Pomniki przyrody w Raciborzu
Pomniki przyrody w Raciborzu – pierwszymi obiektami w Raciborzu uznanymi za pomniki przyrody były głaz narzutowy z epoki lodowcowej na placu Wolności (1960), sosna Sosienka w Brzeziu (1963) oraz Dąb Sobieskiego w Łężczaku (1967), choć te dwa ostatnie w granicach Raciborza znalazły się dopiero w latach 70. XX wieku, po przyłączeniu do miasta Brzezia (1975)[1] i Markowic (1977)[2]. W 1992 roku uchwała Rady Miasta do rangi pomników przyrody zakwalifikowała kolejnych 9 pojedynczych drzew, jedną grupę drzew oraz jedno pnącze[3]. W roku 2000 z kolei wycięto brzeską sosnę po tym, jak została podpalona. W sporządzonej w roku 2006 waloryzacji przyrodniczej miasta Racibórz wskazano 17 nowych obiektów, z których po analizie postanowiono objąć ochroną 6 następnych (przy czym z 9 proponowanych drzew z terenu dawnego szpitala przy ul. Bema jedno odrzucono, a pozostałe 8 połączono w grupę i uznano jako jeden pomnik przyrody)[4]. Ponadto pozytywnie rozpatrzono wniosek osoby fizycznej o uznanie za pomnik przyrody jesionu wyniosłego przy ul. Babickiej. Ostatecznie uchwała Rady Miasta z 2008 roku[5] zatwierdziła poszerzoną listę 18 obiektów, którą uzupełniają wspomniany już wcześniej dąb szypułkowy i głaz narzutowy[6].
Lista pomników przyrody w Raciborzu
[edytuj | edytuj kod]Na terenie Raciborza znajduje się łącznie 20 obiektów uznanych za pomniki przyrody, na które składają się pojedyncze drzewa, grupy drzew, jedno pnącze oraz głaz narzutowy – jedyny pomnik przyrody nieożywionej w Raciborzu[6]:
Obiekt | Wymiary | Szacunkowy wiek | Położenie | Data ustanowienia pomnikiem | Opis | Zdjęcie |
---|---|---|---|---|---|---|
Dąb biały (Quercus alba, odmiana łyżkowata 'Elongata') | obw.: 336 cm pierśn.: 107 cm wys.: 24 m średn. kor.: 22 m |
ok. 120 lat | Przy ul. Londzina, na działce nr 4355/8, między budynkiem supermarketu a stacją paliw, w pobliżu pomnikowego jesionu wyniosłego 50°05′45,88″N 18°12′48,52″E/50,096078 18,213478 |
17 grudnia 1992[a] | Jest to najprawdopodobniej najgrubszy dąb biały w Polsce[7]. Znajduje się w dobrym stanie zdrowotnym. Objęto go ochroną w celach naukowo-dydaktycznych, ze względu na atrakcyjny pokrój drzewa oraz budowę morfologiczną liści i kory drzewa, a także ze względu na pokaźne rozmiary. Jest to również egzotyczny gatunek pochodzący z Ameryki Północnej, rzadko spotykany w Polsce[8]. | |
Dąb błotny (Quercus palustris) | obw.: 310 cm pierśn.: 98 cm wys.: 16 m średn. kor.: 7 m |
ok. 110 lat | Park Zamkowy, niedaleko skrzyżowania ulic Zamkowej i Armii Krajowej, na działce nr 121/19 50°05′42,94″N 18°13′19,94″E/50,095261 18,222206 |
17 grudnia 1992[a] | Stan zdrowotny drzewa jest zadowalający, aczkolwiek nie jest ono zachowane w całości – pozostała głównie kłoda i ok. 40% masy korony, brak jest partii wierzchołkowej, spowodowany złamaniem przewodnika oraz wykonaniem cięć redukcyjnych. Od strony południowej, u nasady pnia znajduje się ubytek wgłębny o wymiarach 20 x 40 cm, uwidaczniający puste wnętrze drzewa. Na pniu widoczna jest również zarastająca blizna, będąca śladem po uderzeniu pioruna, liczne spękania korowiny