Nowa Ruda
miasto i gmina | |||||
Rynek w Nowej Rudzie (2014) | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Aglomeracja | |||||
Data założenia |
XIII w. | ||||
Prawa miejskie |
przed 1360 | ||||
Burmistrz | |||||
Powierzchnia |
37,05 km² | ||||
Populacja (01.01.2023) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna |
+48 74 | ||||
Kod pocztowy |
57-400, 57-401, 57-402 | ||||
Tablice rejestracyjne |
DKL | ||||
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego | |||||
Położenie na mapie Polski | |||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |||||
50°34′45,17″N 16°30′05,25″E/50,579214 16,501458 | |||||
TERC (TERYT) |
0208041 | ||||
SIMC |
0984278 | ||||
Urząd miejski Rynek 157-400 Nowa Ruda | |||||
Strona internetowa | |||||
BIP |
Nowa Ruda (niem. Neurode, w gwarze kłodzkiej Noiroode, cz. Nová Ruda) – miasto w województwie dolnośląskim, siedziba miasta i gminy Nowa Ruda, w powiecie kłodzkim nad Włodzicą; wchodzi w skład aglomeracji wałbrzyskiej.
Nowa Ruda uzyskała lokację miejską przed 1360 rokiem[2]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa wałbrzyskiego. Obecnie Nowa Ruda pełni funkcję ponadgminnego ośrodka administracyjno-edukacyjnego dla mikroregionu noworudzko-radkowskiego.
Nową Rudę zamieszkuje niemal 20,7 tys. mieszkańców[1], co czyni ją 2. miastem, po Kłodzku, pod względem liczby ludności w powiecie kłodzkim oraz 18. miastem w województwie dolnośląskim. Nowa Ruda jest ważnym węzłem komunikacyjnym, krzyżują się tutaj trasy wojewódzkie. W mieście znajduje się stacja kolejowa i dworzec autobusowy, dzięki czemu można do Nowej Rudy dotrzeć koleją lub busami i autobusami PKS-u.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Nowa Ruda położona jest w Sudetach Środkowych, nad rzeką Włodzicą i jej dopływami; pomiędzy Górami Sowimi, Bardzkimi, Suchymi i Stołowymi, w dolinach i obniżeniach pomiędzy wzniesieniami Wzgórz Włodzickich. Pod względem historycznym Nowa Ruda leży w ziemi kłodzkiej.
Miasto podzielone jest na trzy dzielnice: Centrum, Drogosław i Słupiec.
Sąsiednie gminy to: Nowa Ruda (gmina wiejska), Radków.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Nowa Ruda, miasto położone w dolinie rzeki Włodzicy i jej dopływów, swą historią sięga XIII wieku. Miasto założone zostało za czasów kolonizacji na prawie niemieckim pod rządami króla czeskiego Przemysława Otokara II, który panował w latach 1253–1278. Pierwsza pisemna wzmianka o Nowej Rudzie, zamieszczona w najstarszej księdze fundacji miejskiej Kłodzka, datowana jest na rok 1337[4]. W 1347 r. osada należała do Hannusa Wustehubego, który w roku 1352 sprzedał noworudzkie dobra rodzinie Donynów[5]. W latach 1350–1470 w mieście znacząco rozwinęło się rzemiosło takie jak tkactwo, szewstwo, oraz sukiennictwo[4]. Od 1368 było siedzibą okręgu sądowego, którym zarządzał wójt. Poskutkowało to nadaniem statutu cechowego szewcom noworudzkim w 1404 roku oraz miejskim sukiennikom w 1416. Podczas wojen husyckich miasto było parokrotnie najeżdżane w latach 1427–1429, co doprowadziło do jego zniszczenia. Po śmierci księcia Jana, ostatniego Piasta z linii ziębickiej, w 1428 miasto przeszło w ręce czeskie. Odbudowywało się ono długo i powoli na podstawie nowo nadanych praw poprzez rodzinę Donynów, którzy prawa te nadali w 1434. Rok ten to także rok, w którym po raz pierwszy wzmiankowana była kopalnia węgla kamiennego w mieście. W 1457 miasto uzyskało przywilej eksportu płótna, sukna i wyrobów z nich przygotowanych. Nowa Ruda w 1472 przeszła pod władanie Jerzego Stillfrieda, jednego z rycerzy króla Czech, Jerzego z Podiebradów[4]. Jerzy Stillfried zaślubił także Annę von Donyn[4], splatając w ten sposób dzieje miasta i swojej rodziny na trzy kolejne wieki[5]. Wiek XVII zapisał się w historii miasta najazdem gen. hrabiego Franza Bernarda von Thurna w 1622. Z racji tego, iż Bernard I Stillfried i jego syn Henryk byli orędownikami wyznania protestanckiego, miasto zostało zniszczone w czasie wojny trzydziestoletniej (1618–1648)[4]. Uwięzieni Stillfriedowie nawrócili się jednak na katolicyzm, w efekcie czego odzyskali wolność i prawo do dóbr noworudzkich. Miasto w 1742 zostało włączone do Prus, wskutek nabycia ziemi kłodzkiej przez króla Prus Fryderyka II[4]. Stillfriedowie w ciągu następnych lat stali się właścicielami ⅓ obszaru ziemi kłodzkiej[4]. Jednakże w 1810 Nowa Ruda wraz z przyległościami przeszła na własność rodziny von Magnisów[4]. Pozostali oni właścicielami miasta aż do 1945.
