Szpital ortopedyczny przy ul. Gąsiorowskich w Poznaniu

Szpital ortopedyczny przy
ul. Gąsiorowskich w Poznaniu

Zakład imienia Bronisława Saturnina Gąsiorowskiego na Bytyniu
Data założenia	1913
Data likwidacji	2010
Państwo	Polska
Adres	ul. Gąsiorowskich 7–8 Poznań
Położenie na mapie Poznania Szpital ortopedyczny przy ul. Gąsiorowskich w Poznaniu
Położenie na mapie Polski Szpital ortopedyczny przy ul. Gąsiorowskich w Poznaniu
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Szpital ortopedyczny przy ul. Gąsiorowskich w Poznaniu
52°23′53,8″N 16°54′23,6″E/52,398278 16,906556

Szpital ortopedyczny przy ul. Gąsiorowskich w Poznaniu – nieistniejący szpital ortopedyczny usytuowany przy ul. Gąsiorowskich na Łazarzu w Poznaniu. Pierwotnie jako Poznański Zakład Ortopedyczny im. B. S. Gąsiorowskiego, przed likwidacją w 2010 roku jako Wielkopolskie Centrum Ortopedii i Chirurgii Urazowej im. Ireneusza Wierzejewskiego.

Początkowo w 1912 roku w budynku przy ul. Alejowej (niem. Alleestrasse), gruntownie przebudowanym z dawnej willi fabrykanta Napoleona Urbanowskiego^[1] powstał „Zakład imienia Bronisława Saturnina Gąsiorowskiego na Bytyniu”. Właścicielką posesji położonej przy obecnej ul. Gąsiorowskich, na której znajduje się zakład, była właścicielka ziemska Helena Gąsiorowska, która Fundacji Gąsiorowskich powierzyła 2 miliony marek niemieckich na organizację szpitala ortopedycznego przy ul. Alejowej 7 w Poznaniu^[2][3].

3 kwietnia 1913 roku w tym miejscu rozpoczął działalność Poznański Zakład Ortopedyczny im. B. S. Gąsiorowskiego^[4]. Zakład prowadzony był przez Fundację Gąsiorowskich, pod zarządem i opieką Poznańskiego Związku Towarzystw Dobroczynnych^[2] „Charitas” (później przynależącego do związku Caritas)^[5] i był pierwszym zakładem ortopedycznym na obszarze Polski^[6]. Kierownikiem został lekarz-ortopeda dr med. Ireneusz Wierzejewski^[3].

W 1923 roku po mianowaniu dr med. Ireneusza Wierzejewskiego profesorem nadzwyczajnym, rozpoczęła działalność prowadzona przez niego, pierwsza w Polsce Klinika Ortopedyczna przekształcona z wcześniejszego zakładu ortopedycznego^[2]. Po śmierci Wierzejewskiego w 1930 roku klinikę zlikwidowano, a zarząd towarzystwa Caritas na stanowisko dyrektora szpitala, odtąd Zakładu im. Gąsiorowskiego, wyznaczył dr Michała Grobelskiego^[2], który zajmował to stanowisko aż do wybuchu II wojny światowej^[7].

Jeszcze w trakcie trwania działań wojennych, 26 lutego 1945 roku szpital rozpoczął ponownie przyjmowanie pacjentów, już jako Miejski Szpital Ortopedyczny im. Ireneusza Wierzejewskiego. Dyrektorem szpitala został wtedy dr med. Alfons Maciejewski^[4], który kierował szpitalem do sierpnia 1965 roku. Następnie dyrektorem szpitala został dr med. Witold Jeske, który zarządzał szpitalem do przejścia na emeryturę 31 grudnia 1985 roku^[8][6].

W latach 70. XX wieku szpital przejął Wojewódzki Wydział Zdrowia^[6].

Między styczniem a wrześniem 1986 roku dyrektorem szpitala był prof. dr hab. med. Jerzy Król. Następnie, od października 1986 roku stanowisko to zajmował dr n. med. Wojciech Pankowski^[9], który zmarł 23 lutego 2004 roku.

W 2004 roku stanowisko kolejnego dyrektora szpitala objął dr n. med. Piotr Jeske, który w przekształconym w okresie późniejszym w Wielkopolskie Centrum Ortopedii i Chirurgii Urazowej^[10] szpitalu, piastował je do zakończenia jego działalności 29 października 2010 roku^[11]. Oddziały szpitalne wraz ze wszystkimi lekarzami i częścią personelu zostały przeniesione do Szpitala Wojewódzkiego przy ul. Juraszów w Poznaniu^[11].

Na budynku umieszczona była tablica pamiątkowa ufundowana przez pracowników szpitala o treści:

„W szpitalu tym, w latach 1912–1930 pracował i działał gen. Prof. dr Ireneusz Wierzejewski (1881–1930)

założyciel i pierwszy prezes Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego i kierownik pierwszej w Polsce kliniki ortopedycznej.

Twórca Polskiego Czerwonego Krzyża oraz redaktor naczelny Naukowych Pism Medycznych. Powstaniec wielkopolski.

W 50. rocznicę utworzenia Towarzystwa tablicę tę ufundowali pracownicy szpitala^[1].”