1). W sezonie 2014 został królem strzelców ligi, zdobywając w 34 spotkaniach 28 bramek[7][8]. Tym samym jest on piłkarzem, który uzyskał najwięcej trafień dla Skonto FC w jednym sezonie[9]. W okresie od maja do czerwca 2014 zdobył co najmniej jednego gola w 9 ligowych meczach z rzędu, czym pobił rekord Aleksandrsa Jeļisejevsa z sezonu 1993[9][10]. W marcu 2015 roku został zaproszony przez Everton FC na obóz treningowy zespołu U-21[11][12]. Latem 2015 roku zadebiutował w europejskich pucharach w rozgrywkach Ligi Europy 2015/16[6]. W 4 spotkaniach fazy eliminacyjnej przeciwko St. Patrick’s Athletic FC (4:1 w dwumeczu) i Debreceni VSC (4:11 w dwumeczu) zdobył on dwie bramki[6]. W grudniu 2015 roku odbył testy w Rangers FC, jednak trener Mark Warburton nie zdecydował się go zatrudnić[7][13]. Przed sezonem 2016, po karnej relegacji Skonto FC do 1. līgi, spowodowanej niewyp��acalnością, zdecydował się odejść z klubu[7][14].

W lutym 2016 roku podpisał czteroipółletnią umowę z Termalicą Bruk-Bet Nieciecza, prowadzoną przez Piotra Mandrysza[6][15]. 2 kwietnia 2016 zadebiutował w Ekstraklasie w przegranym 0:1 meczu z Koroną Kielce[16]. W rundzie wiosennej sezonu 2015/16, w której zanotował 7 gier bez zdobytego gola, pełnił rolę rezerwowego skrzydłowego[17]. Przed sezonem 2016/17 został przez trenera Czesława Michniewicza przesunięty na pozycję napastnika i rozpoczął od tego momentu regularne występy[17]. 18 lipca 2016 w spotkaniu przeciwko Arce Gdynia (2:0) zdobył pierwszą bramkę w polskiej lidze[17][18]. Po sezonie 2017/18 zajął z Bruk-Bet Termalicą przedostatnie miejsce w tabeli i spadł z tym klubem do I ligi[19].

Od 2020 do 2023 r. występował w barwach Rakowa Częstochowa, z którym w sezonie 2020/2021 oraz 2021/2022 zdobył dwukrotnie wicemistrzostwo Polski i Puchar Polski. W meczach Pucharu Polski w sezonie 2020/2021 zdobył 5 goli, zostając królem strzelców. W 2022 r. zdobył Superpuchar Polski. W sezonie 2022/2023 zdobył z klubem mistrzostwo Polski. 11 lipca 2023 został piłkarzem południowokoreańskiego klubu Daejeon Citizen[20].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W latach 2011–2016 występował w juniorskich i młodzieżowych reprezentacjach Łotwy w kategorii U-17, U-19 oraz U-21[2].

We wrześniu 2016 roku otrzymał od selekcjonera Mariansa Paharsa pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Łotwy na mecze eliminacji Mistrzostw Świata 2018 z Wyspami Owczymi oraz Węgrami[21]. 7 października 2016 zadebiutował w drużynie narodowej w przegranym 0:2 spotkaniu przeciwko Wyspom Owczym, w którym został zmieniony w 64. minucie przez Ģirtsa Karlsonsa[22].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na dzień 18 listopada 2023)
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchary Europejskie Inne Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
JFK Olimps Ryga (wyp.) 2011 Virsliga 13 0 – – 13 0
Ogólnie 13 0 0 0 0 0 13 0
Skonto FC II 2012 1. liga 23 10 – – – 23 10
2013 11 4 – – – 11 4
Skonto FC 2013 Virsliga 7 1 3 3 – – 10 4
2014 34 28 2 0 – – 36 28
2015 22 10 1 1 4 2 – 27 13
Ogólnie 97 53 6 4 4 2 0 0 107 59
Bruk-Bet Termalica 2015/16 Ekstraklasa 7 0 – – – 7 0
2016/17 31 8 1 0 – – 32 8
2017/18 20 3 2 1 – – 22 4
2018/19 I liga 25 9 0 0 – – 25 9
2019/20 25 12 1 0 – – 26 12
Ogólnie 108 32 4 1 0 0 0 0 112 33
Raków Częstochowa 2020/21 Ekstraklasa 29 7 6 5 – – 35 12
2021/22 29 9 6 3 6 1 – 41 13
2022/23 32 8 4 0 6 1 1 0 43 9
Ogólnie 90 24 16 8 12 2 1 0 119 34
Daejeon Citizen 2023 K League 1 3 0 0 0 – – 3 0
Ogólnie w karierze 311 109 26 13 16 4 1 0 354 126