Wcześniej, bo już w 1855 r. Nowa Ruda stała się siedzibą powiatu, który obejmował dwa miasta – Nową Rudę i Radków, oraz 37 osad wiejskich[4]. Nastąpiło ożywienie gospodarcze, związane z prężnym rozwojem przemysłu włókienniczego, lecz przede wszystkim rozwijało się intensywnie górnictwo węgla kamiennego. Powstało wiele kopalń na terenie miasta m.in. kopalnia „Ruben” w Nowej Rudzie (później kopalnia „Nowa Ruda”), „Johann Baptysta” w Słupcu, „Rudolph” w Przygórzu oraz „Wenceslaus” w Ludwikowicach Kłodzkich[4]. Od roku 1871 miasto należało do II Rzeszy Niemieckiej, od 1873 rozpoczęto wydobywanie łupków ogniotrwałych oraz kontynuowano eksploatację złoża czerwonych piaskowców. W 1879 r. doprowadzono do miasta kolej z Kłodzka, a w r. 1880 na stację w Nowej Rudzie wjechał pociąg z Wałbrzycha. Korzystny rozwój gospodarczy przerwał najtragiczniejszy pożar w dziejach miasta, który miał miejsce 23 maja 1884 r. Spłonęła wówczas spora część śródmieścia, m.in. rynek i kościół parafialny[4]. Działania wojenne podczas I wojny światowej ominęły miasto, jednak wielu mieszkańców miasta, zaciągniętych do armii niemieckiej, brało w niej udział i straciło życie[5]. Miasto odczuło dość poważnie powojenny kryzys gospodarczy. Nastąpiła stagnacja gospodarcza, która doprowadziła do odebrania statusu miasta powiatowego Nowej Rudzie. Doszło do tego w roku 1932, na skutek reformy administracyjnej Niemiec. Po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech ruch narodowosocjalistyczny zaczął wkraczać w życie miasta[5]. W 1937 r. obchodzono uroczyście 600-lecie Nowej Rudy, a mieszkaniec miasta prof. Joseph Wittig wydał obszerną jego kronikę[4]. Okres ten to także czas największej katastrofy górniczej w historii noworudzkiego górnictwa. W kopalni „Ruben” na skutek zawału w 1941 roku zginęło 187 górników[4].
II wojna światowa ominęła miasto nie niszcząc jego zabudowy. Niemcy obsadzili miasto 17 Armią „Mitte”, ale rejon ten został okrążony przez 21 i 59 Armię 1 Frontu Ukraińskiego. Ostatecznie Armia Czerwona zajęła miasto bez walki dopiero po kapitulacji Niemiec 8 maja 1945[6]. W czerwcu tegoż roku przybyli pierwsi Polacy[4]. Początkowo prowadzone były spory z Czechami o to, do kogo ma należeć Ziemia kłodzka. Ostatecznie Nowa Ruda pozostała w granicach Polski. Obecną nazwę miasta zatwierdzono administracyjnie 7 maja 1946 roku[4]. Pierwszym polskim burmistrzem został Edward Miernik[5]. Administracja polska dokonała wysiedlenia dotychczasowej ludności miasta do Niemiec; w jej miejsce napływali Polacy z centralnej części kraju oraz przesiedleńcy z Kresów Wschodnich. Pojawili się też polscy górnicy z Francji oraz Polacy z innych krajów[4]. Spowodowało to trudności integracyjne społeczeństwa Nowej Rudy, z którymi miasto zmagało się przez wiele lat[5].
Nowa Ruda po wojnie znacznie się rozbudowała. Powstało wiele zakładów przemysłowych dających pracę mieszkańcom, głównie w przemyśle wydobywczym i włókienniczym. Powstały kopalnie (Kopalnia Węgla Kamiennego „Nowa Ruda”; dawny „Ruben”, oraz Kopalnia Węgla Kamiennego „Słupiec”; dawny „Johann Baptysta”). Wybudowano Zakłady Przemysłu Jedwabniczego „Nowar” (specjalizujące się w produkcji sztucznego jedwabiu) oraz oddział Dzierżoniowskich Zakładów Radiowych „Diora”[5]. W 1954 Nowa Ruda po raz drugi w swej historii została stolicą powiatu[4]. Do roku 1975, w którym ten status utraciła, była stolicą najmniejszego powiatu w ówczesnym województwie wrocławskim. W roku 1970, noworudzianie otrzymali nowy budynek Miejskiego Ośrodka Kultury, a w 1972 roku po raz pierwszy zorganizowano w Nowej Rudzie Festiwal Studentów Szkół Artystycznych[5]. Rok później Nową Rudę połączono administracyjnie w jeden organizm miejski z sąsiednim miastem Słupiec (który niespełna kilka lat wcześniej uzyskał prawa miejskie)[4]. II połowa lat 70. XX w. to okres kolejnych tragicznych wypadków górniczych. W 1976 roku, w KWK „Nowa Ruda” zginęło 17 górników, a w 1979 zginęło kolejnych 7[4]. W okresie stanu wojennego w kopalni miał miejsce strajk, który zakończył się