Teren zieleni

Teren zieleni – teren pokryty roślinnością wysoką, średnio wysoką i niską, świadomie komponowany^[1], wydzielony i ukształtowany zgodnie z planami zabudowy miast i osiedli^[2]. Spełnia on zazwyczaj wielofunkcyjne zadania w zakresie ochrony oraz kształtowania środowiska i klimatu, pełni funkcje społeczno-usługowe na rzecz mieszkańców^[1]. Tereny zieleni występują w obszarach zurbanizowanych jako miejskie tereny zieleni i wypoczynku lub na terenach ekstensywnych, związane wówczas z wiejską siecią osadniczą, terenami produkcyjnymi, rejonami wypoczynku cotygodniowego i okresowego^[1]. Do terenów zieleni zalicza się parki leśne, parki, zieleńce, stadiony i place sportowe, ogrody dziecięce, ogrody działkowe, cmentarze, zadrzewienia uliczne itp^[2]. Większość tych terenów (jak zieleńce, parki) to zieleń dostępna dla wszystkich, tzw. zieleń publiczna, część natomiast ma charakter zieleni zamkniętej, z której korzysta ograniczona liczba osób (jak np. ogrody działkowe, ogrody przy szpitalach, fabrykach, szkołach)^[2]. Tereny zieleni są urządzone i zagospodarowane z funduszy publicznych^[2]. Troska i piecza nad ich utrzymaniem i estetycznym wyglądem należy do zarządów miast i osiedli^[2]. Ukształtowanie zieleni miejskiej przylegającej do bloków mieszkaniowych zależy od inicjatyw indywidualnych i troski mieszkańców lub komitetów blokowych^[2].

Definicja terenów zieleni w prawodawstwie

Zgodnie z Ustawą o ochronie przyrody tereny zieleni to tereny urządzone wraz z infrastrukturą techniczną i budynkami funkcjonalnie z nimi związanymi, pokryte roślinnością, pełniące funkcje publiczne, a w szczególności parki, zieleńce, promenady, bulwary, ogrody botaniczne, zoologiczne, jordanowskie i zabytkowe, cmentarze, zieleń towarzysząca drogom na terenie zabudowy, placom, zabytkowym fortyfikacjom, budynkom, składowiskom, lotniskom, dworcom kolejowym oraz obiektom przemysłowym^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Piątkowska K.: Zieleń i wypoczynek, Instytut Kształtowania Środowiska, Warszawa 1983.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Bartosiewicz A., Brzywczy-Kunińska Z.: Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni, Państwowe Wydawnictwo Szkolnictwa Zawodowego, Warszawa 1983.
↑ Art. 5 pkt 21 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2022 r. poz. 916) zmieniony przez art. 29 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1045).

[piatkowska-1] Piątkowska K.: Zieleń i wypoczynek, Instytut Kształtowania Środowiska, Warszawa 1983.

[bartosiewicz-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Bartosiewicz A., Brzywczy-Kunińska Z.: Urządzanie i pielęgnacja terenów zieleni, Państwowe Wydawnictwo Szkolnictwa Zawodowego, Warszawa 1983.

[3] Art. 5 pkt 21 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2022 r. poz. 916) zmieniony przez art. 29 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1045).

[1]