i ślady urazów mechanicznych. Częściowo odsłonięte są korzenie szkieletowe. Usunięty już najniżej odchodzący konar posiadał zarastające rozszczepienie na wysokości 4 m, a także rozległy ubytek powierzchniowy w miejscu wygięcia. Objęto je ochroną ze względów historycznych i naukowo-dydaktycznych, z uwagi na atrakcyjny pokrój drzewa i budowę morfologiczną liści oraz kory a także ze względu na fakt, iż jest ono pozostałością historycznego założenia parkowego (reprezentuje również słabo zachowany w tym miejscu starodrzew wokół Zamku Piastowskiego)[9]. | |
Cypryśnik błotny (Taxodium distichum) | obw.: 220 cm pierśn.: 70 cm wys.: 23 m średn. kor.: 7 m |
ok. 80–90 lat | Park im. Miasta Roth, od strony ul. Bema, na działce nr 1554/164 50°05′06,94″N 18°13′02,78″E/50,085261 18,217439 |
17 grudnia 1992[a] | Jedno z dwóch drzew tego gatunku w mieście[10]. Zachowany jest w dobrym stanie zdrowotnym. Korona drzewa jest asymetryczna, z jednym przewodnikiem. Jest to egzemplarz rzadkiego w Polsce gatunku. Został objęty ochroną w celach dydaktyczno-naukowych i estetycznych, z uwagi na atrakcyjny pokrój drzewa i budowę morfologiczną liści oraz kory, a także ze względu na fakt iż drzewo wyróżnia się na tle innych w rodzimym drzewostanie[11] | |
Cypryśnik błotny | obw.: 251 cm pierśn.: 80 cm wys.: 27 m średn. kor.: 12 m |
ok. 80–90 lat | W pobliżu cmentarza żołnierzy Armii Radzieckiej, na zieleńcu przy ul. Reymonta, na terenie działki nr 4315/8 50°05′50,83″N 18°12′50,69″E/50,097453 18,214081 |
17 grudnia 1992[a] | Jeden z dwóch okazów tego gatunku w mieście[10]. Drzewo jest w dobrym stanie zdrowotnym. Pień w górnej części odchylony jest od pionu o ok. 20°. W koronie drzewa występuje posusz w ilości ok. 20%. W odziomku od strony zachodniej występuje zarośnięty ubytek do wysokości 80 cm, a od strony południowej pęknięcie mrozowe do wysokości 2,5 m. Uzasadnieniem objęcia go ochroną były względy dydaktyczno-naukowe oraz estetyczne, atrakcyjny pokrój drzewa, budowa morfologiczna liści oraz kory, a także fakt iż drzewo wyróżnia się na tle innych w rodzimym drzewostanie[12] | |
Bluszcz pospolity (Hedera helix) | obw.: 52 cm pierśn.: 16 cm wys.: 19 m średn. kor.: 4 m |
ok. 70 lat | Park im. Miasta Roth, od strony ul. Opawskiej, na terenie działki nr 1802/185 50°05′11,11″N 18°12′55,55″E/50,086419 18,215431 |
17 grudnia 1992[a] | Wspina się po martwym świerku pospolitym (Picea abies) o pierśnicy wynoszącej 102 cm i wysokim na 18,5 m. Stan zdrowotny pnącza jest bardzo dobry. Jest to bardzo stary, żeński egzemplarz. Powodem objęcia okazu ochroną były względy dydaktyczno-naukowe, atrakcyjny pokrój, wyjątkowa i rzadko spotykana łodyga przekształcona w wyraźny pień oraz fakt iż egzemplarz wyróżnia się w swym drzewostanie[13] | |
Platan klonolistny (Platanus × acerifolia) | obw.: 730 cm pierśn.: 232 cm wys.: 26 m średn. kor.: 35 m |
ok. 240 lat | W środkowej części parku Kolejowego, na terenie działki nr 4453/137 50°05′19,33″N 18°13′24,91″E/50,088703 18,223586 |
