Petrovy boudy

Petrovy boudy

Przełęcz Petrovy boudy
Państwo	Czechy
Wysokość	706 m n.p.m.
Pasmo	Góry Opawskie (czes. Zlatohorská vrchovina) (Sudety)
Sąsiednie szczyty	Biskupia Kopa (czes. Biskupská kupa) Mała Kopa (czes. Nad Petrovou chatou)
Położenie na mapie Sudetów Petrovy boudy
50°14′33,1″N 17°25′37,2″E/50,242528 17,427000
Multimedia w Wikimedia Commons

Petrovy boudy – przełęcz o wysokości 706 m n.p.m. w północno-wschodnich Czechach, w Sudetach Wschodnich, na Śląsku, w Górach Opawskich (czes. Zlatohorská vrchovina), leżąca pomiędzy szczytami Biskupiej Kopy (czes. Biskupská kupa) i Małej Kopy (czes. Nad Petrovou chatou)^[1][2].

Przełęcz położona jest w środkowej czę��ci pasma na grzbiecie odchodzącym od Biskupiej Kopy w kierunku południowym, około 1,6 km na północny zachód od miejscowości Petrovice i około 2,5 km na południowy wschód od miejscowości Zlaté Hory. Nazwa przełęczy pochodzi od drewnianych szałasów (budek), które w przeszłości znajdowały się w obrębie przełęczy. Znajduje się na niej parking i wiata turystyczna oraz tablica informacyjna z drogowskazami. W pobliżu przełęczy w przeszłości znajdowało się schronisko Hubertova bouda, które spłonęło. Po schronisku pozostały tylko resztki murów. Drugie schronisko znajdowało się poniżej przełęczy, w stronę Petrovic. Od przełęczy w stronę Polski odbiega stara ścieżka, którą wędrowali pierwsi turyści. Przez przełęcz przebiega granica administracyjna między Krajem ołomunieckim i Krajem morawsko-śląskim. Przez przełęcz przechodzi również linia przesyłowa prądu o napięciu 22 kV. Na stokach przełęczy mają swoje źródła niewielkie potoki.

Przełęcz ma niesymetryczne i średnio strome skrzydła oraz stromo nachylone podejścia. Oś przełęczy przebiega na kierunku NW-SE. Podłoże przełęczy pod względem geologicznym tworzą skały osadowe pochodzenia morskiego, głównie piaskowce, mułowce z otoczakami oraz łupki^[3]. Najbliższe otoczenie przełęczy od strony południowej zajmuje spora polana, pozostała część porośnięta jest lasem świerkowym regla dolnego z niewielką domieszką drzew liściastych.

Przez przełęcz prowadzi droga nr 457 na trasie Zlaté Hory – Osobłoga (czes. Osoblaha). Drogę zbudowano pod koniec lat czterdziestych XIX wieku, w okresie kryzysu ekonomicznego. W przeszłości nazwano ją „drogą głodu” (niem. Hungerstrasse). Droga umożliwiła dogodną przeprawę przez Góry Opawskie, łącząc miejscowości związane z wydobyciem złota i srebra i ich przerobem, a rozmieszczone po wschodniej i zachodniej stronie masywu górskiego. Drogą nr 457 przebiega przez przełęcz linia autobusowa z umieszczonym na niej przystankiem.

Przełęcz jest ważnym miejscem turystyki pieszej i rowerowej. Znajduje się na niej węzeł szlaków turystycznych oraz skrzyżowanie leśnych ścieżek i dróg, prowadzących m.in. na szczyt Biskupiej Kopy.

Z przełęczy prowadzą cztery szlaki turystyczne na trasach:

Petrovy boudy – Petrovice;

Petrovy boudy – szczyt Biskupia Kopa – Mnichův kámen – szczyt Svatý Rochus – Zlaté Hory;

Petrovy boudy – góra Biskupia Kopa – źródło Pramen sv. Rocha – Hähnelovo rozc.;

Petrovy boudy – góra Mała Kopa – szczyt Větrná – szczyt Macov – szczyt Dlouhá stráň – szczyt Kutný vrch – szczyt Solná hora – szczyt Supí hřbet – góra Na Valštejně – góra Kraví hora – góra Jivina – góra Na Malém Valštejně – góra Mesíční hora – góra Dubí – Město Albrechtice,

oraz ścieżka edukacyjna na trasie^[4][5]:

(czes. NS Svatý Roch) Petrovy boudy – góra Biskupia Kopa – źródło Pramen sv. Rocha – Petrovy boudy.

Przełęcz jest chętnie odwiedzana przez rowerzystów. Prowadzą do niej, drogą nr 457 dwa podjazdy:

z miejscowości Petrovice (długość: 3,9 km, różnica wysokości: 241 m, średnie nachylenie: 6,2%, 3 pętlice drogowe);

z miejscowości Zlaté Hory (długość: 5,1 km, różnica wysokości: 296 m, średnie nachylenie: 5,8%, 4 pętlice drogowe)^[6].

• Zlatohorská vrchovina (Turistická mapa) 1:12 000 (czes.)
• JESIONIKI. Pradziad, Śnieżnik, Jeseník, mapa aktualizowana w terenie, skala 1:50 000, Studio PLAN, Wrocław, wyd. II, 2011, ISBN 978-83-62645-80-0.
• BRUNTÁLSKO, KRNOVSKO, OSOBLAŽSKO, turistická mapa 1:50 000, vyd. SHOCart, 2008, ISBN 978-80-7224-368-6 (czes.)
• Waldemar Brygier: Przewodnik, Góry Opawskie, Zlatohorska vrchovina. Wrocław: Studio PLAN, 2007. ISBN 83-60180-53-9. Brak numerów stron w książce
• Marek Staffa: Słownik Geografii Turystycznej Sudetów. t. 18, Góry Opawskie. Wrocław: I-BIS, 2008. ISBN 978-83-85773-98-6. Brak numerów stron w książce