Raw Air 2018

Raw Air 2018

2017 2019
Data	9–18 marca 2018
Miejsce rozpoczęcia	Oslo
Miejsce zakończenia	Vikersund
Organizator	Oslo, Lillehammer, Trondheim, Vikersund (Norwegia)
Liczba konkurencji	10
Liczba zawodników	77
Liczba reprezentacji	18
Zwycięzcy
I miejsce	Kamil Stoch
II miejsce	Robert Johansson
III miejsce	Andreas Stjernen

Raw Air 2018 – druga edycja turnieju Raw Air, odbywająca się w dniach 9–18 marca 2018 r. na skoczniach w Norwegii w ramach Pucharu Świata w skokach narciarskich. Tytułu bronił Stefan Kraft.

Do klasyfikacji generalnej turnieju zaliczano wyniki wszystkich serii konkursowych i prologów (serii kwalifikacyjnych do zawodów indywidualnych). Łącznie zaplanowano 4 prologi oraz 4 konkursy indywidualne i 2 drużynowe – impreza składała się łącznie z 16 serii. Zasady przeprowadzania konkursów w ramach Raw Air były takie same, jak podczas innych zawodów Pucharu Świata.

Impreza rozpoczęła się 9 marca 2018 r. kwalifikacjami (prologiem) do pierwszego konkursu indywidualnego w Oslo na skoczni Holmenkollbakken, 10 marca odbył się konkurs drużynowy, a 11 marca konkurs indywidualny. Następnie skoczkowie przenieśli się do Lillehammer, na skocznię Lysgårdsbakken, gdzie w dniach 12–13 marca rozegrano prolog i zawody indywidualne, zaś 14–15 marca rywalizowano w Trondheim na skoczni Granåsen, gdzie również zaplanowano prolog i konkurs indywidualny. Turniej zakończył się na skoczni mamuciej w Vikersund, na której 16 marca rozegrano prolog, dzień później konkurs drużynowy, natomiast ostatniego dnia rywalizacji, 18 marca, zawodnicy wzięli udział w finałowym konkursie indywidualnym.

Triumfatorem drugiej edycji imprezy został Kamil Stoch. Polak w szesnastu skokach zaliczanych do klasyfikacji końcowej, uzyskał notę łączną w wysokości 2590,6 pkt. Drugą i trzecią lokatę zajęli reprezentanci gospodarzy – Robert Johansson (2553,6 pkt) i Andreas Stjernen (2508,3 pkt).

W tabeli podano rekordy skoczni obowiązujące przed rozpoczęciem Raw Air 2018 lub ustanowione w trakcie jego trwania (wyróżnione wytłuszczeniem).

Zdjęcie	Nazwa skoczni	Miejscowość	K	HS	Rekord skoczni
					odległość	rekordzista	data
	Holmenkollbakken	Oslo	K-120	HS 134	141,0 m	Andreas Kofler	05.03.2011
	Lysgårdsbakken	Lillehammer	K-123	HS 138	146,0 m	Simon Ammann	05.12.2009
	Granåsen	Trondheim	K-124	HS 140	146,0 m[a][1]	Kamil Stoch	15.03.2018
	Vikersundbakken	Vikersund	K-200	HS 240	253,5 m	Stefan Kraft	18.03.2017

Bezpośrednio przed turniejem odbyły się Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018 w Pjongczangu (Korea Południowa). Złote medale w konkursie indywidualnym zdobyli Andreas Wellinger (skocznia normalna) i Kamil Stoch (skocznia duża), srebrne medale odpowiednio Johann André Forfang i Wellinger, a brązowe medale na obu skoczniach zdobył Robert Johansson^[2][3].

Przed rozpoczęciem Raw Air rozegrano 16 konkursów indywidualnych oraz pięć konkursów drużynowych zaliczanych do klasyfikacji Pucharu Świata mężczyzn. Najwięcej zwycięstw w zawodach indywidualnych odniósł lider cyklu Kamil Stoch, który triumfował pięciokrotnie. Trzy konkursy wygrał Richard Freitag, a po jednym konkursie wygrali Junshirō Kobayashi, Jernej Damjan, Andreas Wellinger, Anders Fannemel, Andreas Stjernen, Anže Semenič, Daniel-André Tande i Johann André Forfang^[4]. W klasyfikacji generalnej pierwsze miejsce zajmował Stoch z przewagą 127 punktów nad drugim Freitagiem i 195 punktów nad trzecim Wellingerem^[5].