17 grudnia 1992[a] | Drzewo jest w pełni zdrowe. Na wysokości 3,5 m pień drzewa rozgałęzia się na dwa główne przewodniki, ponadto na wysokości 2 m wyrasta charakterystyczny, gruby konar boczny. W dolnej części pnia widoczne są liczne zgrubienia. Gatunek charakteryzuje się wyjątkowymi walorami dekoracyjnymi. Egzemplarz został objęty ochroną ze względów estetycznych i historycznych, z uwagi na budowę morfologiczną kory oraz wyróżnianie się na tle innych drzew w rodzimym drzewostanie, a także ze względu na wiek (okaz jest jednym z najstarszych drzew tego gatunku w Polsce)[14] | |
Platan klonolistny | obw.: 574 cm pierśn.: 183 cm wys.: 27 m średn. kor.: 27 m |
ok. 200 lat | Park Kolejowy, od strony ul. Sejmowej, na terenie działki nr 4453/137 50°05′21,51″N 18°13′26,42″E/50,089308 18,224006 |
17 grudnia 1992[a] | Na szyi korzeniowej drzewa znajdują się wypróchnienia, a na pniu liczne ubytki powierzchniowe i wgłębne. Na wysokości 3 m pień drzewa rozgałęzia się na pięć przewodników. Egzemplarz objęto ochroną ze względów estetycznych i historycznych, z uwagi na atrakcyjny pokrój oraz budowę morfologiczną kory, a także wyróżnianie się na tle innych drzew w rodzimym drzewostanie. Drzewo jest pozostałością po zadrzewieniach z XIX wieku[15] | |
Platan klonolistny | obw.: 420 cm pierśn.: 134 cm wys.: 26 m średn. kor.: 30 m |
ok. 120 lat | Park Kolejowy, od strony ul. Głowackiego, na terenie działki nr 4453/137, w niewielkiej odległości na południe od drugiego pomnikowego platana klonolistnego 50°05′18,57″N 18°13′23,50″E/50,088492 18,223194 |
17 grudnia 1992[a] | W dolnej części pnia drzewa znajdują się guzowate zgrubienia. Na wysokości 1,7 m znajduje się niewielka, spróchniała w środku dziupla, będąca śladem po konarze. Na wysokości 3 m pień rozwidla się na dwa główne przewodniki, które są znacznie przechylone (od 10 do 40°). Okaz objęty został ochroną ze względów estetycznych i historycznych, z uwagi na atrakcyjny pokrój oraz budowę morfologiczną kory, a także wyróżnianie się na tle innych drzew w rodzimym drzewostanie. Drzewo jest również pozostałością po zadrzewieniach z XIX wieku[16] | |
Platan klonolistny | obw.: 437 cm pierśn.: 139 cm wys.: 27 m średn. kor.: 28 m |
ok. 120 lat | Park Kolejowy, od strony ul. Głowackiego, na terenie działki nr 4453/137, w niewielkiej odległości na północ od drugiego pomnikowego platana klonolistnego 50°05′18,97″N 18°13′23,50″E/50,088603 18,223194 |
17 grudnia 1992[a] | W dolnej części pnia drzewa znajdują się guzowate zgrubienia. Drzewo jest zdrowe, w koronie występują jedynie niewielkie ślady posuszu. Egzemplarz został objęty ochroną ze względów estetycznych i historycznych, z uwagi na atrakcyjny pokrój oraz budowę morfologiczną kory, a także wyróżnianie się na tle innych drzew w rodzimym drzewostanie. Drzewo jest też pozostałością po zadrzewieniach z XIX wieku[17] | |
Platan klonolistny | obw.: 530 cm pierśn.: 169 cm wys.: 29 m średn. kor.: 31 m |
ok. 180 lat | W pobliżu cmentarza żołnierzy Armii Radzieckiej, na zieleńcu przy ul. Reymonta, na terenie działki nr 4315/8 50°05′49,74″N 18°12′50,47″E/50,097150 18,214019 |
