Przejdź do zawartości

Starzec błotny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Starzec błotny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

tefroseris

Gatunek

starzec błotny

Nazwa systematyczna
Tephroseris palustris (L.) Schrenk ex Rchb.
Fl. Saxon.: 146 (1842)[3]
Synonimy
  • Cineraria congesta R. Br.
  • Othonna palustris L.
  • Senecio congestus (R. Br.) DC.
  • Senecio palustris (L.) Hook.
  • Senecio tubicaulis Mansf.[4]
Zasięg
Mapa zasięgu

Starzec błotny[5] (Tephroseris palustris (L.) Schrenk ex Rchb.[3][6]) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje na północy Azji, Europy oraz Ameryki Północnej. W Polsce rzadki gatunek rodzimy, występuje głównie na północy kraju.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Rośliny w siedlisku
Łodyga
Wzniesiona, dęta, dość gruba, szerokości 1–4 cm, górą rozgałęziona, żeberkowana, pokryta gruczołowatymi, lepkimi włoskami, wysokości (20)30–100(200) cm, gęsto ulistniona.
Liście
Liście łodygowe siedzące, całobrzegie lub niewyraźnie ząbkowane. Liście różyczkowe podługowato lancetowate, najczęściej wyraźnie, głęboko wcinane, orzęsione, obumierają przed kwitnieniem.
Kwiaty
Zebrane w koszyczki kwiatowe o średnicy 20–30 mm, umieszczone na orzęsionych szypułkach, zebrane w parasolowaty podbaldach. Kwiaty brzeżne języczkowate, jasnożółte, płonne lub żeńskie. Kwiaty środkowe rurkowate. Listki okrywy koszyczka równowąskie, zaostrzone, długości 8–11 mm. Puch kielichowy (pappus) w postaci białych lub żółtawych, pojedynczych włosków. Korona kwiatów języczkowatych długości ok. 10 mm, szerokości 2–4 mm.
Owoc
Skrzydlasto żeberkowana niełupka o długości 2–4 mm z pappusem w postaci włosków.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina dwuletnia, hemikryptofit. Kwitnie w Polsce od maja do lipca. Występuje w miejscach wilgotnych, na brzegach wód, podmokłych łąkach oraz torfowiskach niskich. Liczba chromosomów 2n= 48.

Zagrożenia i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

Umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. a b Tephroseris palustris (L.) Schrenk ex Rchb., [w:] Plants of the World online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-02-15].
  4. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
  5. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 165, ISBN 978-83-62975-45-7.
  6. Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105. 
  7. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Stanisław Kłosowski, Grzogorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2006. ISBN 978-83-7073-248-6.
  • Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.