aresztowaniami i procesami. Okres transformacji ustrojowej zaznaczył się licznym udziałem mieszkańców miasta. Kandydaci Komitetu Obywatelskiego uzyskali w czasie pierwszych wolnych wyborów samorządowych wszystkie 28 mandatów w Radzie Miejskiej Nowej Rudy. Burmistrzem został Stanisław Łukasik[5]. W lipcu 1990 roku ukazał się pierwszy numer lokalnej „Gazety Noworudzkiej”. W 1991 roku podpisano umowę o współpracy partnerskiej z niemieckim miastem Castrop-Rauxel[4] oraz francuskim Wallers-Arenberg. Rok później z sąsiednim czeskim miastem Broumov podpisano podobną umowę[4][5]. Transformacja ustrojowa odbiła się negatywnie na mieście. Zlikwidowano wszystkie większe zakłady przemysłowe. W roku 1992 w stan likwidacji postawiona została KWK „Nowa Ruda”, w 1994 zamknięto także pole „Piast”[4]. Pole „Słupiec” działało do roku 2000, kiedy także uległo likwidacji. Los taki spotkał także pozostałe zakłady przemysłowe miasta. W 2001 roku upadły Zakłady Przemysłu Jedwabniczego „Nowar”, a nieco wcześniej filia dzierżoniowskiej „Diory”[4]. Przez wiele następnych lat bezrobocie było głównym problemem miasta. W latach 1945–1975 Nowa Ruda należała do województwa wrocławskiego, lata 1975–1998 to okres przynależności do województwa wałbrzyskiego, a od roku 1999, Nowa Ruda należy do powiatu kłodzkiego, województwa dolnośląskiego.
Osobny artykuł:Właściciele Nowej Rudy
[edytuj | edytuj kod]- 1472–1482 – Georg (Jerzy) I von Stillfried und Rattonitz (1420–1482)[7]
- 1482–1483 – Paweł von Stillfried und Ratienitz[7]
- 1482–1492 – Georg (Jerzy) II von Stillfried und Ratienitz (1459–1492)[7]
- 1492–1518 – Georg (Jerzy) III von Stillfried (zm. 1518)
- 1518–1524 Jakob von Stillfried und Rattonitz (1483–1524/9)[7]
- 1524–1554 – Georg (Jerzy) IV von Stillfried (1506–1554)[8]
- 1554–1566 – Róża Schaffgotsch, żona Jerzego IV
- 1566–1572 Georg (Jerzy) V von Stillfried (1548–1586)[8], wł. Jugowa, Zacisza, Drogosławia od 1572
- 1572–1580 Henryk von Stillfried (zm. 1580), wł. Nowej Rudy
- 1586 – Georg (Jerzy) VI von Stillfried
- 1586–1615 – Henryk von Stillfried – Starszy (1519–1615)[9]
- Jan (Hans) von Stillfried Rattonitz (1549–1609)[10], wł. Drogosławia, Jugowa od 1600
- 1615–1637 – Bernhard I von Stillfried (1567–1537)[9]
- 1637–1669 – Bernhard II von Stillfried (1611–1669)[9]
- 1669–1702 – Bernhard III von Stillfried und Rattonitz (1641–1702)[11]
- 1702–1720 – Raymund Erdmann Anton baron Stillfried von Rattonitz (1672–1720)
- 1720–1739 – Johann Joseph I baron Stillfried von Rattonitz (1695–1739)
- 1739–1761 – Anna von Stillfried hrabina von Salburg (1703–1761)[12], żona Johanna Josepha I
- 1761–1767 – Michael Raymund baron Stillfried und Rattonitz (1730–1796)
- 1767–1773 – Augustyn von Stillfried
- 1773–1796 – Michał Rajmund von Stillfried
- 1796–1805 – Johann Joseph (Jan Józef) II, hrabia Stillfried und Rattonitz (1762–1805)[13]
- 1805–1810 – Fryderyk August von Stillfried[12]
- 1810–1945 – rodzina von Magnisów
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków, nr rej.: A/934/499 z 24.08.1959, na listę wpisane są obiekty[14]:
- dom, ul. Kościelna 12, z końca XVIII, przebudowany w XX w.
- dom, ul. Łukowa 10, z XIX w.
- dom, ul. Piastów 1, z 1815
- dom, ul. Piastów 5, z 1786, przebudowany w 1925
- dom, ul. Piastów 7, z drugiej połowy XVIII, przebudowany w XX w.
- dom, ul. Piastów 19, z XVI w., przebudowany w 1890
- dom, ul. Piastów 21, z XVIII w.
- dom, ul. Piastów 23, z 1799, przebudowany w końcu XIX w.
- dom, ul. Piastów 25, z XVIII w., przebudowany w końcu XIX w.
- dom, ul. Piastów 27, z pierwszej połowy XVIII w.
- dom, ul. Rynek 3, z 1706, przebudowany w XIX/XX w.
- dom, ul. Rynek 7, z XVI/XVII w.
- dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 1, z XVIII/XIX w.
- dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 2, z XVIII/XIX w.
- dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 3, z XVIII/XIX w.
- dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 5, z XVIII/XIX w.
- dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 6, z XVIII/XIX w.