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Raków Częstochowa

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Gutkovskis drugi raz z rzędu został uznany najlepszym piłkarzem na Łotwie [online], weszlo.com, 16 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-17] (pol.).
  2. ↑ a b Vladislavs Gutkovskis: Domator groźny dla rywali Bruk-Betu. dziennikpolski24.pl. [dostęp 2019-10-08]. (pol.).
  3. ↑ a b c d Ceļa sākums - intervija ar Gutkovski pēc 2012. gada sezonas. skontofc.com. [dostęp 2019-10-08]. (łot.).
  4. ↑ Olimps / RFS vs. Liepājas Metalurgs 0 - 3, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2019-10-08].
  5. ↑ Pārspēles: JPFS Spartaks - JFK Olimps 2:0. lff.lv. [dostęp 2019-10-08]. (łot.).
  6. ↑ a b c d Oficjalnie: Vladislavs Gutkovskis w Termalice Bruk-Bet Nieciecza. sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2019-10-08]. (pol.).
  7. ↑ a b c Gutkovskis pievienojies Polijas ekstraklases komandai Termalica. apollo.lv. [dostęp 2019-10-07]. (łot.).
  8. ↑ a b Vladislavs Gutkovskis Virslīgas labākais uzbrucējs. skontofc.com. [dostęp 2019-10-08]. (łot.).
  9. ↑ a b Vladislavs Gutkovskis - Skonto FC 2014. gada labākais spēlētājs. skontofc.com. [dostęp 2019-10-08]. (łot.).
  10. ↑ Gutkovskis labo 21 gadu veco Jeļisejeva rekordu. skontofc.com. [dostęp 2019-10-08]. (łot.).
  11. ↑ Gutkovskis devies uz pārbaudi Everton. sportacentrs.com. [dostęp 2019-10-07]. (łot.).
  12. ↑ Latvijas futbolists Gutkovskis iziet pārbaudi premjerlīgas klubā Everton. delfi.lv. [dostęp 2019-10-07]. (łot.).
  13. ↑ Rangers trialist Vladislavs Gutkovskis issues come and get me plea to Ibrox club after impressing during his stay. dailyrecord.co.uk. [dostęp 2019-10-07]. (ang.).
  14. ↑ FC «Skonto» direktors Uldriķis: B licence ir iespēja klubam nesagrūt. lsm.lv. [dostęp 2019-10-23]. (łot.).
  15. ↑ Vladislavs Gutkovskis w Termalice Bruk-Becie. 90minut.pl. [dostęp 2019-10-07]. (pol.).
  16. ↑ Gutkovskis savā dzimšanas dienā debitē Polijas čempionātā. apollo.tvnet.lv. [dostęp 2019-10-15]. (łot.).
  17. ↑ a b c Vladislavs Gutkovskis, największe „zwycięstwo” Czesława Michniewicza. igol.pl. [dostęp 2019-10-16]. (pol.).
  18. ↑ Vladislavs Gutkovskis: ta wygrana nas podbuduje. eurosport.onet.pl. [dostęp 2019-10-15]. (pol.).
  19. ↑ Bruk-Bet Termalica spadł z Ekstraklasy. 90minut.pl. [dostęp 2019-10-16]. (pol.).
  20. ↑ Vladislavs Gutkovskis w Daejeon Citizen [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-11-18].
  21. ↑ Rezultatīvais Gutkovskis pirmo reizi iekļauts Latvijas futbola izlases kandidātu sarakstā. delfi.lv. [dostęp 2019-10-15]. (łot.).
  22. ↑ Latvijas futbola izlase zaudē Fēru salām. delfi.lv. [dostęp 2019-10-15]. (łot.).
  23. ↑ Raków mistrzem Polski [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-05-26].
  24. ↑ Voitāne un Gutkovskis – Latvijas gada futbolisti [online], LFF.lv [dostęp 2022-12-17] (łot.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]


Królowie strzelców Virslīgi
1992–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Vladislavs_Gutkovskis&oldid=74172529”