Przejdź do zawartości

Stradlice (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stradlice
gromada
1954–1969
Państwo

 Polska

Województwo

kieleckie

Powiat

1954–55: pińczowski
1956–68: kazimierski

Data powstania

29 września 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1969

Siedziba

Stradlice

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

5

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

19

brak współrzędnych

Stradlice – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Stradlice z siedzibą GRN w Stradlicach utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie pińczowskim w woj. kieleckim, na mocy uchwały nr 13h/54 WRN w Kielcach z dnia 29 września 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Cło-Wymysłów, Kazimierza Mała i Wojciechów ze zniesionej gminy Kazimierza Wielka oraz Podolany i Stradlice ze zniesionej gminy Dobiesławice w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 19 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

1 stycznia 1956 gromada weszła w skład nowo utworzonego powiatu kazimierskiego w tymże województwie[8].

1 stycznia 1966 z gromady Stradlice wyłączono wieś Łyczaków włączając ją do gromady Donatkowice[9].

Gromadę zniesiono 1 stycznia 1969, a jej obszar włączono do nowo utworzonej gromady Kazimierza Wielka[10].

Od końca dziewiętnastego wieku na styku m. Stradlice i Cło funkcjonował młyn wodny, wyposażony w turbinę wodną Francisa zasilaną spiętrzoną wodą z rzeki Nidzicy (lewobrzeżny dopływ Wisły)[potrzebny przypis].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 13h/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu pińczowskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104)
  7. Uchwała Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Pińczowie z dnia 4 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 9 października 1954 r., Nr. 11, Poz. 31)
  8. Dz.U. z 1955 r. nr 44, poz. 288
  9. Uchwała Nr I/5/66 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 17 stycznia 1966 r. w sprawie zmiany granic niektórych gromad w województwie kieleckim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 10 lutego 1966 r., Nr. 3, Poz. 16)
  10. Uchwała XV/57/68 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 14 października 1968 r. w sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie kieleckim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 23 grudnia 1968 r., Nr. 27, Poz. 224)