- dom tkaczy, ul. Nadrzeczna 7, z XVIII/XIX w.
- dwór górny, ul. Kościelna 30, z XVII w., przebudowany w XIX w.
- dwór w Drogosławiu oraz park w zespole, ul. Stara Droga 31, z XVII w.
- dwór w Słupcu, z 1685, nie istnieje
- klasztor salezjanek, ul. Kościelna 10, z 1630
- kościół ewangelicki, ob. pw. Bożego Ciała, ul. Kolejowa 10, l. 1866–68
- kościół par. pw. św. Barbary, Drogosław, ul. Jana Pawła II, z 1910
- kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej, Radkowska 27, l. 1885–87
- kościół par. św. Mikołaja, ul. Kościelna 9, z lat 1885–1887
- kościół pomocniczy pw. MB Bolesnej, na Górze Wszystkich Świętych
- kościół pomocniczy pw. Wniebowzięcia NMP, ul. Cmentarna 31, XVI w.
- kościół pw. św. Anny, na Górze św. Anny, z XVIII w.
- kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, ul. Cmentarna 53, XVIII w.
- maszynownia szybu „Lech”, teren dawnej KWK „Piast”, z 1890
- nadszybie z wieżą szybu „Anna”, teren dawnej KWK „Piast”, z 1898
- pałac przy ul. M. J. Piłsudskiego 20 (dawnej ul. M. Nowotki), z 1890
- piece szybowe 28–32 – nieistniejące, KWK „Piast”, z lat 1898–1899
- ratusz, Rynek 1, z lat 1892–1894
- wieża widokowa na Górze św. Anny, z lat 1906–1907
- zamek Stillfriedów[15], ul. Piłsudskiego 2 (d. M. Nowotki), z końca XIV w.
Inne obiekty
[edytuj | edytuj kod]- browar, obecnie MBP, ul. Bohaterów Getta 10
- cmentarz, ul. Cmentarna 11
- cmentarz żydowski, ul. Kopalniana
- dom przy ul. Żeromskiego 3
- kaplica loretańska, barokowa z l. 1765–68, ul. Cmentarna
- dworzec kolejowy, ul. Kolejowa 24
- drukarnia W. W. Klambta, ul. Mikołaja Kopernika 8
- DZPJ Nowar, ul. M. J. Piłsudskiego 27/29
- figura św. Floriana, Rynek 1
- figura św. Jana Nepomucena, ul. Bohaterów Getta 15
- figura św. Jana Nepomucena, ul. Cicha 2
- figura św. Jana Nepomucena, ul. Cmentarna 1
- figura św. Jana Nepomucena, ul. Piastów
- figura Trójcy Świętej, ul. Strzelecka 2
- fontanna z Janem Chrzcicielem i Jezusem z 1909, Rynek 1
- Gimnazjum nr 1, ul. M. Kopernika 6
- kapliczka przy ul. Kasztanowej
- kolumna Maryjna, ul. Loretańska
- kolumna Maryjna, pl. Matejki
- komisariat policji, obecnie MOPS, ul. Kolejowa 18
- Muzeum Górnictwa w Nowej Rudzie
- kościół, szkoła ewangelicka w Słupcu, ul. Piwna 5
- nowa szkoła ewangelicka, ob. Przedszkole Plastuś, Kolejowa 15
- poczta, ul. Niepodległości 1
- rządcówka, ul. Niepodległości 17
- sąd, obecnie komisariat Policji, ul. Bohaterów Getta 29
- starostwo powiatowe, ob. Urząd Gminy, Niepodległości 2
- Szkoła Podstawowa nr 2, ul. Sportowa 2
- Szkoła Podstawowa nr 3, ul. Srebrna 11
- szpital bracki, ul. Szpitalna 2
- szpital miejski, ul. M. J. Piłsudskiego 16
- Urząd Gminy, obecnie ZWiK, ul. Niepodległości 56
- wiadukt kamienny, z najstarszych na Dolnym Śl., ul. Podjazdowa
- Most kolejowy nad Woliborką, z lat 1879–1880, ul. Cicha
- Wieża widokowa na Górze Wszystkich Świętych w Słupcu
- willa rodziny Rose, ul. Mikołaja Kopernika 8
- Inne ciekawe miejsca
- Kompleks Sportowy-Rekreacyjny CTS w dzielnicy Słupiec (hala widowiskowo-sportowa, boiska, korty tenisowe, Aqua Centrum – basen z szeregiem atrakcji).
- Okolice do zwiedzania latem
- Góry Sowie, Góry Stołowe, Góry Suche, Wielka Sowa, Wzgórza Włodzickie,
- Podziemne hitlerowskie miasta Gór Sowich: Osówka, Walim i Włodarz
- Zimowe ośrodki narciarskie
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Dane z 31 grudnia 2010[16]:
Opis | Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | |||
---|---|---|---|---|---|---|
Jednostka | osób | % | osób | % | osób | % |
Populacja | 23 477 | 100 | 12 288 | 52,3 | 11 189 | 47,7 |
Gęstość zaludnienia [mieszk./km²] |
633,7 | 331,7 | 302,0 |
Ludność – podział na dzielnice (dane z 30 czerwca 2004 r.[17]):
- Nowa Ruda – Centrum – 10 528
- Nowa Ruda – Słupiec – 10 893
- Nowa Ruda – Drogosław – 3819[18]
Liczba ludności na osiedlach mieszkaniowych:
- Osiedle Wojska Polskiego – 3679
- Osiedle XXX-lecia – 1897
- Osiedle Piastowskie – 1637[18]
Piramida wieku mieszkańców Nowej Rudy w 2014[19].