Klasyfikacja Pucharu Świata przed rozpoczęciem Raw Air^[5]

Miejsce	Zawodnik	Występy[b]	Punkty
1.	Kamil Stoch	16	963
2.	Richard Freitag	14	836
3.	Andreas Wellinger	16	768
4.	Daniel-André Tande	15	723
5.	Johann André Forfang	16	555
6.	Stefan Kraft	14	504
7.	Markus Eisenbichler	16	480
8.	Robert Johansson	16	470
	Junshirō Kobayashi	12	470
10.	Dawid Kubacki	16	465
11.	Anders Fannemel	14	416
12.	Andreas Stjernen	16	379
13.	Stefan Hula	16	334
14.	Jernej Damjan	14	325
	Piotr Żyła	16	325
16.	Karl Geiger	15	313
17.	Peter Prevc	15	282
18.	Stephan Leyhe	16	247
19.	Anže Semenič	14	241
20.	Simon Ammann	13	235
21.	Maciej Kot	16	234
22.	Halvor Egner Granerud	15	180
23.	Michael Hayböck	13	160
24.	Tilen Bartol	14	142
25.	Manuel Fettner	13	135
26.	Ryōyū Kobayashi	10	98
27.	Daniel Huber	12	96
28.	Clemens Aigner	14	91
	Noriaki Kasai	9	91
30.	Taku Takeuchi	10	87
31.	Timi Zajc	11	84
32.	Pius Paschke	13	82
33.	Constantin Schmid	8	81
34.	Manuel Poppinger	12	66
35.	Gregor Deschwanden	13	54
36.	Gregor Schlierenzauer	10	53
37.	Nejc Dežman	4	44
	Jakub Wolny	15	44
39.	Žiga Jelar	8	36
40.	Marius Lindvik	1	32
41.	Domen Prevc	8	31
42.	Čestmír Kožíšek	7	30
43.	Kevin Bickner	5	29
44.	Yukiya Satō	5	26
45.	Dienis Korniłow	10	24
46.	Florian Altenburger	3	20
47.	Antti Aalto	12	13
	Killian Peier	12	13
49.	Roman Koudelka	10	12
	William Rhoads	6	12
51.	Mackenzie Boyd-Clowes	8	11
	David Siegel	4	11
53.	Ulrich Wohlgenannt	4	9
54.	Daiki Itō	2	8
55.	Jewgienij Klimow	6	7
56.	Alex Insam	12	6
	Eetu Nousiainen	6	6
58.	Władimir Zografski	8	5
59.	Vincent Descombes Sevoie	8	4
60.	Vojtěch Štursa	11	3
61.	Jonathan Learoyd	4	2
	Clemens Leitner	3	2
	Naoki Nakamura	3	2
	Dmitrij Wasiljew	5	2
65.	Sebastian Colloredo	11	1
	Tomasz Pilch	3	1

Klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich przewodził Andreas Stjernen, który wygrał jedyny rozegrany wcześniej konkurs w lotach (na skoczni Kulm). Drugie miejsce zajmował Daniel-André Tande, a trzecie Simon Ammann^[6].

Klasyfikacja Pucharu Świata w lotach przed rozpoczęciem Raw Air^[6]

Miejsce	Zawodnik	Występy[b]	Punkty
1.	Andreas Stjernen	1	100
2.	Daniel-André Tande	1	80
3.	Simon Ammann	1	80
4.	Robert Johansson	1	50
5.	Noriaki Kasai	1	45
6.	Peter Prevc	1	40
7.	Clemens Aigner	1	36
8.	Anže Semenič	1	32
9.	Stefan Kraft	1	29
10.	Markus Eisenbichler	1	26
11.	Domen Prevc	1	24
12.	Michael Hayböck	1	22
13.	Čestmír Kožíšek	1	20
14.	Stefan Hula	1	18
15.	Andreas Wellinger	1	16
16.	Anders Fannemel	1	15
17.	Piotr Żyła	1	14
18.	Tilen Bartol	1	13
19.	Manuel Poppinger	1	12
20.	Stephan Leyhe	1	11
21.	Kamil Stoch	1	10
22.	Taku Takeuchi	1	9
23.	Maciej Kot	1	8
24.	Kevin Bickner	1	7
25.	Halvor Egner Granerud	1	6
26.	Władimir Zografski	1	5
27.	Pius Paschke	1	4
28.	Ryōyū Kobayashi	1	3
29.	Jernej Damjan	1	2
30.	Johann André Forfang	1	1

