Rybna (Tarnowskie Góry)
Dzielnica Tarnowskich Gór | |
Zabudowania przy ul. Powstańców Warszawskich w najstarszej części Rybnej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Miasto | |
W granicach Tarnowskich Gór |
27 maja 1975 |
Zarządzający |
Dariusz Łuczak |
Powierzchnia |
6,83 km² |
Populacja (2022) • liczba ludności |
|
• gęstość |
437,5 os./km² |
Strefa numeracyjna |
(+48) 32 |
Kod pocztowy |
42-680 |
Tablice rejestracyjne |
STA |
Położenie na mapie Tarnowskich Gór | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego | |
50°27′52″N 18°47′27″E/50,464472 18,790917 |
Rybna (niem. Rybna) – część miasta[2] i dzielnica Tarnowskich Gór.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Rybna jest położona w zachodniej części miasta. Obejmuje większą część dawnej wsi i gminy Rybna. Od zachodu graniczy z sołectwem Miedary w gminie Zbrosławice, zaś z pozostałych stron z innymi dzielnicami Tarnowskich Gór:
- od południa ze Starymi Tarnowicami – granicę stanowi ulica Sielanka,
- od wschodu z Opatowicami oraz – na krótkim, około 400-metrowym odcinku – ze Śródmieściem-Centrum – granicę stanowi ul. Juliana Tuwima oraz droga polna łącząca tę ulicę z ulicą Sielanką,
- od północy ze Strzybnicą – granicę stanowi linia kolejowa nr 144.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa wsi została wymieniona w 1415 roku w dokumencie erygującym parafię w Tarnowicach. Nie ulega wątpliwości, że odnosi się do bezpośredniej bliskości rzeki bogatej w ryby[3]. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 roku notuje miejscowość jako samodzielną wieś pod obecnie używaną, polską nazwą Rybna[4].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1865 roku we wsi było 2 młynarzy, 3 rolników, 20 ogrodników oraz 2 posiadaczy ziemskich[4].
W 1928 roku sołtysem był Antoni Łysik, odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi za „zasługi w przyłączeniu Górnego Śląska do Polski”[5].
Herb
[edytuj | edytuj kod]Dzielnica posiada też własny herb z rodu rodziny Warkotsch.
Według statutu dzielnicy Rybna do 2015 roku herbem dzielnicy był:
(...) srebrna ryba na niebieskim polu[6].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]W tej dzielnicy znajduje się Pałac w Rybnej – wybudowany w 1796 roku w stylu barokowym i klasycystycznym. Odbywają się w nim koncerty muzyki poważnej.
Transport
[edytuj | edytuj kod]Transport drogowy
[edytuj | edytuj kod]Najważniejszą ulicą przebiegającą przez dzielnicę jest ulica Powstańców Warszawskich o długości ok. 2,5 km. Tworzy ona układ ulicówkowy dawnej wsi, współcześnie stanowi drogę powiatową nr 3239S powiatu tarnogórskiego. Rozpoczyna swój bieg na skrzyżowaniu z ulicą Zagórską na terenie Strzybnicy, następnie prowadzi w kierunku południowym, by po ok. 1,5 km skręcić na zachód. Kilometr dalej kończy się na granicy Tarnowskich Gór z Miedarami w gminie Zbrosławice[7][8][9].
Ulica Zagórska, będąca częścią drogi krajowej nr 11, przebiega przez północno-wschodnią część Rybnej i łączy dzielnicę z centrum miasta[10][11].
Od ulicy Powstańców Warszawskich odchodzą w kierunku wschodnim i południowo-wschodnim ulice Starowapienna (część drogi powiatowej nr 3310S[7]) i Polarna (droga gminna nr 270 199 S[12]) łączące Rybną z Opatowicami, a w kierunku południowym ulica Laryszowska (droga gminna nr 270 114 S[12]) kończąca się na granicy miasta z Laryszowem[7][12].
Transport kolejowy
[edytuj | edytuj kod]Północną granicę dzielnicy tworzy linia kolejowa nr 144 łącząca stacje Tarnowskie Góry i Opole Główne. W Strzybnicy, tuż przy granicy z Rybną, znajduje się stacja Tarnowskie Góry Strzybnica, na której ruch pasażerski został zawieszony w grudniu 2011 roku wraz z wejściem w życie nowego rozkładu jazdy likwidującego cztery pary pociągów relacji Tarnowskie Góry – Zawadzkie – Opole Główne. Powodem jest wycofanie się województwa śląskiego z organizacji przewozów na tej linii spowodowane niską frekwencją w pociągach[13].
Komunikacja miejska
[edytuj | edytuj kod]Publiczny transport zbiorowy na terenie dzielnicy obejmuje przewozy autobusowe, których organizatorem od 1 stycznia 2019 jest Zarząd Transportu Metropolitalnego[14].