17 grudnia 1992[a] | Egzemplarz jest całkowicie zdrowy. Ma charakterystyczną budowę, z jednym głównym przewodnikiem. Został objęty ochroną ze względów estetycznych, z uwagi na atrakcyjny pokrój drzewa i wyjątkowo proporcjonalnie rozbudowaną koronę, budowę morfologiczną kory (pień i konary drzewa są wyraźnie cętkowane) oraz ze względu na fakt wyróżniania się na tle innych drzew w rodzimym drzewostanie[18] | |
Grupa siedmiu platanów klonolistnych | obw.: od 241 do 331 cm pierśn.: od 77 do 105 cm wys.: od 20 do 24 m średn. kor.: od 16 do 23 m[b] |
ok. 80–90 lat | Przy ul. Wojska Polskiego, na działce nr 3075/47, obok Szkoły Podstawowej nr 4 im. księdza Stefana Pieczki 50°05′30,06″N 18°12′56,21″E/50,091683 18,215614[c] |
17 grudnia 1992[a] | Drzewa stanowią jednorzędowy szpaler wzdłuż ulicy, oddzielając od niej teren szkoły. Stan zdrowotny drzew jest bardzo dobry, jedynie na drzewie nr 2 znajduje się niewielkie wypróchnienie w odziomku, do wysokości 0,7 m. Objęto je ochroną ze względów dydaktyczno-naukowych, estetycznych i przyrodniczych, z uwagi na atrakcyjny pokrój oraz budowę morfologiczną kory drzew, a także ze względu na fakt, iż drzewa wyróżniają się na tle innych drzew i okolicznej zabudowy oraz stanowią rzadki przykład starodrzewia przyulicznego w centrum Raciborza[19] | |
Grab pospolity (Carpinus betulus) | obw.: 296 cm pierśn.: 95 cm wys.: 19 m średn. kor.: 19 m |
ok. 110 lat | Park im. Miasta Roth, tuż obok pozostałości po pomniku Poległych w Czasie I Wojny Światowej, na terenie działki nr 1554/164 50°05′08,44″N 18°13′00,54″E/50,085678 18,216817 |
26 listopada 2008[d] | Znajduje się w dobrym stanie zdrowotnym. W kłodzie znajdują się widoczne wgłębienia. Drzewo posiada trzy główne przewodniki i symetryczną koronę. Egzemplarz objęto ochroną ze względów estetycznych i dydaktyczno-naukowych, z uwagi na atrakcyjny pokrój i dekoracyjną budowę pnia (falisty przekrój z licznymi niszami oraz srebrzystymi smugami), a także w związku z tym, iż wyróżnia się na tle innych drzew[20] | |
Jesion wyniosły (Fraxinus excelsior) | obw.: 396 cm pierśn.: 126 cm wys.: 26 m średn. kor.: 27 m |
ok. 190 lat | Park im. Miasta Roth, część katolicka dawnego cmentarza katolicko-ewangelickiego, teren działki nr 3510/186 50°05′09,02″N 18°12′53,48″E/50,085839 18,214856 |
26 listopada 2008[d] | W dolnej części pnia karpa osłabiona jest przez wyraźne wysadzenie. Pień drzewa na wysokości 3,5 m rozwidla się na trzy główne przewodniki. Objęto go ochroną ze względów estetycznych, z uwagi na atrakcyjny pokrój drzewa oraz ze względu na fakt, iż wyróżnia się w rodzimym drzewostanie i wyraźnie dominuje swą wysokością i średnicą korony na tle drzew w jego otoczeniu[21] | |
Grupa ośmiu platanów klonolistnych | obw.: od 385 do 484 cm pierśn.: od 123 do 154 cm wys.: od 19 do 24 m średn. kor.: od 23 do 28 m[e] |
ok. 190–200 lat | Teren dawnego szpitala miejskiego przy ul. Bema, działka nr 2917/180 50°05′11,43″N 18°13′05,19″E/50,086508 18,218108[f] |
