Rafał Wiśniewski

Ten artykuł dotyczy dyplomaty. Zobacz też: Rafał Wiśniewski – socjolog.

Rafał Wiśniewski

Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1965 Łódź
Dyrektor Instytutu Polskiego w Budapeszcie
Okres	od 1992 do 1997
Poprzednik	Konrad Sutarski
Następca	Barbara Wiechno
Ambasador RP na Węgrzech
Okres	od 2001 do 2005
Poprzednik	Grzegorz Łubczyk
Następca	Joanna Stempińska
Podsekretarz stanu w MSZ
Okres	od 2005 do 2007
Dyrektor generalny służby zagranicznej
Okres	od 2007 do 2010
Poprzednik	Piotr Wojtczak
Następca	Jarosław Czubiński
Ambasador RP w Danii
Okres	od 2010 do 2015
Poprzednik	Adam Halamski
Następca	Henryka Mościcka-Dendys
Szef służby zagranicznej
Okres	od 2023
Poprzednik	Piotr Rychlik
Dyrektor generalny służby zagranicznej
Okres	od 2023
Poprzednik	Maciej Karasiński
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Rafał Wiśniewski (ur. 22 lutego 1965 w Łodzi) – polski dyplomata, hungarysta, dyrektor Instytutu Polskiego w Budapeszcie (1992–1997), ambasador na Węgrzech (2001–2005) i w Danii (2010–2015), podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (2005–2007), dyrektor generalny służby zagranicznej (2007–2010, od 2023), szef służby zagranicznej (od 2023).

W 1989 ukończył studia hungarystyczne na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego^[1]. W latach 1988–1991 pracował na tym wydziale, specjalizując się w historii politycznej i kulturze Węgier XX wieku. Był też głównym specjalistą ds. Europy Środkowej w Ośrodku Studiów Międzynarodowych w Kancelarii Senatu. Do 1989 zajmował się także tłumaczeniem i pisaniem dla niezależnej prasy katolickiej oraz wydawnictw drugoobiegowych. Po 1989 publikował m.in. w „Polsce w Europie”, „Res Publice”, „Tygodniku Solidarność”, „Gazecie Wyborczej”, a także w prasie węgierskiej^[2].

Następnie do 1997 pełnił kolejno funkcje II i I sekretarza oraz radcy Ambasady RP w Budapeszcie, od 1992 był równocześnie dyrektorem Instytutu Polskiego w Budapeszcie^[3]. Od 1997 do 2001 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pełnił m.in. funkcje naczelnika Wydziału Europy Środkowej i pełnomocnika ds. promocji kultury polskiej. Był wówczas zaangażowany w powstanie instytutów polskich w takich miastach jak: Kijów, Nowy Jork, Bukareszt, Tel Awiw, Sankt Petersburg, Madryt i Bruksela^[4].

W latach 2001–2005 zajmował stanowisko ambasadora Polski w Budapeszcie^[5][6]. Od 3 listopada 2005 do 30 sierpnia 2007 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. 16 listopada 2007 został powołany na dyrektora generalnego służby zagranicznej, gdzie koordynował prace związane z włączeniem Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej w strukturę MSZ oraz odpowiadał za modernizację informatyczną resortu^[4]. W 2010 odwołano go z pełnionej funkcji, by powołać na ambasadora RP w Kopenhadze^[7]. Zakończył urzędowanie w 2015^[8]. Następnie ambasador tytularny w MSZ^[9]. W grudniu 2023 objął stanowiska szefa służby zagranicznej oraz p.o. dyrektora generalnego, a następnie dyrektora generalnego służby zagranicznej^[10][11].

Żonaty, ojciec dwóch córek^[9]. Zna język angielski i węgierski^[12].

• Odznaka Honorowa „Bene Merito” – 2010^[13]
• Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Węgierskiej – 2005^[2]

• Dyrektor Generalny Służby Zagranicznej Rafał Wiśniewski, msz.gov.pl, 14 stycznia 2008 [zarchiwizowane 2009-02-10] .