Przejdź do zawartości

Somino (obwód witebski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Somino
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

brasławski

Sielsowiet

Plusy

Populacja
• liczba ludności


2
(1999)

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Somino”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Somino”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Somino”
Ziemia55°50′42″N 27°08′24″E/55,845000 27,140000

Somino (biał. Somina, ros. Сомино) – dawny chutor w rejonie brasławskim obwodu witebskiego Białorusi, w sielsowiecie Plusy.

Był położony 20 km na północ od Brasławia, nad rzeką Przeświatą.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów ówczesna wieś leżała w granicach Imperium Rosyjskiego.

W latach 1921–1945 zaścianek, a następnie kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[1] (od 1926 w województwie wileńskim[2]), w powiecie brasławskim, w gminie Plusy[3][4].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 4 osoby, wszystkie były wyznania staroobrzędowego i zadeklarowały białoruską przynależność narodową. Był tu 1 budynek mieszkalny[3]. W 1931 w 1 domu zamieszkiwały 3 osoby[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Plusach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Plusach[5].

W latach 1921–1945 w Polsce, w powiecie brasławskim województwa wileńskiego, przy granicy Łotwy, jako najdalej na północ wysunięty punkt kraju.

W wyniku napaści ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 miejscowość znalazła się pod okupacją sowiecką. Od czerwca 1941 roku pod okupacją niemiecką. W 1944 miejscowość została ponownie zajęta przez wojska sowieckie i włączona do Białoruskiej SRR.

Od 1991 w składzie niepodległej Białorusi.

W 2011 roku rada rejonowa rejonu brasławskiego zlikwidowała miejscowość ze względu na opuszczenie jej przez mieszkańców.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
  2. Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 11.
  4. a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 11.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1588.