Kultura
[edytuj | edytuj kod]Nowa Ruda jest centrum kulturalnym dla okolicznych miejscowości i gmin. W mieście działa Miejski Ośrodek Kultury z kinem, Miejska Biblioteka Publiczna, działają dwa muzea: Górnictwa i Josepha Wittiga. Organizowane są imprezy zarówno plenerowe, jak i salowe z zakresu teatru, muzyki, czy tańca.
W 2016 Agnieszka Holland realizowała w mieście zdjęcia plenerowe i wnętrz do swojego filmu Pokot.
- Miejski Ośrodek Kultury
W Nowej Rudzie życie kulturalne toczy się głównie wokół Miejskiego Ośrodka Kultury, którego początki sięgają 1971. MOK organizuje wiele imprez kulturalno-rozrywkowych, festynów; prowadzi zajęcia z dziedziny plastyki, muzyki, czy teatru. Ośrodek dysponuje dwiema salami. Jedną większą – na 360 miejsc, która jest jednocześnie salą kinową. Prowadzone tutaj „Kino MOK” wyświetla seanse filmowe dla mieszkańców miasta i nie tylko. Druga sala, mniejsza, może pomieścić około 200 widzów. Używana jest podczas imprez estradowych, teatralnych i muzycznych licznie organizowanych w Nowej Rudzie. Spośród najważniejszych imprez organizowanych w mieście wyróżniają się:
- Międzynarodowe Noworudzkie Spotkania z Folklorem
- Dni Nowej Rudy
- Turniej Tańca Towarzyskiego
- Noworudzki Filmowy Zawrót Głowy
- Dni Japonii
- Bieguny Kultury
- Smaki Pogranicza (zabawy kawą)
- Maraton Zumby
- Festiwal Góry Literatury
Historia MBP w Nowej Rudzie sięga 1949. Biblioteka dysponuje dużym księgozbiorem, w którym znajduje się ponad 130 tysięcy woluminów; prenumeruje około 10 tytułów czasopism i gazet. Uzupełnieniem tychże zasobów są zbiory audiowizualne, w którym znajduje się ponad 2,5 tysiąca pozycji. Biblioteka jest współorganizatorem kilku wydarzeń kulturalnych, a mianowicie:
- Noworudzkich Spotkań z Poezją
- Ogólnopolskich Konkursów Poetyckich: O Laur Kosmicznego Koperka, im. Zygmunta Krukowskiego
- Polsko-Czeskich Dni Kultury Chrześcijańskiej.
Przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Nowej Rudzie działał Noworudzki Klub Literacki Ogma, który patronował i zrzeszał lokalnych poetów i twórców. Wydawane są antologie poetyckie.
- Muzea
- Dom – Muzeum Josepha Wittiga – kronikarza Nowej Rudy (między Nową Rudą a Słupcem, na północ od szosy)
- Muzeum Górnictwa z podziemną trasą i kolejką górniczą (na północ od centrum)
- Muzeum Minerałów w Nowej Rudzie
Szkolnictwo
[edytuj | edytuj kod]W Nowej Rudzie znajdują się następujące placówki edukacyjne:
- Przedszkole Miejskie Nr 1
- Przedszkole Miejskie Nr 2
- Szkoła Podstawowa Nr 2
- Szkoła Podstawowa Nr 6
- Szkoła Podstawowa Nr 7[21]
- Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Henryka Sienkiewicza w Nowej Rudzie
- Noworudzka Szkoła Techniczna im. Stanisława Staszica
- Centrum Szkoleniowo-Usługowe „KaeRtur” – niepubliczna placówka kształcenia ustawicznego i doskonalenia nauczycieli
- Powiatowe Centrum Doradztwa i Poradnictwa Psychologiczno-Pedagogicznego w Kłodzku – Biblioteka Pedagogiczna w Nowej Rudzie
- Centrum Kształcenia „Profesja” – szkoła niepubliczna zaoczna
Media
[edytuj | edytuj kod]- „Gazeta Noworudzka” – tygodnik
- „Kurier Noworudzko-Radkowski” – informator samorządowy
- NowaRuda24.pl – informacje i wydarzenia
- Nowa-Ruda.com – informacje kulturalne z Nowej Rudy i okolic
- nowaruda.info – informacje i wydarzenia
- „Noworudzianin” – tygodnik
- Telewizja Sudecka
- „Wiadomości Gospodarcze”
Wspólnoty wyznaniowe
[edytuj | edytuj kod]Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące Kościoły i związki wyznaniowe:
- Kościół rzymskokatolicki:
- Świadkowie Jehowy:
- zbór Nowa Ruda-Centrum
- zbór Nowa Ruda-Słupiec (Sala Królestwa ul. Radkowska 24B)[22]
- Kościół Ewangelicko-Augsburski:
- filiał parafii w Wałbrzychu
Opieka zdrowotna
[edytuj | edytuj kod]- Ludzi
- W Nowej Rudzie istnieje Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej (organem założycielskim zakładu jest Starostwo Powiatowe w Kłodzku). Zakład posiada 2 przychodnie rejonowe na terenie miasta (dzielnica Centrum i Drogosław), Ośrodek Zdrowia w Jugowie, Ośrodek Zdrowia w Bożkowie, oraz Szpital Rejonowy, w skład którego wchodzą działy: Wewnętrzny „A”, Wewnętrzny „B”, Pediatryczny, Zakład Opiekuńczo Leczniczy w Nowej Rudzie, Centralne Laboratorium Analityczne[potrzebny przypis].
