Turzec-Bojary
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy |
222313 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
54°22′40″N 26°39′36″E/54,377778 26,660000 |
Turzec-Bojary (biał. Турэц-Баяры, ros. Турец-Бояры) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeckim, w sielsowiecie Lebiedziewo.
Dawniej używana nazwa – Bojary Turzeckie.
Oprócz zabudowy wiejskiej we wsi znajduje się również osiedle bloków mieszkalnych.
Miejscowość jest siedzibą parafii prawosławnej; znajduje się tu cerkiew pw. św. Aleksandra Newskiego[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W czasach zaborów wieś w gminie Lebiedziewo, w powiecie wilejskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1865 roku liczyła 21 dusz rewizyjnych, należała do dóbr Prudy[3].
W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wilejskim, od 1927 roku w powiecie mołodeczańskim, w gminie Lebiedziewo.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 100 osób, wszystkie było wyznania prawosławnego. Jednocześnie 3 mieszkańców zadeklarowało polską a 97 białoruską przynależność narodową. Było tu 18 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 22 domach zamieszkiwało 121 osób[5].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Lebiedziewie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Mołodecznie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Lebiedziewie[6].
W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. 2 listopada została włączona do Białoruskiej SRR[7][8]. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR[9].
Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.
Przynależność państwowa i administracyjna
[edytuj | edytuj kod]- ? – 1917 Imperium Rosyjskie, gubernia wileńska, powiat oszmiański
- 1917–1919 Rosyjska FSRR
- 1919–1920 Polska, Zarząd Cywilny Ziem Wschodnich, okręg wileński
- 1920 Rosyjska FSRR
- 1920–1922 Litwa Środkowa, powiat oszmiański
- 1922–1945[b] Polska
- województwo:
- Ziemia Wileńska (1922–1926)
- wileńskie (od 1926)
- powiat:
- oszmiański (1920–1927)
- mołodecki (od 1927)
- gmina Bienica
- województwo:
- 1945–1991 ZSRR, Białoruska SRR
- od 1991 Białoruś
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).
- ↑ de facto do 1939
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Приход храма благоверного князя Александра Невского д. Турец-Бояры. molod-eparchy.by. [dostęp 2021-03-06]. (ros.).
- ↑ Bojary Turzec, wieś, powiat wilejski, gmina Lebiedziewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 188 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 88 .
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 28 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 102 .
- ↑ https://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/70/plik/m-631.pdf.
- ↑ okupacja sowiecka ziem polskich, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-04-03] .
- ↑ Piotr Eberhardt , Formowanie się polskiej granicy wschodniej po II wojnie światowej, „Dzieje Najnowsze”, Rocznik L – 2018 (2), 2018, s. 95–100 .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bojary Turzec, wieś, powiat wilejski, gmina Lebiedziewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 188 .
- Turzec i Bojary-Turzec na mapie WIG
- Witold Sienkiewicz, Elżbieta Olczak: Dzieje Polski. Atlas ilustrowany. Warszawa: Demart SA, 2007. ISBN 978-83-7427-363-3.