Prałkowce
wieś | |
Kościół pw. Matki Boskiej Zbaraskiej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2019) |
923[2] |
Strefa numeracyjna |
16 |
Kod pocztowy |
37-700[3] |
Tablice rejestracyjne |
RPR |
SIMC |
0604880[4] |
Położenie na mapie gminy Krasiczyn | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |
Położenie na mapie powiatu przemyskiego | |
49°46′25″N 22°43′34″E/49,773611 22,726111[1] |
Prałkowce (w latach 1977–1981 Nadsanie) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Krasiczyn[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Części wsi
[edytuj | edytuj kod]SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0604896 | Długie | część wsi |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy wieś wymieniana była w 1474 r. Nazwa pochodzi od znajdujących się tu kiedyś blechów i pralni. Blech albo blich (z niem. Bleiche ‘bielarnia’) to miejsce, zakład rzemieślniczy, gdzie bieli się tkanin��, przędzę itp. Ostatnimi właścicielami majątku byli od połowy XIX wieku Drużbaccy, którzy ufundowali tutaj ochronkę, prowadzoną przez zakonnice.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie przemyskim w województwie lwowskim. W 1921 r. we wsi było 108 domów i 606 mieszkańców, w tym 295 grekokatolików, 300 rzymskich katolików i 11 wyznania mojżeszowego. W 1938 r. liczba ludności wzrosła do ok. 2 tys., w tym 380 grekokatolików, 1570 rzymskich katolików, 40 żydów i 7 protestantów. Do 1939 roku istniała gmina Prałkowce.
W latach 1945–1946 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 8 Polaków, w tym kilku żołnierzy Wojska Polskiego. Spali też większość gospodarstw[6].
Po II wojnie światowej ludność ukraińską wysiedlono.
4 października 1954 część Prałkowiec włączono do Przemyśla[7].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- Na szczycie pobliskiego wzgórza, na pd.-zach. od wsi znajduje się fort artyleryjski GW VII „Prałkowce”, należący do zewnętrznego pierścienia Twierdzy Przemyśl. Został on częściowo wysadzony w powietrze w 1915 r., w sklepieniach koszar widoczne są przestrzeliny wykonane najcięższymi niemieckimi pociskami moździerzowymi 305 mm. Do fortu prowadzi kręta droga forteczna, którą poprowadzono znakowany szlak turystyczny (niebieski i czarny, tzw. forteczny).
- Dawna cerkiew greckokatolicka pod wezwaniem Ofiarowania Matki Bożej w Świątyni została ufundowana w 1842 r. przez Eustachego Drużbackiego. Po wysiedleniu ludności ukraińskiej w latach 40. XX wieku wykorzystywana jest jako kościół parafialny rzymskokatolickiej Parafii Matki Bożej Zbaraskiej.
- W pobliżu kościoła znajduje się zrekonstruowana w 1967 r. drewniana dzwonnica z końca XVI w. Ma konstrukcję słupowo-ramową, o pochyłych ścianach. Nadwieszoną pseudoizbicę otacza otwarta galeria słupowa. Pokryta jest dachem namiotowym z czteropołaciową baniastą wieżyczką, zwieńczoną kutym, żelaznym krzyżem. Ściany i dach dzwonnicy pobite są gontem. Podwalinę osłonięto daszkiem okapowym, podobny daszek występuje poniżej izbicy.
Prałkowce w 1929 roku
[edytuj | edytuj kod]Wieś i gmina, 606 mieszkańców.
- Właściciele ziemscy: Drużbacki Feliks
- Bednarze: Pituła A.
- Cieśle: Ponajda G.
- Kamieniarsko rzeźbiarskie zakłady: Rosnowski W.
- Kołodzieje: Konopelski F.
- Kowale: Kikiela J.
- Murarze: Hnatkiewicz M.
- Ogrodnicze zakłady: Makarowski Kazimierz (mąż Marii Makarowskiej z domu Błahut)
- Rzeźnicy: Olejarz S.
- Spożywcze art.: Frizner A. – Olejarz S. i Onyszko M.
- Stolarze: Holowa S.
- Szewcy: Głowacz F.- Kikiela Józ.
- Ślusarze: Czarnecki L.
- Wapienniki i kamieniołomy: xBergor A. i Ska – xSchafer S. i Ska.
- Wyszynk trunków: Bober P. – Schinder Ch.
Współczesność
[edytuj | edytuj kod]W Prałkowcach znajdują się:
- Ekumeniczny Dom Pomocy Społecznej, przeznaczony dla osób starszych, niepełnosprawnych wyznania greckokatolickiego, prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Służebnic Niepokalanej Panny Maryi.
- Dom prowincjalny Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej – Siostry Służebniczki Starowiejskie. Na terenie klasztoru znajduje się kaplica grobowa Drużbackich.
Komunikacja
[edytuj | edytuj kod]Do Prałkowiec dojeżdżają autobusy MZK Przemyśl:
- linia nr 18 (codziennie, wytypowane kursy)
- oraz autobusy PKS.
W latach 1992–1993 funkcjonowała komunikacja zapewniana przez prywatną firmę „Kamabus”.
Rowerowe szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]- Przemyśl – Prałkowce – Krasiczyn – Olszany – Krzeczkowa – Huta Brzuska – Sufczyna – Bircza
- Przemyśl – Prałkowce – Zalesie – Brylińce – Cisowa – Łodzinka – Bircza
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 109933
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 7 [dostęp 2022-01-22].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1031 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09].
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 721–722, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897 .
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 9 października 1954 r., Nr. 9, Poz. 34
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Prałkowce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 17 .