Przejdź do zawartości

Pseudowektor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pętla z prądem widziana w zwierciadle wytwarza pole magnetyczne o zwrocie niezgodnym z jego odbiciem

Pseudowektor (wektor osiowy) – wielkość fizyczna, która przy ciągłych transformacjach układu odniesienia (takich jak translacja lub obrót) przekształca się jak wektor, natomiast przy odbiciu zwierciadlanym i symetrii środkowej transformuje się odmiennie (np. zmienia zwrot wektora).

Najprostszym sposobem utworzenia pseudowektora w trójwymiarowej przestrzeni euklidesowej jest iloczyn wektorowy wektorów i [1]:

Najpopularniejszymi pseudowektorami w fizyce są wszystkie wektory wywodzące się od obrotu np.: moment pędu oraz prędkość kątowa łącznie z wektorami związanymi z polem magnetycznym.

Pseudowektory mogą być traktowane jako płaszczyzny zorientowane (macierze), których dopełnieniem jest pseudowektor.

O ile wektory zachowują się jak 1-formy, to pseudowektory zachowują się jak (n-1)-formy.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Aleksandr Ivanovich Borisenko, Ivan Evgen’evich Tarapov: Vector and tensor analysis with applications. 1979. ISBN 0-486-63833-2.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]