- W Nowej Rudzie znajdują się również przychodnie niepubliczne: Lekarska Spółdzielnia Specjalistyczna „Evita” (3 przychodnie w dzielnicach: Centrum, Słupiec, Drogosław), Centrum Medyczne Euromed NZOZ, NZOZ „Zdrowie”, Przychodnia specjalistyczna „Optomed”.
- W dzielnicy Centrum przy ul. Krańcowej zlokalizowana jest Podstacja Pogotowia Ratunkowego. Podstacja swoim zasięgiem obejmuje gminy: Nowa Ruda (Miasto), Nowa Ruda, Radków[potrzebny przypis].
- Zwierząt
- W Nowej Rudzie znajduje się jedyny na Dolnym Śląsku punkt usług inseminacyjnych zwierząt hodowlanych[23]
Sport i rekreacja
[edytuj | edytuj kod]- Klub Sportowy Piast, ul. Sportowa 1[24]
- Centrum Turystyczno-Sportowe Spółka z o.o., ul. Kłodzka 16
- Hala Widowiskowo-Sportowa, ul. Kłodzka 16
- „Aqua Centrum”, ul. Kłodzka 16
- Górska Turystyka Konna Overo Stefan Kobak, ul. Nowa Osada 5
- Stajnia Pod Lasem Janusz Cembryło, ul. Ugory 11
- Korty tenisowe, ul. Kłodzka (przy Hali Sportowej) oraz ul. Łużycka
- Wieża wspinaczkowa (dawny szyb Kopalni KWK Nowa Ruda), ul. Kłodzka – najwyższa ścianka wspinaczkowa w Polsce (58,8 m)[potrzebny przypis]
Władze miasta
[edytuj | edytuj kod]- Rada Miejska w Nowej Rudzie
Nowa Ruda ma status gminy miejskiej. Mieszkańcy miasta wybierają do swojej rady miasta 21 radnych w wyborach co 4 lata, w 21 okręgach wyborczych[25]. Organem wykonawczym władz jest burmistrz. Siedzibą władz miasta jest ratusz, znajdujący się na rynku[26].
- Burmistrzowie Nowej Rudy (od 1990)[27]:
- 1990–1994: Stanisław Łukasik[28]
- 1994–1998: Andrzej Cyman
- 1998–2002: Marek Bawecki
- od 2002: Tomasz Jacek Kiliński
Mieszkańcy Nowej Rudy wybierają parlamentarzystów do Sejmu z okręgu wyborczego Wałbrzych, a do Senatu z okręgu wyborczego dzierżoniowsko-kłodzko-ząbkowickiego, zaś posłów do Parlamentu Europejskiego z dolnośląsko-opolskiego okręgu wyborczego z siedzibą we Wrocławiu. W mieście znajduje się biuro poselskie Moniki Wielichowskiej z PO oraz biuro senatorskie Aleksandra Szweda z PiS.
W Nowej Rudzie znajduje się także siedziba gminy wiejskiej Nowa Ruda.
Osoby związane z miastem
[edytuj | edytuj kod]aktorzy:
- January Brunov (ur. 1964), polski aktor
- Uršula Kluková (ur. 1941), czeska aktorka
- Zdzisław Leśniak (1930–2002), polski aktor
- Krzysztof Tyniec (ur. 1956), polski aktor filmowy i teatralny
- Robert Więckiewicz (ur. 1967), polski aktor filmowy
duchowni:
- Stanisław Orzechowski (1939–2021), prałat, duszpasterz
- Joachim Reinelt (ur. 1936), biskup Drezna i Miśni
- Marian Kopko (ur. 1951), prałat, duszpasterz „S”, kustosz[29]
pracownicy naukowi
- Lili Fuchsberg (ur. 1942) – francuska muzykolożka
- Witold Roter (1932–2015), profesor matematyki
osoby historyczne:
- Joseph Ebers (1845–1923), architekt
- Franz Eckert (1852–1916), kompozytor hymnów Japonii, Korei[24]
- Paul Elsner (1865–1933), nauczyciel, muzyk i kompozytor
- Carl Ferche (1853–1940), turysta, honorowy obywatel miasta
- Fritz Jung (1903–1981), prof. na Uniw. Gutenberga[24]
- Robert Karger (1874–1946), poeta piszący w dialekcie kłodzkim
- Friedrich Kayssler (1874–1945), aktor, pisarz i kompozytor[24]
- Friedrich Wilhelm Otte (1898–1944), generał-major Wehrmachtu
- Józef Sokol[30] (1898–1974), płk, dowódca 3 Batalionu Strzel. Karp.
