Ołeh Protasow

Ołeh Protasow
Олег Протасов
Pełne imię i nazwisko	Ołeh Wałerijowycz Protasow
Data i miejsce urodzenia	4 lutego 1964 ; Dniepropetrowsk
Wzrost	185 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
	Dnipro Dniepropetrowsk
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2002–2004	Olympiakos SFP
2004–2005	AEL Limassol
2005	Steaua Bukareszt
2006–2008	Dnipro Dniepropetrowsk
2008	Kubań Krasnodar
2009	PAE Iraklis 1908
2010–2011	Rostów
2011–2012	Astana
2012–2013	Dynama Mińsk
2014–2015	Astra Giurgiu
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ołeh Wałerijowycz Protasow, ukr. Олег Валерійович Протасов, ros. Олег Валерьевич Протасов, Oleg Walerjewicz Protasow (ur. 4 lutego 1964 w Dniepropetrowsku) – ukraiński piłkarz i trener piłkarski, podczas kariery grał na pozycji napastnika, reprezentant Związku Radzieckiego i Ukrainy, wicemistrz Europy w 1988. Zdobył 29 bramek dla reprezentacji narodowej, co plasuje go na drugim miejscu za Ołehem Błochinem z 42 bramkami.

Kariera zawodnicza

Kariera klubowa

Na płaszczyźnie klubowej Protasow zaczynał karierę w Dnipro Dniepropietrowsk (1982–87), kontynuował ją w Dynamie Kijów, prowadzonym przez Walerego Łobanowskiego. Później grał w klubach zagranicznych: Olympiakos SFP (Grecja 1990–94), Gamba Osaka (Japonia 1994–95), PAE Weria (Grecja 1996) oraz AO Proodeftiki (Grecja 1998–99). Dwa razy zdobywał mistrzostwo ZSRR i raz został wybrany Radzieckim Piłkarzem Roku w 1987. Łącznie zdobył 125 goli w lidze ZSRR, co plasuje go na ósmym miejscu w historii.

Kariera reprezentacyjna

Protasow zagrał w reprezentacji 68 meczów, wystąpił w Mistrzostwach Świata w 1986 oraz mundialu w 1990 roku. Na Euro 1988 zdobył dwie bramki. Zaliczył również jeden występ w reprezentacji Ukrainy, w roku 1994.

Kariera trenerska

Po odejściu na piłkarską emeryturę, Protasow zajął się trenowaniem. W 2003 roku poprowadził Olympiakos SFP do tytułu mistrza Grecji, a w lecie 2005 przeszedł do Steauy Bukareszt z którą wywalczył w 2005 roku tytuł mistrzowski w Divizii A. W latach 2006–2008 prowadził rodzinny klub Dnipro Dniepropietrowsk, jednak nie zdobył z nim żadnych sukcesów. Potem trenował kluby Kubań Krasnodar oraz Iraklis Saloniki. 19 grudnia 2009 objął stanowisko głównego trenera FK Rostów^[1]. 13 maja 2011 po serii nieudanych meczów podał się do dymisji^[2]. 12 listopada 2011 podpisał kontrakt z kazachskim FK Astana^[3], w którym pracował do kwietnia 2012^[4]. W lipcu 2012 stał na czele Dynama Mińsk^[5]. W czerwcu 2013 został zwolniony z zajmowanego stanowiska^[6]. 10 października 2014 r. został głównym trenerem rumuńskiej Astry Giurgiu^[7]. 3 marca 2015 został zwolniony^[8].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

Dnipro Dniepropietrowsk

mistrz ZSRR: 1983
wicemistrz ZSRR: 1987
brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1984, 1985

Dynamo Kijów

mistrz ZSRR: 1990
wicemistrz ZSRR: 1988
brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1989
zdobywca Pucharu ZSRR: 1990

Olympiakos SFP

zdobywca Pucharu Grecji: 1992

Sukcesy reprezentacyjne

wicemistrz Europy: 1988
uczestnik Mistrzostw Świata: 1986, 1990

Sukcesy trenerskie

mistrz Grecji: 2003

Sukcesy indywidualne

najlepszy piłkarza radziecki według tygodnika „Futboł”: 1987
król strzelców Mistrzostw ZSRR: 1985, 1987, 1990
7-krotnie wybierany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR: 1983, 1984, 1985, 1987, 1988, 1990

Odznaczenia

tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1982
tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1988
Order „Za zasługi” III klasy: 2004^[9]
Order „Za zasługi” II klasy: 2006^[10].