26 listopada 2008[d] | Drzewa stanowią szpaler na terenie dawnego ogrodu szpitalnego. Ogólny stan zdrowotny platanów jest dobry, chociaż we wszystkich drzewach występuje nieznaczny posusz, na niektórych są też listwy mrozowe, wyłamane konary i grzyby pasożytnicze. Istnieje prawdopodobieństwo występowania ubytku kominowego w kłodzie drzewa nr 8. Objęto je ochroną ze względów dydaktyczno-naukowych, estetycznych i przyrodniczych, z uwagi na atrakcyjny pokrój i budowę morfologiczną kory drzew oraz ze względu na fakt, iż szpaler ten stanowi unikalny przykład tak dużego zgrupowania starodrzewia w centrum Raciborza i wyróżnia się na tle zabudowy[22] | |
Dwa cisy pospolite (Taxus baccata) | Drzewo nr 1: wys.: 9,5 m średn. kor.: 10 m[g] Drzewo nr 2: wys.: 8,5 m średn. kor.: 8 m[h] |
ok. 250 lat | Przed klasztorem Franciszkanów przy ul. Sudeckiej, na terenie działki nr 1165 50°05′06,18″N 18°13′59,12″E/50,085050 18,233089[i] |
26 listopada 2008[d] | Są to egzemplarze żeńskie, w formie drzewiastej, wieloprzewodnikowe (rozwidlają się od szyi korzeniowej). Korony drzew są zwarte, z nielicznymi śladami chlorozy i nekrozy. Objęto je ochroną ze względów historycznych, estetycznych i dydaktyczno-naukowych, z uwagi na atrakcyjny pokrój i budowę morfologiczną kory, ze względu na to, iż wyróżniają się na tle otaczającej je zabudowy, a także ponieważ są to jedne z najstarszych drzew na terenie miasta oraz podlegają w Polsce ścisłej ochronie gatunkowej[23] | |
Jesion wyniosły | obw.: 367 cm pierśn.: 117 cm wys.: 28 m średn. kor.: 22 m |
ok. 190 lat | W pobliżu cmentarza żołnierzy Armii Radzieckiej przy ul. Reymonta, na terenie działki nr 4315/8, w niewielkiej odległości od pomnikowego platana klonolistnego 50°05′48,57″N 18°12′50,56″E/50,096825 18,214044 |
26 listopada 2008[d] | Drzewo rozgałęzia się na dwa główne przewodniki i ma rozłożystą, symetryczną koronę. Na przewodniku od strony południowo-zachodniej widoczne są ubytki świadczące o rozkładzie drewna w środku. Objęto go ochroną ze względów estetycznych, z uwagi na atrakcyjny pokrój drzewa oraz na fakt, iż wyróżnia się i dominuje na tle okolicznych drzew[24] | |
Jesion wyniosły | obw.: 357 cm pierśn.: 114 cm wys.: 22 m średn. kor.: 19 m |
ok. 180 lat | Przy ul. Londzina, obok stacji paliw, na terenie działki nr 4489/8, w pobliżu pomnikowego dęba białego 50°05′45,80″N 18°12′47,25″E/50,096056 18,213125 |
26 listopada 2008[d] | Znajduje się w dobrym stanie zdrowotnym. Zdecydowano się na objęcie go ochroną ze względów estetycznych, z uwagi na atrakcyjny pokrój drzewa oraz ze względu na fakt, iż wyróżnia się ono na tle innych drzew i zabudowy miejskiej, dominując swą wysokością i średnicą korony[25] | |
Jesion wyniosły | obw.: 367 cm pierśn.: 117 cm wys.: 19 m średn. kor.: 28 m |
ok. 190 lat | Przy ul. Babickiej, na terenie działki nr 1767 50°06′26,16″N 18°17′27,92″E/50,107267 18,291089 |
26 listopada 2008[d] | Okaz jest w dobrym stanie zdrowotnym. Na wysokości 3,5 m drzewo rozwidla się na cztery przewodniki. Egzemplarz ustanowiono pomnikiem przyrody ze względów estetycznych, z uwagi na atrakcyjny pokrój drzewa, symetrycznie rozbudowaną koronę i budowę morfologiczną kory (pień i konary są wyraźnie cętkowane) oraz ze względu na fakt, iż drzewo wyróżnia się na tle okolicznego zadrzewienia i zabudowy. Z wnioskiem o objęcie ochroną wystąpił właściciel terenu, na którym znajduje się drzewo[26] | |
