Romuald Bartnik

Romuald Bartnik

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1938 Łódź
profesor doktor habilitowany nauk chemia
Specjalność: chemia organiczna
Alma Mater	Uniwersytet Łódzki
Doktorat	1969 – chemia organiczna Uniwersytet Łódzki
2. doktorat	1974 – chemia organiczna Uniwersytet Claude Bernard, Lyon, Francja
Habilitacja	1977 – chemia organiczna
Doktor honoris causa Université de Lyon I, Francja – 1997
emeryt
Odznaczenia

Romuald Andrzej Bartnik (ur. 14 kwietnia 1938 w Łodzi) – polski chemik organik, profesor zwyczajny, dziekan Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii (1981–1984), prorektor Uniwersytetu Łódzkiego (1990–1993), doktor honoris causa Uniwersytetu w Lyonie.

Absolwent I LO im. M. Kopernika w Łodzi. W latach 1955–1960 studiował na kierunku chemicznym Uniwersytetu Łódzkiego, a następnie do 2010 był nauczycielem akademickim tej uczelni.

W 1969 uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy pt. Badanie reakcji α-izonitrozoketonów z formaldehydem i aminami^[1], wykonanej pod opieką prof. Witolda Hahna. W latach 1973–1974 przez 8 miesięcy był stypendystą rządu francuskiego w Uniwersytecie Claude Bernard^[2]. W trakcie tego uzyskał drugi stopień doktorski za badania (azyrydyn i azyrydynokarbinoli. Tematykę tę kontynuował w latach następnych, uzyskując w 1977 stopień doktora habilitowanego^[3]. W latach 1977–1978 odbył roczny staż w USA pracując jako research assistant w Clemson University (S.C.). Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1988.  Od 1 grudnia 1990 profesor zwyczajny^[4].

W latach 1984–2003 był kierownikiem Zakładu Syntezy Organicznej^[5], przekształconego później (1992) w Katedrę Chemii Organicznej i Stosowanej UŁ.

Kilkukrotnie, jako visiting profesor, przebywał we Francji (Lyon^[6], Perpignan) oraz Meksyku (Puebla).

W latach 1978–1981 był prodziekanem, a w latach 1981-1984 dziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii^[7]. W latach 1990–1993 był prorektorem Uniwersytetu Łódzkiego ds studenckich.

W latach 1961–1977, oraz później, współpracował z przemysłem chemicznym i farmaceutycznym.

Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 100 publikacji, 45 patentów oraz około 110 komunikatów konferencyjnych i opracowań technologicznych.

Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1981), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1983), Krzyż Kawalerski OOP (1989), Krzyż Oficerski OOP (2003) oraz szereg medali różnych uczelni.