Pat Benatar

Pat Benatar

Pat Benatar (02.09.2007)
Imię i nazwisko	Patricia Mae Andrzejewski
Pseudonim	Pat Benatar
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1953 Nowy Jork
Typ głosu	mezzosopran
Gatunki	rock, pop
Zawód	wokalistka
Strona internetowa

Pat Benatar (ur. jako Patricia Mae Andrzejewski 10 stycznia 1953 w Nowym Jorku^[1][2]) – amerykańska wokalistka rockowa i popowa polskiego pochodzenia^[2].

Ojciec Pat Benatar, Andrzej Andrzejewski pochodził z rodziny imigrantów z Polski, która przybyła do USA pod koniec XIX wieku, a przodkowie ze strony matki, Mildred Knapp przybyli do Ameryki w XVII wieku^[1]. Andrzejewski dorastała w Lindenhurst na Long Island^[2][1]. W 1971 wyszła za mąż za Denisa Benatara^[1][3]. Po ślubie para zamieszkała w Richmond w Wirginii, gdzie Benatar pracowała jako kasjerka w banku^[1]. W 1973 porzuciła pracę kasjerki na rzecz występów w restauracjach i klubach muzycznych^[3]. W 1975 powrócili do Nowego Jorku. Od tego samego roku para była w separacji^[1][3]. W 1979 Benatar rozwiodła się^[3], a w 1982 poślubiła Neila Giraldo^[4].

Benatar zanim zainteresowała się rock and rollem uczyła się śpiewu operowego (typ głosu mezzosopran)^[2][3]. W połowie lat siedemdziesiątych wokalistka zaczęła występować w lokalnych klubach, najpierw w Richmond, a następnie w Nowym Jorku, spotykając się z entuzjastycznym przyjęciem ze strony publiczności. W 1975 poznała Ricka Newmana, założyciela klubu Catch a rising star na Upper East Side w Nowym Jorku, który został jej menadżerem, oraz została zaangażowana do musicalu science-fiction „The Zinger”, stworzonego przez Harry’ego Chapina, w którym grała rolę Zephira. Sukces odniesiony podczas występów w Catch a rising star^[1] spowodował, że w 1978 Pat Benatar podpisała kontrakt z wytwórnią Chrysalis Records^[3]. Producent wytwórni Chrysalis Records, Mike Chapman zaproponował stworzenie dla Benatar stałego zespołu pod kierunkiem Neila Giraldo, znanego jako Spyder^[1].

W 1979 ukazał się jej debiutancki album zatytułowany In the Heat of the Night. Płyta dotarła do dwunastej pozycji na amerykańskiej liście bestsellerów i uzyskała status platyny, lansując wielkie przeboje: „Heartbreaker”, „I Need a Lover” i „We Live for Love”^[3].

Prawdziwy przełom w karierze gwiazdy miał miejsce jednak w 1980, kiedy to artystka wydała swój drugi studyjny album Crimes of Passion. Album dotarł do pozycji drugiej w Stanach Zjednoczonych i stał się pierwszą w karierze Benatar wieloplatynową płytą, sprzedając się w 10 milionach egzemplarzy. Za Crimes of Passion wokalistka otrzymała nagrodę Grammy^[3]. Płyta lansowała kilka singlowych przebojów: „Hit Me with Your Best Shot” (pierwszy singel Benatar, który uzyskał status złotej płyty w Stanach), „Treat Me Right” i „I’m Gonna Follow You”.

Pat Benatar stała się również jedną z pierwszych ikon nowo powstałej stacji telewizyjnej MTV^[3]. Jej teledysk do piosenki „You Better Run” był drugim teledyskiem jaki wyemitowała ta stacja. W 1981 Benatar wydała album Precious Time, z którego pochodzą dwa wielkie przeboje: „Promises in the Dark” oraz „Fire and Ice”. Za utwór „Fire and Ice” wokalistka otrzymała kolejną nagrodę Grammy^[3]. Album Precious Time uzyskał w Stanach status multiplatynowej płyty i dotarł na sam szczyt tamtejszej listy bestsellerów.