W rozegranych przed Raw Air konkursach drużynowych w ramach Pucharu Świata trzy zwycięstwa odnieśli reprezentanci Norwegii, ponadto po razie wygrali Polacy i Niemcy^[4]. W klasyfikacji Pucharu Narodów na pierwszym miejscu plasowała się Norwegia, na drugim Niemcy ze stratą 87 punktów, a na trzecim Polacy ze stratą 589 punktów^[5].

Norwegowie zwyciężyli także w rywalizacji drużynowej podczas Igrzysk Olimpijskich w Pjongczangu, wyprzedzając zespoły Niemiec i Polski^[7].

Klasyfikacja Pucharu Narodów przed rozpoczęciem Raw Air^[5]

Miejsce	Państwo	Występy[c]	Ind.	Druż.	Razem
1.	Norwegia	21	2755	1800	4555
2.	Niemcy	21	2818	1650	4468
3.	Polska	21	2366	1600	3966
4.	Austria	21	1136	1300	2436
5.	Słowenia	21	1185	900	2085
6.	Japonia	21	782	1050	1832
7.	Szwajcaria	21	302	450	752
8.	Rosja	21	33	150	183
9.	Finlandia	18	19	100	119
10.	Czechy	20	45	50	95
11.	Stany Zjednoczone	11	41	0	41
12.	Kanada	8	11	–	11
13.	Włochy	19	7	0	7
14.	Francja	9	6	–	6
15.	Bułgaria	8	5	–	5

Każdy z konkursów indywidualnych w ramach Raw Air poprzedzony został prologiem, rozgrywanym na zasadach analogicznych do serii kwalifikacyjnych w ramach Pucharu Świata (lub Pucharu Świata w lotach w przypadku skoczni w Vikersund). Noty uzyskane w prologach wliczano do klasyfikacji łącznej Raw Air^[8].

Zawody indywidualne i drużynowe zostały przeprowadzane na takich samych zasadach, jak pozostałe konkursy w ramach Pucharu Świata. Podobnie jak w przypadku prologów, punkty zdobyte w poszczególnych seriach konkursowych zaliczano na poczet dorobku poszczególnych zawodników w klasyfikacji końcowej Raw Air. Ponadto – w przeciwieństwie do serii kwalifikacyjnych – za każdy z konkursów przyznawano także punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (zawody indywidualne), Pucharu Świata w lotach i Pucharu Narodów (zawody indywidualne i drużynowe)^[8].

Skoki oceniano w taki sam sposób, jak podczas pozostałych zawodów Pucharu Świata. Za osiągnięcie odległości równej punktowi konstrukcyjnemu zawodnik otrzymywał 60 punktów na skoczni dużej i 120 punktów na obiekcie do lotów; za każdy metr powyżej tej granicy uzyskiwał dodatkowo 1,8 punktu na skoczni dużej i 1,2 punktu na obiekcie mamucim, zaś za każdy metr poniżej odejmowano mu analogiczną liczbę punktów. Styl skoku i lądowania podlegał ocenie przez pięciu sędziów wybranych przez FIS, którzy mogli przyznać maksymalnie po 20 punktów. Dwóch skrajnych not (najwyższej i najniższej) nie wliczano do noty łącznej zawodnika. Ponadto wpływ na ocenę końcową skoczka miał przelicznik za prędkość i kierunek wiatru oraz za ewentualną zmianę długości najazdu. Jeżeli zawodnik skakał z niższej belki startowej, otrzymywał dodatkowe punkty, jeżeli skakał z wyższej – punkty mu odejmowano. Dodatkowo jeżeli wiatr wiał z przodu skoczni, zawodnik tracił punkty, gdyż dzięki temu zyskiwał lepsze noszenie na nartach, zaś jeżeli wiatr wiał z tyłu skoczni, skoczkowie przysługiwała odpowiednia bonifikata.