- Ernst Seger (1865–1939), rzeźbiarz
- Joseph Wittig (1879–1949), profesor teologii, filozof
politycy:
- Teresa Bazała (ur. 1955), posłanka, nauczycielka
- Julian Golak (ur. 1957), wydawca, samorządowiec, opozycjonista
- Krystyna Herman (ur. 1951), posłanka
- Grzegorz Kołacz (ur. 1966), polityk
- Alojzy Pawelec (1886-1972), senator, poseł, lekarz
- Ryszard Jastrzębski (ur. 1956), poseł
- Mieczysław Szyszka (ur. 1961), polityk, senator
- Jacek Uczkiewicz (ur. 1950), poseł, były wiceminister finansów
- Monika Wielichowska (ur. 1973), posłanka
sportowcy:
- Jan Jankiewicz (ur. 1955), kolarz
- Manfred Matuszewski (ur. 1941), kolarz
- Tadeusz Nowak (ur. 1948), piłkarz, początkowo w „Górniku” Słupiec
- Dorota Nowak-Idzi (ur. 1966), pięcioboistka, multimedalistka
Sprawiedliwy wśród Narodów Świata:
- Helena Grzegorczyk (1918–1985),
- Władysław Grzegorczyk (1905–1981),
- Jadwiga Zofia Szostakiewicz (1894–1970),
- Janina Teresa Szostakiewicz (1925–2004),
twórcy:
- Przemysław Dominas (ur. 1975), autor książek o historii kolei
- Edyta Geppert (ur. 1953), piosenkarka[24]
- Anna German (1936–1982), piosenkarka i kompozytorka
- Jaga Hupało (ur. 1966), kreatorka wizerunku
- Octave Klaba (ur. 1975), zał. przedsiębiorstwa OVHcloud[31][32]
- Zygmunt Krukowski (1951–2013), poeta, tłumacz, dramaturg
- Tomasz Leśniowski (ur. 1968), poeta, animator społeczno-kulturalny
- Karol Maliszewski (ur. 1960), poeta, prozaik, krytyk literacki
- Juliusz Multarzyński (ur. 1948), artysta fotografik
- Olga Tokarczuk (ur. 1962), pisarka, laureatka Nagrody Nobla.
Gospodarka
[edytuj | edytuj kod]W Nowej Rudzie przez kilkaset lat wydobywany był węgiel kamienny. Kopalnia Węgla Kamiennego Nowa Ruda została zamknięta w ramach restrukturyzacji górnictwa. W Słupcu pracuje odkrywkowa kopalnia gabra – kamieniołom. Obecnie w Nowej Rudzie funkcjonuje część Wałbrzyskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W mieście działają następujące zakłady: ZPAS S.A., ZPAS-NET, Ostheimer-Akok, Matplast, Faned, Orion, ITR Poland, Plastitec Kopalnia Czerwonego Piaskowca, CTS. W 2015 nastąpiło uruchomienie Umicore Autocat Poland. Przygotowywane jest ponowne otwarcie kopalni węgla koksującego przez australijską firmę Balamara Ltd. Ponadto w mieście funkcjonuje Noworudzki Park Przemysłowy oraz Technoinkubator Nowa Ruda[33]. W lipcu 2015 zakład w Nowej Rudzie otworzyła niemiecka firma Framo Morat.
Transport
[edytuj | edytuj kod]- Drogi wojewódzkie
- 381: Wałbrzych – Nowa Ruda – Kłodzko (DK8)
- 384: (DK8, DK39) – Łagiewniki – Dzierżoniów – Bielawa (obwodnica) – Nowa Ruda
- 385: Tłumaczów – Nowa Ruda – Srebrna Góra – Ząbkowice Śląskie – Ziębice – Grodków – Jaczowice (DK8)
- Drogi lokalne
- Nowa Ruda – Jugów – Sokolec – Walim
- Nowa Ruda – Bieganów
- Nowa Ruda – Bożków – Gorzuchów
- Nowa Ruda – Dzikowiec – Wolibórz
Centrum miasta ominąć można obwodnicą, której budowa zakończyła się 12 listopada 2014[34].
- Kolej
- Linia kolejowa nr 286: Wałbrzych Główny – Nowa Ruda – Kłodzko Główne (niezelektryfikowana).
Przewozy pasażerskie obsługują spółki Koleje Dolnośląskie i PKP Intercity. W mieście znajdują się stacje i przystanki kolejowe: Nowa Ruda, Nowa Ruda Przedmieście i Nowa Ruda Zdrojowisko, stacja towarowa Nowa Ruda Słupiec oraz nieczynny przystanek Słupiec Dolny.
Połączenia kolejowe:
- Wałbrzych Główny,
- Wałbrzych Miasto,
- Kłodzko Główne,
- Kłodzko Miasto,
- Wrocław Główny,
- Kudowa–Zdrój,
- Kraków Główny[35].
- Komunikacja miejska
Od września 2021 roku w Nowej Rudzie działa linia komunikacji miejskiej łącząca dzielnice Drogosław, Centrum i Słupiec[36]. Docelowo komunikacja miejska obsługiwana ma być autobusami elektrycznymi, które miasto planuje zakupić z dofinansowaniem z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej[37]. 6 czerwca 2023 burmistrz Tomasz Kiliński podpisał umowę na zakup dwóch autobusów elektrycznych Solaris Urbino 9 LE electric (z opcją na zakup kolejnego) z przedstawicielem firmy Solaris – Waldemarem Wlazło[38]. Umowa opiewa na kwotę 5 620 000 zł, a dostarczenie autobusów ma potrwać do 12 miesięcy od daty jej podpisania[39].