Przypisy

Bibliografia

O. Protasov, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-01] .
Ołeh Protasow w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
Ołeh Protasow w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
Ołeh Protasow w bazie Allplayers.in.ua (ukr.)
Ołeh Protasow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
Ołeh Protasow w bazie Football Facts (ros.)
Ołeh Protasow w bazie RusTeam (ros.)
Profil na stronie legioner.kulichki.com (ros.)
Ołeh Protasow w bazie National Football Teams (ang.)
Oleg Protasov, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] UA-Футбол. Олег Протасов – главный тренер „Ростова”.

[3] UA-Футбол. Олег Протасов подал в отставку с поста главного тренера „Ростова”.

[4] UA-Футбол. Протасов возглавил „Астану”.

[5] UA-Футбол. Протасов покинул „Астану”.

[6] UA-Футбол. Олег Протасов: „Минское „Динамо” – почетное место для работы”.

[7] Протасов покидает минское „Динамо” – UA-Футбол.

[8] Протасов возглавил румынскую Астру – UA-Футбол.

[9] Официально: Протасов уволен из Астры – UA-Футбол.

[10] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 – Офіційне представництво Президента України. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].

[11] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 697/2006 – Офіційне представництво Президента України. president.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)].

[t-12] tymczasowo

[t-13] tymczasowo

[t-14] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f tymczasowo

[t-15] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h tymczasowo

[t-16] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f tymczasowo

[t-17] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f tymczasowo

[t-18] tymczasowo

[t-19] trener tymczasowy

[a]

1936–1940	1936 (w): Siemiczastny (6) 1936 (j): Głazkow (7) 1937: Paiczadze, Rumiancew, Smirnow (8) 1938: Honczarenko (20) 1939: G. Fiedotow (21) 1940: G. Fiedotow, Sołowjow (21)
1945–1950	1945: Bobrow (24) 1946: Ponomariow (18) 1947: Bobrow, Nikołajew, Sołowjow (14) 1948: Sołowjow (25) 1949: Simonian (26) 1950: Simonian (34)
1951–1960	1951: Gogoberidze (16) 1952: Zazrojew (11) 1953: Simonian (14) 1954: A.Iljin, W.Iljin, Soczniew (11) 1955: Strielcow (15) 1956: Buzunow (17) 1957: Buzunow (16) 1958: A.Iljin (19) 1959: Kałojew (16) 1960: Kałojew (20)
1961–1970	1961: Gusarow (22) 1962: Mustygin (17) 1963: Kopajew (27) 1964: W. Fiedotow (16) 1965: Kopajew (18) 1966: Datunaszwili (20) 1967: Mustygin (19) 1968: Gawaszeli, Abduraimow (22) 1969: Osianin, Proskurin, Cherchadze (16) 1970: Nodia (17)
1971–1980	1971: Małofiejew (16) 1972: Błochin (14) 1973: Błochin (18) 1974: Błochin (20) 1975: Błochin (18) 1976 (w): Andreasjan (8) 1976 (j): Markin (13) 1977: Błochin (18) 1978: Jarcew (19) 1979: Staruchin (26) 1980: Andriejew (20)
1981–1991	1981: Szengelia (23) 1982: Jakubik (23) 1983: Gawriłow (18) 1984: Andriejew (19) 1985: Protasow (35) 1986: Borodiuk (21) 1987: Protasow (18) 1988: Szachow, Borodiuk (16) 1989: Rodionow (16) 1990: Protasow, Szmarow (12) 1991: Koływanow (18)