Siarhiej Lachowicz

Siarhiej Lachowicz

Сяргей Ляховіч

Pseudonim	White Wolf
Data i miejsce urodzenia	29 maja 1976 Witebsk
Obywatelstwo	Białoruś
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	ciężka
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	34
Zwycięstwa	27
Przez nokauty	17
Porażki	7
Remisy	0
Nieodbyte	0
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata brąz Budapeszt 1997 boks (waga superciężka)
↑ Bilans walk aktualny na 10 grudnia 2017.

Siarhiej Lachowicz, biał. Сяргей Ляховіч (ur. 29 maja 1976 w Witebsku) – białoruski bokser wagi ciężkiej, były mistrz świata organizacji WBO w kategorii ciężkiej.

Jako amator przegrał tylko 15 ze 160 stoczonych walk. W 1996 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, ale przegrał już w swojej pierwszej walce z późniejszym srebrnym medalistą, Paea Wolfgrammem^[1]. W 1997 roku zdobył brązowy medal w kategorii superciężkiej na mistrzostwach świata w Budapeszcie. W walce o finał przegrał z późniejszym złotym medalistą, Giorgi Kandelakim^[2].

Zawodową karierę rozpoczął pod koniec 1998 roku. Pierwszą porażkę zanotował w czerwcu 2002 roku, w swojej szesnastej walce. Został znokautowany w dziewiątej rundzie przez Amerykanina Maurice Harrisa. W grudniu 2004 roku pokonał na punkty Dominicka Guinna. Po tej walce Lachowicz miał prawie półtoraroczną przerwę w boksowaniu.

W kwietniu 2006 roku dostał szansę walki o mistrzostwo świata organizacji WBO z Lamonem Brewsterem. Białorusin wygrał, mimo iż w siódmej rundzie upadł na jedno kolano i był liczony^[3]. Już w następnej walce Lachowicz stracił swój mistrzowski pas, przegrywając w niecodziennych okolicznościach z Shannonem Briggsem. Po jedenastu rundach Białorusin wygrywał na punkty u wszystkich trzech sędziów. Jednak w dwunastej rundzie Amerykanin najpierw położył go na deski, a po wznowieniu walki znokautował w taki sposób, że Lachowicz wypadł z ringu i znalazł się na stole sędziowskim. Sędzia przerwał walkę na sekundę przed końcem ostatniej, dwunastej rundy. Gdyby Białorusin dotrwał do końca pojedynku, obroniłby pas mistrzowski^[4].

16 lutego 2008 roku stoczył pojedynek eliminacyjny z Rosjaninem Nikołajem Wałujewem, którego stawką była możliwość walki z mistrzem świata federacji WBA, Ruslanem Chagayevem. Lachowicz przegrał walkę zdecydowanie na punkty^[5]. Bialorusin wygrał dwie kolejne walki, a następnie 27 sierpnia 2011 roku przegrał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie z Robertem Heleniusem. W drugiej rundzie Białorusin po jednym z ciosów doznał złamania nosa^[6].

W marcu 2012 roku podjął próbę powrotu na ring, przegrał jednak przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie z Bryantem Jenningsem^[7]. W następnej walce w sierpniu 2013 roku został znokautowany już w pierwszej rundzie przez Deontaya Wildera^[8]. W lutym 2014 roku Białorusin wygrał na punkty z Chadem Davisem^[9], jednak dziesięć miesięcy później przegrał, również na punkty, z Andym Ruizem Jr.^[10]

• Lista walk zawodowych Siarhieja Lachowicza