Dąb Sobieskiego w Łężczoku dąb szypułkowy (Quercus robur) |
obw.: 690 cm pierśn.: 220 cm wys.: 33 m |
ponad 400 lat | W południowej części rezerwatu przyrody Łężczak, w granicach administracyjnych Raciborza, niedaleko zabytkowego dworku myśliwskiego 50°07′45,86″N 18°16′26,70″E/50,129406 18,274083 |
14 kwietnia 1967[j][27][28][29] | Najstarsze i najgrubsze drzewo w Raciborzu. Rozgałęzione na dwa główne pnie, w odziomku duża szczelina po trzecim pniu. Ogrodzone niewielkim, drewnianym płotem. Nazwa dębu wywodzi się z podań wiążących to drzewo z podążającym na odsieczą wiedeńską w 1683 roku królem Janem III Sobieskim[27][30]. | |
Głaz narzutowy na placu Wolności | wys.: 2,25 m dł.: 3,25 m obj.: 16,5 m³ |
pochodzi z epoki lodowcowej, odkryty w 1927, na placu Wolności od 1934 | Plac Wolności, teren działki nr 843/175 50°05′37,45″N 18°12′53,65″E/50,093736 18,214903 |
10 czerwca 1960[k][31][32] | Ważący 42,5 t głaz narzutowy z epoki lodowcowej, złożony z granitu, z licznymi domieszkami czerwonego skalenia oraz kwarcu. Największy głaz pomnikowy w województwie śląskim i na całym Śląsku, a także jedyny w Raciborzu pomnik przyrody nieożywionej[33]. Został odkryty w 1927 roku w piaskowni w Wojnowicach. 6 czerwca 1934 roku ustawiono go na obecnym miejscu[34] |
Do roku 2000 istniała także uznana za pomnik przyrody sosna zwyczajna w Brzeziu:
Sosienka sosna zwyczajna (Pinus sylvestris) |
pierśn.: 188 cm wys.: 13 m[l] |
w chwili ścięcia miała niespełna 200 lat | Wzgórze Sosienka w Brzeziu 50°04′43,86″N 18°16′05,98″E/50,078850 18,268328 |
7 sierpnia 1963[m] | Ścięty w 2000 roku po podpaleniu okaz sosny zwyczajnej w raciborskiej dzielnicy Brzezie, na wzgórzu o identycznej nazwie co sama sosna. Związany z kilkoma legendami, funkcjonował jako symbol Brzezia, umiejscowiony był m.in. na pieczęci gminnej z I połowy XX wieku[35] |
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k Uchwałą nr XXXI/222/92 Rady Miejskiej w Raciborzu w sprawie drzew uznanych za pomniki przyrody.
- ↑ Wymiary poszczególnych drzew: drzewo nr 1: obwód: 318 cm, pierśnica: 101 cm, wysokość: 20 m, średnica korony: 17 m; drzewo nr 2: obwód: 293 cm, pierśnica: 93 cm, wysokość: 22 m, średnica korony: 18 m; drzewo nr 3: obwód: 241 cm, pierśnica: 77 cm, wysokość: 23 m, średnica korony: 16 m; drzewo nr 4: obwód: 256 cm, pierśnica: 82 cm, wysokość: 23 m, średnica korony: 18 m; drzewo nr 5: obwód: 271 cm, pierśnica: 86 cm, wysokość: 23 m, średnica korony: 19 m; drzewo nr 6: obwód: 281 cm, pierśnica: 90 cm, wysokość: 23 m, średnica korony: 19 m; drzewo nr 7: obwód: 331 cm, pierśnica: 105 cm, wysokość: 24 m, średnica korony: 23 m.
- ↑ Współrzędne poszczególnych drzew: drzewo nr 1: 50°05′29,25″N 18°12′56,65″E/50,091458 18,215736, drzewo nr 2: 50°05′29,52″N 18°12′56,53″E/50,091533 18,215703, drzewo nr 3: 50°05′29,73″N 18°12′56,44″E/50,091592 18,215678, drzewo nr 4: 50°05′29,94″N 18°12′56,34″E/50,091650 18,215650, drzewo nr 5: 50°05′30,14″N 18°12′56,22″E/50,091706 18,215617, drzewo nr 6: 50°05′30,34″N 18°12′56,10″E/50,091761 18,215583, drzewo nr 7: 50°05′30,75″N 18°12′55,92″E/50,091875 18,215533.