Współczynniki za siłę wiatru i belkę startową

Miejscowość	Współczynnik belki	Współczynnik wiatru przedniego	Współczynnik wiatru tylnego
Oslo[9]	±7,24 pkt / m	−9,90 pkt / m/s	+11,99 pkt / m/s
Lillehammer[10]	±7,56 pkt / m	−9,90 pkt / m/s	+11,99 pkt / m/s
Trondheim[11]	±7,56 pkt / m	−10,80 pkt / m/s	+13,07 pkt / m/s
Vikersund[12]	±8,64 pkt / m	−14,40 pkt / m/s	+17,28 pkt / m/s

Opracowano na podstawie materiałów źródłowych^{[9][10][11][12][13]}:

Miejscowość	Dzień	Konkurencja	Początek (CET)	Liczba uczestników
Oslo	9 marca	Oficjalny trening	17:15	73
		Prolog	19:30	73
	10 marca	Seria próbna	15:45	39[14]
		Konkurs drużynowy	17:00	10x4
	11 marca	Seria próbna	13:10	48[15]
		Konkurs indywidualny	14:20	50
Lillehammer	12 marca	Oficjalny trening	15:00	72
		Prolog	17:30	72
	13 marca	Seria próbna	16:00	49[16]
		Konkurs indywidualny	17:00	50
Trondheim	14 marca	Oficjalny trening	15:30	66[17]
		Prolog	17:30	66
	15 marca	Seria próbna	16:00	41[d][1]
		Konkurs indywidualny	17:00	50
Vikersund	16 marca	Oficjalny trening	14:30 15:00	57[18]
		Prolog	17:30 18:00	59
	17 marca	Seria próbna	15:00	34[19]
		Konkurs drużynowy	16:15	9x4
	18 marca	Seria próbna	15:30	39[20]
		Konkurs indywidualny	16:30	40

Dyrektorem zawodów w ramach Raw Air był jednocześnie dyrektor Pucharu Świata Walter Hofer, a jego asystentem – Borek Sedlák.

Opracowano na podstawie materiałów źródłowych^{[9][10][11][12][13][21][22][23]}.

Miejscowość	Delegat techniczny	Asystent delegata technicznego	Kierownik zawodów	Kontrola wyposażenia
				Przed skokiem	Po skoku
Oslo	Mika Jukkara	Marko Mlakar	Svein Granerud	Agnieszka Baczkowska	Sepp Gratzer
Lillehammer	Sandro Pertile	Friedrich Koch	Kristian Brenden	Morten Solem
Trondheim		Michael Lais	Hroar Stjernen
Vikersund	Aljoša Dolhar	Thomas Klauser	Ole Gunnar Fidjestøl

Sędzia	Kraj	Stanowisko na wieży sędziowskiej
		Oslo		Lillehammer	Trondheim	Vikersund
		Prolog i Ind.	Konkurs drużynowy	Prolog i Ind.	Prolog i Ind.	Prolog i Ind.	Konkurs drużynowy
Wolfgang Reissner	Austria	A	E	B	–
Nicolari Sebergsen	Norwegia	B	D	–
Peter Weise	Niemcy	C	A	E	–
Marit Nybelius Stub	Szwecja	D	B	A	–
Rico Parpan	Szwajcaria	E	C	D	–
Knut Borset	Norwegia	–		C	–
Kjersti Haugen Espelid	Norwegia	–			A	–
Michael Schwarz	Niemcy	–			B	–
Yutaka Minemura	Japonia	–			C	E	A
Kazimierz Bafia	Polska	–			D	–
Hermann Gschwentner	Austria	–			E	–
Jarle Solbu	Norwegia	–				A	B
Vaclav Kraml	Czechy	–				B	C
Borut Markosek	Słowenia	–				C	D
Juho Welling	Finlandia	–				D	E

