Ołeniwka (obwód tarnopolski)
49°51′44″N 25°58′31″E/49,862222 25,975278
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3557 | ||||
| Kod pocztowy |
48214 | ||||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 49°51′44″N 25°58′31″E/49,862222 25,975278
| |||||
Ołeniwka (ukr. Оленівка) – wieś na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim, w rejonie czortkowskim[2].
Pod koniec XIX w. przysiółek Grzymałowa. Do 1946 roku miejscowość nosiła nazwę Eleonorówka (ukr. Елеонорівка, Ełeonoriwka).
W II Rzeczypospolitej w powiecie skałackim województwa tarnopolskiego. W 1939 r. wieś liczyła 1100 mieszkańców, z których zdecydowaną większość stanowili Polacy. 12 lutego 1945 r. nacjonaliści ukraińscy z OUN - UPA zamordowali tutaj 80 Polaków[3].
W czasie okupacji niemieckiej mieszkający w Eleonorówce Polacy - Aniela Czarna (po mężu Kołaczkowska) i jej brat Aleksander oraz Maria Płatek - udzielali pomocy Żydom, za co po wojnie Instytut Jad Waszem uhonorował ich tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[4][5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu tarnopolskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ Постанова Верховної Ради України від 17 липня 2020 року № 807-IX "Про утворення та ліквідацію районів" [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-12] (ukr.).
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 333, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ Kołaczkowska Aniela (Czarna); Brother: Czarny Aleksander. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-01]. (ang.).
- ↑ Płatek Maria (Miza). collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-01]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Eleonorówka, także ''Łysa Góra'', przysiółek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 343.