- ↑ a b c d e f g Uchwałą nr XXVI/379/2008 Rady Miejskiej w Raciborzu w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz.
- ↑ Wymiary poszczególnych drzew: drzewo nr 1: obwód: 425 cm, pierśnica: 135 cm, wysokość: 19 m, średnica korony: 24 m; drzewo nr 2: obwód: 389 cm, pierśnica: 124 cm, wysokość: 22 m, średnica korony: 26 m; drzewo nr 3: obwód: 421 cm, pierśnica: 134 cm, wysokość: 20 m, średnica korony: 28 m; drzewo nr 4: obwód: 450 cm, pierśnica: 143 cm, wysokość: 24 m, średnica korony: 28 m; drzewo nr 5: obwód: 410 cm, pierśnica: 131 cm, wysokość: 23 m, średnica korony: 23 m; drzewo nr 6: obwód: 484 cm, pierśnica: 154 cm, wysokość: 24 m, średnica korony: 23 m; drzewo nr 7: obwód: 385 cm, pierśnica: 123 cm, wysokość: 22 m, średnica korony: 25 m; drzewo nr 8: obwód: 385 cm, pierśnica: 123 cm, wysokość: 21 m, średnica korony: 27 m.
- ↑ Współrzędne poszczególnych drzew: drzewo nr 1: 50°05′10,51″N 18°13′05,64″E/50,086253 18,218233, drzewo nr 2: 50°05′10,86″N 18°13′06,55″E/50,086350 18,218486, drzewo nr 3: 50°05′11,32″N 18°13′05,74″E/50,086478 18,218261, drzewo nr 4: 50°05′11,59″N 18°13′05,14″E/50,086553 18,218094, drzewo nr 5: 50°05′11,81″N 18°13′04,54″E/50,086614 18,217928, drzewo nr 6: 50°05′12,04″N 18°13′04,00″E/50,086678 18,217778, drzewo nr 7: 50°05′12,18″N 18°13′03,56″E/50,086717 18,217656, drzewo nr 8: 50°05′12,51″N 18°13′03,46″E/50,086808 18,217628.
- ↑ Obwody pni: 87, 93, 79 i 72 cm (ich pierśnice wynoszą kolejno: 28, 30, 25 i 23 cm).
- ↑ Obwody pni: 74, 50, 57, 29, 46, 52 i 60 cm (ich pierśnice wynoszą kolejno: 24, 16, 18, 9, 15, 17 i 19 cm).
- ↑ Współrzędne poszczególnych drzew: drzewo nr 1: 50°05′06,07″N 18°13′59,32″E/50,085019 18,233144, drzewo nr 2: 50°05′06,30″N 18°13′58,89″E/50,085083 18,233025.
- ↑ Decyzją nr 347 o uznaniu za pomnik przyrody Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu RL.VIII. 004/2/67. Ponowne orzeczenie o uznaniu drzewa za pomnik przyrody wydał również w rozporządzeniu nr 4/06 z dnia 9 marca 2006 wojewoda śląski; w granicach Raciborza znalazł się dopiero 1 lutego 1977 roku, po przyłączeniu do miasta Markowic.
- ↑ Orzeczeniem nr 179 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Opolu Rol-3/19/60. Ponowne orzeczenie o uznaniu głazu za pomnik przyrody wydał również w rozporządzeniu nr 21/05 z dnia 16 czerwca 2005 wojewoda śląski.
- ↑ Dane z 7 sierpnia 1963 roku.
- ↑ W granicach Raciborza znalazła się dopiero 27 maja 1975 roku, po przyłączeniu do miasta Brzezia.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. s. 309.
- ↑ Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. s. 75.
- ↑ Grażyna Sarnes, Jan Puśledzki, Katarzyna Zagórska, Lucyna Remblewska, Gabriela Przybysz: Plan gospodarki odpadami dla Gminy Racibórz na lata 2005–2015. bipraciborz.pl, 23 lutego 2005. s. 8. [dostęp 2010-10-12]. (pol.).