Lp.	Data	Miejscowość	HS	Uwagi	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Lider po konkursie (prologu)
1.	9 marca 2018	Oslo	HS134	prolog	Kamil Stoch	Robert Johansson	Richard Freitag	Kamil Stoch
2.	10 marca 2018			nocny, druż.	Norwegia 1. Daniel-André Tande 2. Andreas Stjernen 3. Johann André Forfang 4. Robert Johansson	Polska 1. Maciej Kot 2. Stefan Hula 3. Dawid Kubacki 4. Kamil Stoch	Austria 1. Gregor Schlierenzauer 2. Clemens Aigner 3. Michael Hayböck 4. Stefan Kraft
3.	11 marca 2018			–	Daniel-André Tande	Stefan Kraft	Michael Hayböck
4.	12 marca 2018	Lillehammer	HS138	prolog	Kamil Stoch	Dawid Kubacki	Robert Johansson
5.	13 marca 2018			nocny	Kamil Stoch	Dawid Kubacki	Robert Johansson
6.	14 marca 2018	Trondheim	HS140	prolog	Kamil Stoch	Andreas Stjernen	Stefan Kraft
7.	15 marca 2018			nocny	Kamil Stoch	Stefan Kraft	Robert Johansson
8.	16 marca 2018	Vikersund	HS240	loty, prolog	Kamil Stoch	Robert Johansson	Andreas Stjernen
9.	17 marca 2018			loty, druż.	Norwegia 1. Daniel-André Tande 2. Johann André Forfang 3. Andreas Stjernen 4. Robert Johansson	Polska 1. Piotr Żyła 2. Stefan Hula 3. Dawid Kubacki 4. Kamil Stoch	Słowenia 1. Domen Prevc 2. Jernej Damjan 3. Tilen Bartol 4. Peter Prevc
10.	18 marca 2018			loty	Robert Johansson	Andreas Stjernen	Daniel-André Tande
Raw Air 2018 – klasyfikacja końcowa					Kamil Stoch	Robert Johansson	Andreas Stjernen	–

Źródło: Międzynarodowa Federacja Narciarska^[24]

Najwięcej punktów Pucharu Świata – 280 – zdobył w trakcie Raw Air 2018 jego triumfator, Kamil Stoch, który dzięki temu zapewnił sobie drugi w karierze triumf w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Drugie miejsce utrzymał Richard Freitag. Na trzecią pozycję awansował Daniel-André Tande, który wyprzedził Andreasa Wellingera. Liczba zawodników klasyfikowanych zwiększyła się z 65 do 69^[25].

Klasyfikacja Pucharu Świata po zakończeniu Raw Air

Miejsce	Zawodnik	Występy[b]	Punkty
1.	Kamil Stoch	20	1243
2.	Richard Freitag	18	990
3.	Daniel-André Tande	19	925
4.	Andreas Wellinger	20	813
5.	Stefan Kraft	18	741
6.	Robert Johansson	20	740
7.	Johann André Forfang	20	709
8.	Dawid Kubacki	20	594
9.	Andreas Stjernen	20	588
10.	Markus Eisenbichler	20	557
11.	Junshirō Kobayashi	16	506
12.	Anders Fannemel	18	431
13.	Stefan Hula	20	401
14.	Piotr Żyła	20	399
15.	Karl Geiger	19	391
16.	Jernej Damjan	18	371
17.	Peter Prevc	19	368
18.	Stephan Leyhe	20	315
19.	Simon Ammann	17	282
20.	Halvor Egner Granerud	19	266
21.	Maciej Kot	19	249
22.	Anže Semenič	16	241
23.	Michael Hayböck	17	238
24.	Tilen Bartol	18	172
25.	Ryōyū Kobayashi	14	151
26.	Manuel Fettner	14	137
27.	Noriaki Kasai	13	131
28.	Daniel Huber	14	105
29.	Clemens Aigner	17	99
30.	Timi Zajc	14	88
31.	Taku Takeuchi	12	87
32.	Pius Paschke	13	82
33.	Domen Prevc	9	81
	Constantin Schmid	9	81
35.	Gregor Schlierenzauer	13	73
36.	Jakub Wolny	19	71
37.	Manuel Poppinger	12	66
38.	Gregor Deschwanden	16	54
39.	Nejc Dežman	8	50
40.	Marius Lindvik	5	49
41.	Yukiya Satō	9	41
42.	Dienis Korniłow	13	37
	Andreas Wank	6	37
44.	Žiga Jelar	8	36
45.	Kevin Bickner	9	35
46.	Philipp Aschenwald	4	34
47.	Mackenzie Boyd-Clowes	11	31
48.	Čestmír Kožíšek	8	30
49.	Florian Altenburger	3	20
50.	Władimir Zografski	12	15
51.	Antti Aalto	14	13
	Killian Peier	13	13
53.	Roman Koudelka	12	12
	William Rhoads	6	12
55.	Alex Insam	15	11
	David Siegel	6	11
57.	Sondre Ringen	1	9
	Ulrich Wohlgenannt	4	9
59.	Daiki Itō	2	8
	Jonathan Learoyd	7	8
61.	Jewgienij Klimow	8	7
62.	Eetu Nousiainen	6	6
63.	Vincent Descombes Sevoie	8	4
64.	Vojtěch Štursa	11	3
65.	Clemens Leitner	3	2
	Naoki Nakamura	3	2
	Andreas Schuler	9	2
	Dmitrij Wasiljew	5	2
69.	Sebastian Colloredo	13	1
	Tomasz Pilch	3	1

