Schizofrenia prosta

Schizofrenia prosta – jeden z typów schizofrenii charakteryzujący się brakiem występowania objawów wytwórczych i występowanie jedynie objawów negatywnych (np. brak woli, spłycenie afektu, apatia)^[1].

Przebieg schizofrenii prostej rozpoczyna się od coraz bardziej zwiększającego się zobojętnienia, obniżenia nastroju i brakiem zainteresowania własnym losem i otoczeniem. Stosunek chorego do otoczenia staje się coraz bardziej pozbawiony emocji, a sama osoba staje się wyalienowana.

W Polsce rozpoznawana jest bardzo rzadko (około 1% pacjentów)^[1].

Kryteria diagnostyczne schizofrenii prostej A. Kalinowskiego:^[2]

• zmniejszenie ogólnej aktywności i inicjatywy;
• stopniowa utrata zainteresowania;
• autyzm;
• naruszenie kontaktu z otaczającymi ludźmi, aż do samoizolacji;
• formalne zaburzenia myślenia;
• zaburzenia afektywne (zubożenie i nieadekwatność emocji);
• ambiwalencja;
• często niezdolności zdania sobie sprawy z własnej choroby.

• Marek Jarosz: Co każdy powinien wiedzieć o chorobach psychicznych. Łódź: Piątek Trzynastego Wydawnictwo, 2004, s. 38, seria: Nasze zdrowie. ISBN 83-7415-003-3.