W granicach administracyjnych dzielnicy znajdują się przystanki: Rybna Lotników, Rybna Szkoła, Rybna Pałac, Rybna, Rybna Tołstoja, Rybna Starowapienna i Strzybnica Zawiszy oraz przystanki na żądanie: Rybna Przepompownia, Rybna Posesja 68 i Strzybnica Ogrodnictwo[15].
Według stanu z grudnia 2022 przez Rybną przejeżdżają i zatrzymują się autobusy kursujące na liniach[15]:
- 78 (Tarnowskie Góry Dworzec – Miedary Posesja 17),
- 129 (Tarnowskie Góry Dworzec – Krupski Młyn Słoneczna),
- 142 (Tarnowskie Góry Dworzec – Strzybnica Kościelna),
- 143 (Tarnowskie Góry Dworzec – Nowa Wieś Pętla),
- 180 (Tarnowskie Góry Dworzec – Wielowieś Centrum Przesiadkowe),
- 614 i 615 (Miasteczko Śląskie Osiedle – Rybna Lotników),
- 670 (Tarnowskie Góry Dworzec – Pniowiec Pętla),
- 736 (Pniowiec Pętla – Miedary Tarnogórska),
- 780 (Stare Tarnowice GCR – Szarlej Kaufland).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ BIP – Urząd Miejski w Tarnowskich Górach: Ludność miasta Tarnowskie Góry według stanu na dzień 31.12.2022 r.. 2023-01-11. [dostęp 2023-02-07]. (pol.).
- ↑ Obwieszczenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 17 października 2019 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2019 r. poz. 2360).
- ↑ Jan Drabina , Okręg tarnogórski przed założeniem miasta. Okręg tarnogórski w średniowieczu w świetle badań historycznych i toponomastycznych – osady, wioski i parafie, [w:] Jan Drabina (red.), Historia Tarnowskich Gór, Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000, s. 41, ISBN 83-911508-3-6 .
- ↑ a b Triest 1865 ↓, s. 393.
- ↑ Monitor Polski, t. 16, 20 stycznia 1928, s. 1 .
- ↑ Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego; tytuł: uchwała nr VII/84/2011 Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z dnia 16 marca 2011 r. w sprawie Statutu Dzielnicy RYBNA.
- ↑ a b c BIP – Zarząd Dróg Powiatowych w Tarnowskich Górach: Aktualny wykaz dróg powiatowych. 2020-09-09. [dostęp 2021-02-03]. (pol.).
- ↑ Rada Miejska w Tarnowskich Górach: Załącznik nr 1 do Uchwały nr XXVI/315/2012 Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z dnia 27.06.2012r. – Zmiana Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Tarnowskie Góry – Opatowice, Rybna, Strzybnica, Pniowiec, Sowice, część Lasowic na północ od ulicy Częstochowskiej i terenów leśnych – Tom II/II. bip.tarnowskiegory.pl, 2012-07-03. [dostęp 2019-02-06]. (pol.).
- ↑ Rada Miejska w Tarnowskich Górach: Załącznik nr 1 do Uchwały nr XXVI/315/2012 Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z dnia 27.06.2012r. – Zmiana Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta Tarnowskie Góry – Opatowice, Rybna, Strzybnica, Pniowiec, Sowice, część Lasowic na północ od ulicy Częstochowskiej i terenów leśnych – Tom I/II. bip.tarnowskiegory.pl, 2012-07-03. [dostęp 2018-12-25]. (pol.).
- ↑ Rada Miejska w Tarnowskich Górach: Uchwała Nr XXVI/315/2012 Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z dnia 27 czerwca 2012 r. w sprawie zmian „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Tarnowskie Góry”. bip.tarnowskiegory.pl, 2012-07-03. [dostęp 2018-12-25]. (pol.).
- ↑ Rada Miejska w Tarnowskich Górach: Obwieszczenie o uchwaleniu Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego na obszarze całej Gminy Tarnowskie Góry – Uchwała Nr LXII/619/2014 Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z dnia 24 września 2014 r. – załącznik nr 1 (tekst „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego...”). bip.tarnowskiegory.pl, 2014-10-01. [dostęp 2020-02-05]. (pol.).
- ↑ a b c Wykaz dróg w administracji MZUiM; Biuletyn Informacji Publicznej UM w Tarnowskich Górach.
- ↑ Koniec pociągów z Tarnowskich Gór do Opola Dostęp 2012-03-15.
- ↑ Paweł Pawlik: Koniec KZK GOP, MZK Tychy i MZKP Tarnowskie Góry. Teraz to ZTM. onet.pl, 2019-01-02. [dostęp 2021-11-01]. (pol.).
- ↑ a b Lista przystanków: Tarnowskie Góry. [w:] Zarząd Transportu Metropolitalnego [on-line]. [dostęp 2019-02-06]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Felix Triest: Topographisches Handbuch von Oberschlesien. Breslau: Verlag von Wilh. Gottl. Korn, 1865.
- Rybna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 60 .