W 1982 Pat Benatar ponownie święciła tryumfy, tym razem za sprawą albumu Get Nervous oraz singli „Shadows of the Night”, „Little Too Late” i „Looking for a Stranger”. Dzięki piosence „Shadows of the Night” Benatar otrzymała kolejną nagrodę Grammy. Kolejny sukces przyszedł w 1983. Wtedy to artystka opublikowała pierwszy w swojej karierze album koncertowy, Live From Earth, na którym znalazły się także dwie premierowe kompozycje. Jedna z nich, „Love Is a Battlefield” została wydana na singlu i stała się największym przebojem w karierze wokalistki. Singel dotarł do Top 5 w Stanach Zjednoczonych i uzyskał status złotej płyty, przekraczając nakład 500 tys. egzemplarzy. Zrealizowany do singla wideoklip stał się jednym z najważniejszych klipów w historii MTV. Za Love Is a Battlefield piosenkarka otrzymała czwartą z rzędu nagrodę Grammy, tym razem dla najlepszej rockowej wokalistki^[3]. Płyta Live from Earth dotarła do Top 20 i sprzedała się w ponad milionie egzemplarzy.

W 1984 Benatar powróciła na szczyt z singlem „We Belong” oraz płytą Tropico. Pomimo chłodnego przyjęcia ze strony światowej krytyki, album uzyskał status platyny i lansował jeszcze dwa przeboje: „Diamond Fields” i „Ooh Ooh Song”.

W połowie lat osiemdziesiątych Benatar coraz bardziej oddaliła się od muzyki rockowej i podążyła w stronę popu. Kolejne jej płyty: Seven the Hard Way (1985) i Wide Awake in Dreamland (1988) cieszyły się już znacznie mniejszą popularnością, chociaż każda z nich uzyskała status złotej płyty i każda lansowała kilka światowych przebojów (m.in. „Invincible” z 1985, czy „All Fired Up” z 1988). W 1989 Benatar wydała pierwszą oficjalną składankę pt. Best Shots. Album uzyskał status platyny, odnosząc także sukces w Wielkiej Brytanii gdzie dotarł do Top 10 tamtejszej listy bestsellerów.

W latach dziewięćdziesiątych Benatar bezskutecznie starała się powrócić na szczyty list przebojów. Płyty: True Love z 1991, Gravity’s Rainbow z 1993 i Innamorata z 1997 przeszły niezauważone. W 2003 Benatar wydała album studyjny Go!, oraz wyruszyła w trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych.

W 2022 wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame^[5].

• In the Heat of the Night (1979)
• Crimes of Passion (1980, nagroda Grammy)
• Precious Time (1981)
• Get Nervous (1982)
• Live From Earth (1983)
• Tropico (1984)
• Seven the Hard Way (1985)
• Wide Awake in Dreamland (1988)
• Best Shots (1989)
• True Love (1991)
• Gravity’s Rainbow (1993)
• Innamorata (1997)
• Synchronistic Wanderings (1999)
• Go! (2003)

• Heartbreaker (poz. 26 US)
• Hit Me with Your Best Shot (poz. 9 US, złota płyta)
• Treat Me Right (poz. 18 US)
• You Better Run (poz. 42 US)
• Fire and Ice (poz. 17 US, Grammy 1982)
• Promises in the Dark (poz. 38 US)
• Shadows of the Night (poz. 13 US, Grammy 1983)
• Little Too Late (poz. 20 US)
• Looking for a Stranger (poz. 39 US)
• Love Is a Battlefield (poz. 5 US, Grammy 1984, złota płyta)
• We Belong (poz. 5 US)
• All Fired Up (poz. 19 US)

• Strona fanclubu Pat Benatar