Liderem klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich nadal był Andreas Stjernen. Na drugie miejsce dzięki zwycięstwu w konkursie w Vikersund awansował Robert Johansson, a na trzecim miejscu znajdował się kolejny Norweg Daniel-André Tande. Liczba zawodników sklasyfikowanych w Pucharze Świata w lotach wzrosła z 30 do 39.

Klasyfikacja Pucharu Świata w Lotach Narciarskich po zakończeniu Raw Air

Miejsce	Zawodnik	Występy[b]	Punkty
1.	Andreas Stjernen	2	180
2.	Robert Johansson	2	150
3.	Daniel-André Tande	2	140
4.	Stefan Kraft	2	74
	Domen Prevc	2	74
6.	Noriaki Kasai	2	71
7.	Simon Ammann	2	70
8.	Markus Eisenbichler	2	62
9.	Peter Prevc	2	58
10.	Kamil Stoch	2	50
11.	Clemens Aigner	1	36
	Piotr Żyła	2	36
13.	Tilen Bartol	2	33
14.	Richard Freitag	1	32
	Stefan Hula	2	32
	Anže Semenič	1	32
17.	Johann André Forfang	2	30
	Halvor Egner Granerud	2	30
19.	Anders Fannemel	2	28
	Michael Hayböck	2	28
21.	Stephan Leyhe	2	27
22.	Čestmír Kožíšek	1	20
23.	Andreas Wellinger	2	16
24.	Dawid Kubacki	2	15
25.	Ryōyū Kobayashi	2	12
	Dienis Korniłow	1	12
	Manuel Poppinger	1	12
28.	Yukiya Satō	1	11
29.	Jernej Damjan	2	9
	Taku Takeuchi	1	9
31.	Kevin Bickner	2	8
	Junshirō Kobayashi	2	8
	Maciej Kot	2	8
34.	Alex Insam	2	5
	Władimir Zografski	2	5
36.	Pius Paschke	2	4
	Jakub Wolny	2	4
38.	Nejc Dežman	1	3
39.	Manuel Fettner	1	2

Prowadzenie w Pucharze Narodów utrzymała reprezentacja Norwegii, która zwyciężyła w obu rozgrywanych w ramach Raw Air konkursach drużynowych. Powiększyła ona swoją przewagę nad drugą w klasyfikacji reprezentacją Niemiec z 87 pkt. do 890 pkt. Trzecie miejsce nadal zajmowała reprezentacja Polski, która zmniejszyła stratę do Niemców z 502 pkt. do 169 pkt.

Klasyfikacja Pucharu Narodów po zakończeniu Raw Air

Miejsce	Państwo	Występy[c]	Ind.	Druż.	Razem
1.	Norwegia	27	3717	2600	6317
2.	Niemcy	27	3277	2150	5427
3.	Polska	27	2958	2300	5258
4.	Austria	27	1524	1800	3324
5.	Słowenia	27	1407	1350	2757
6.	Japonia	27	926	1400	2326
7.	Szwajcaria	27	351	600	951
8.	Rosja	27	46	300	346
9.	Finlandia	20	19	100	119
10.	Czechy	23	45	50	95
11.	Stany Zjednoczone	15	47	0	47
12.	Kanada	11	31	–	31
13.	Bułgaria	12	15	–	15
14.	Francja	12	12	–	12
	Włochy	25	12	0	12