Tianhuang Daowu
Mistrz chan Tianhuang Daowu | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
807 |
Szkoła | |
Linia przekazu Dharmy zen |
|
Nauczyciel | |
Następca | |
Zakon |
Tianhuang Daowu (chiń. 天皇道悟, pinyin Tiānhuáng Dàowù; kor. 천황도오 Ch'ŏnhwang Too; jap. Tennō Dōgō; wiet. Thiên Hoàng Đạo Ngộ; ur. 748, zm. 807) – chiński mistrz chan.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z Wuzhou w Zhejiang z rodziny Zhang. W wieku 14 lat postanowił zostać mnichem buddyjskim, a gdy rodzice nie chcieli się na to zgodzić, rozpoczął głodówkę i po pewnym czasie rodzice ustąpili[1]. Został nowicjuszem u Dadego w Mingzhou, a następnie został wyświęcony przez niego na mnicha w wieku 25 lat, w klasztorze Zhulin w Hangzhou w prow. Zhejiang. Prowadził bardzo ascetyczny tryb życia.
Następnie udał się do Yuhang, gdzie praktykował chan u mistrza szkoły niutou Jingshana Daoqina (714–792) przez pięć lat[a]. Po 5 latach otrzymał certyfikat inka. W 776 r. udał się na odosobnienie na górze Damei, gdzie przebywał przez 3 lub 4 lata. Około 780 r. przez dwa lata był uczniem Mazu Daoyi w klasztorze Kaiyuan w Zhongling (obecnie Nanchang) w prow. Jiangxi, który potwierdził jego głęboki wgląd. Od mistrza Mazu przeszedł w 781 r. do mistrza Shitou Xiqiana. Pod jego kierunkiem osiągnął oświecenie i później został jego spadkobiercą Dharmy.
Ostateczny proces doprowadzający go do oświecenia wyglądał następująco.
- Daowu spytał Shitou Jakim sposobem odkrywasz wyzwalającą mądrość ludziom?
- Shitou powiedział Tu nie ma niewolników. Od czego chcesz się wyzwolić?
- Daowu Jak to można zrozumieć?
- Shitou A więc wciąż starasz się uchwycić pustkę?
- Daowu Od dzisiaj już nie będę tego robił.
- Shitou Chciałbym wiedzieć, kiedy wyszedłeś z „tego miejsca”.
- Daowu Ja nie wyszedłem z „tego miejsca”.
- Shitou Ja już wiem skąd przyszedłeś.
- Daowu Mistrzu, jak możesz w taki sposób zniesławiać ludzi?
- Shitou Twoje ciało ujawniło się teraz.
- Daowu Chociaż tak jest, jak będziesz demonstrował swoje nauczanie tym, którzy przyjdą później?
- Shitou Proszę, powiedz mi, kim są ci, którzy przyjdą później?
Po tych słowach mistrza Daowu osiągnął wielkie oświecenie.
Później przebywał na górze Zili[b] w mieście Dangyang w Xingzhou. Garnęło się do niego tylu uczniów, że na sali Dharmy panował niezwykły ścisk. Stał się sławny nawet w stolicy. Na prośbę głównego mnicha na wpół spalonego klasztoru Tianhuang w Chengdong (lub Chengjun) w Xingzhou, został jego opatem, aby go odbudować. Był wspierany przez Peia – wysokiego urzędnika Jianglingu (Jianxi i Hunan).
Czwartego miesiąca 807 r. Daowu zachorował. Polecił mnichom rozgłosić, że niedługo umrze. Pewnego dnia wezwał głównego kucharza klasztoru i powiedział Czy rozumiesz? Kucharz odparł Nie. Mistrz złapał poduszkę i rzucił ją na ziemię. I w tej chwili zmarł.
Jego najwybitniejszym uczniem był Longtan Chongxin. Jego linia przekazu rozwinęła się później w dwie z pięciu szkół chan: fayan i yunmen, jednak sam miał tylko jednego spadkobiercę – Deshana Xuanjiana.
Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
- 33/6. Dajian Huineng (638–713)
- 34/7. Qingyuan Xingsi (660–740)
- 35/8. Shitou Xiqian (700–790)
- 36/9. Tianhuang Daowu (748–807)
- 37/10. Huizhen
- 37/10. Wenfen
- 37/10. Longtan Chongxin (bd)
- 38/11. Deshan Xuanjian (780–865)
- 39/12. Xuefeng Yicun (822–908)
- 38/11. Deshan Xuanjian (780–865)
- 36/9. Tianhuang Daowu (748–807)
- 35/8. Shitou Xiqian (700–790)
- 34/7. Qingyuan Xingsi (660–740)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 天皇道悟 Tianhuang Daowu (748–807) [online], terebess.hu [dostęp 2018-04-19] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. Wisdom Publications. Boston, 2000. ISBN 0-86171-163-7.
- Albert Welter. Monks, Rulers, and Literati. The Political Ascendancy of Chan Buddhism. Oxford University Press, Oxford, 2006 ISBN 978-0-19-517521-9.