- ↑ Anita Barszcz, Paulina Ostrz-Sikora, Joanna Karwowska, Anna Bliźniuk: Program ochrony środowiska dla gminy Racibórz na lata 2008–2015 s. 65-67, 103. bipraciborz.pl, czerwiec 2008. [dostęp 2012-09-11]. (pol.).
- ↑ Sesja Rady Miasta Racibórz. raciborz.pl, 23 listopada 2008. [dostęp 2010-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-08)]. (pol.).
- ↑ a b Rada Miasta ustanowiła pomniki przyrody. www.raciborz.com.pl, 12 grudnia 2008. [dostęp 2010-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-14)]. (pol.).
- ↑ Jan Duda: Osobliwości przyrodnicze Raciborza. s. 68.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 718-719.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 720-721.
- ↑ a b Jan Duda: Osobliwości przyrodnicze Raciborza. s. 61-64.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 721-722.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 723.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 724.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 725-726.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 727.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 728.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 729-730.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 732.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 730-731.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 733-734.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 735.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 736-737.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 739.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 740.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 741-742.
- ↑ UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. s. 742-743.
- ↑ a b Aleksander Żukowski: Sławne drzewa województwa śląskiego. s. 65-68.
- ↑ Jan Duda: Przyroda Powiatu Raciborskiego. powiatraciborski.pl, 28 lutego 2006. s. 23. [dostęp 2010-10-12]. (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Nr 4/06 Wojewody Śląskiego z dnia 9 marca 2006 r. w sprawie ustanowienia pomnika przyrody – drzewa gatunku dąb szypułkowy (Quercus robur) rosnącego na terenie miasta Racibórz.. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2006”. s. 3486.
- ↑ Jan Duda: Osobliwości przyrodnicze Raciborza. s. 112.
- ↑ Jan Duda: Przyroda Powiatu Raciborskiego. powiatraciborski.pl, 28 lutego 2006. s. 21. [dostęp 2010-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-24)]. (pol.).
- ↑ Rozporządzenie Nr 21/05 Wojewody Śląskiego z dnia 16 czerwca 2005 r. w sprawie ustanowienia pomnika przyrody – głazu narzutowego, zlokalizowanego w miejscowości Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2005”. s. 12142.
- ↑ Z. Wieland: Pomniki przyrody nieożywionej. 2007.przyroda.katowice.pl, 15 sierpnia 2004. [dostęp 2010-10-10]. (pol.).
- ↑ Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. s. 191.
- ↑ Aleksander Żukowski: Sławne drzewa województwa śląskiego. s. 260-261.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rozporządzenie Nr 21/05 Wojewody Śląskiego z dnia 16 czerwca 2005 r. w sprawie ustanowienia pomnika przyrody – głazu narzutowego, zlokalizowanego w miejscowości Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2005”. Nr 81, 27 czerwca 2005. Poligrafia Zakładu Obsługi Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach. ISSN 1643-2800. (pol.).
- Rozporządzenie Nr 4/06 Wojewody Śląskiego z dnia 9 marca 2006 r. w sprawie ustanowienia pomnika przyrody – drzewa gatunku dąb szypułkowy (Quercus robur) rosnącego na terenie miasta Racibórz.. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2006”. Nr 33, 20 marca 2006. Poligrafia Zakładu Obsługi Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach. ISSN 1643-2800. (pol.).
- UCHWAŁA NR XXVI/379/2008 Rady Miasta Racibórz z dnia 26 listopada 2008 r. w sprawie ustanowienia pomników przyrody zlokalizowanych na terenie gminy Racibórz. „Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego 2009”. Nr 10, 23 stycznia 2009. Poligrafia Zakładu Obsługi Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach. ISSN 1643-2800. (pol.).
- Jan Duda: Osobliwości przyrodnicze Raciborza. Racibórz: Towarzystwo Miłośników Ziemi Raciborskiej, 2001. ISBN 83-911877-3-X. (pol.).
- Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2008. ISBN 978-83-89802-73-6. (pol.).
- Aleksander Żukowski: Sławne drzewa województwa śląskiego. Czerwionka-Leszczyny: Agencja Reklamowo-Wydawnicza "Vectra", 2006. ISBN 83-922220-2-4. (pol.).