Struktura powierzchni
[edytuj | edytuj kod]Według danych z 2023[1] Nowa Ruda ma obszar 37,05 km² (129. miejsce w kraju), w tym:
- użytki rolne: 61%
- użytki leśne: 17%
Miasto stanowi 2,25% powierzchni powiatu.
Klimat (1979–2013)
[edytuj | edytuj kod]Miesiąc | Sty | Lut | Mar | Kwi | Maj | Cze | Lip | Sie | Wrz | Paź | Lis | Gru | Roczna |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rekordy maksymalnej temperatury [°C] | 13,5 | 16,0 | 20,3 | 28,3 | 31,0 | 32,7 | 35,7 | 35,2 | 28,8 | 25,3 | 17,8 | 13,3 | 35,7 |
Średnie temperatury w dzień [°C] | 1,0 | 2,2 | 6,7 | 12,7 | 18,1 | 20,8 | 22,9 | 23,0 | 17,9 | 12,7 | 6,0 | 2,2 | 12,2 |
Średnie dobowe temperatury [°C] | -1,8 | -1,2 | 2,5 | 7,1 | 12,3 | 15,2 | 17,0 | 16,6 | 12,3 | 7,9 | 3,0 | -0,4 | 7,6 |
Średnie temperatury w nocy [°C] | -4,8 | -4,5 | -1,1 | 2,1 | 6,5 | 9,8 | 11,5 | 11,0 | 7,7 | 3,9 | 0,1 | -3,2 | 3,2 |
Rekordy minimalnej temperatury [°C] | -27,6 | -25,9 | -18,4 | -7,6 | -3,5 | 1,0 | 4,2 | 3,5 | -0,7 | -6,9 | -16,7 | -25,5 | −27,6 |
Opady [mm] | 29 | 26 | 35 | 35 | 58 | 78 | 90 | 71 | 53 | 33 | 33 | 33 | 575 |
Średnia liczba dni z opadami | 9 | 7 | 9 | 8 | 10 | 11 | 12 | 9 | 9 | 7 | 8 | 9 | 108 |
Źródło: Na podstawie 35-lecia 1979–2013[40] |
Zanieczyszczenie powietrza
[edytuj | edytuj kod]Położenie geograficzne utrudnia wentylację miasta, przez co spowija je smog, szczególnie w sezonie grzewczym. Według raportu Światowej Organizacji Zdrowia w 2016 Nowa Ruda została sklasyfikowana jako dwudzieste pierwsze najbardziej zanieczyszczone miasto Unii Europejskiej[41][42]. Według ekspertów Polskiego Alarmu Smogowego, Nowa Ruda jest miastem o najgorszej jakości powietrza w Polsce. Dane z opublikowanego przez nich raportu za 2021 rok wskazują, że w mieście smog utrzymywał się przez 96 dni, czyli niemal całą zimę, natomiast stężenie rakotwórczego benzo(a)pirenu przekraczało dopuszczalną normę o 1500%[43].
Miasta partnerskie[44]
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c GUS, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2023 roku [online], stat.gov.pl [dostęp 2023-08-05] (pol.).
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 54–55.
- ↑ Zamek przebudowany w latach 1700–1730 wg projektu arch. Andrei Carove.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w Andrzej Behan: Nowa Ruda: przewodnik historyczno-turystyczny. Nowa Ruda: Wydawnictwo „Maria”, 2007, s. 21 do 36. ISBN 83-60478-08-2.
- ↑ a b c d e f g h i j Historia miasta [online], um.nowaruda.pl [dostęp 2021-10-11] (pol.).
- ↑ Janusz Czerwiński , Ryszard Chanas , Dolny Śląsk – przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka, 1977, s. 281–284 .
- ↑ a b c d Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Kolebka i rozwój przestrzenny miasta Nowa Ruda, Cz. 1, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2004, s. 116–118 ISBN 83-88842-66-8.
- ↑ a b Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Pobożne miasto, Cz. 2, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2004, ISBN 83-88842-66-8.
- ↑ a b c Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Miasto pracujące, Cz. 3, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2005, s. 47, 63, 95 ISBN 83-88842-66-8.
- ↑ Johann Stillfried von Rattonitz. geneall.net. [dostęp 2015-04-13].
- ↑ Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Rozśpiewane miasto, Cz. 5, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2006, ISBN 83-88842-66-8.
- ↑ a b Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Miasto zwycięskie, Cz. 6, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2006, ISBN 83-88842-66-8.
- ↑ Johann Joseph II von Stillfried und Rattonitz, syn Michaela Stillfrieda (1730–1796), mąż Elisabeth von Götzen, ojciec Ludwiga Wilhelma Josepha Antona von Stillfrieda (1790–1865) i Wilhelma von Stillfrieda (1794–1852).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 .
- ↑ Łuczyński Romuald M. Zamki, dwory i pałace w Sudetach, Legnica, 2008, s. 266–270.
- ↑ Rocznik Demograficzny 2011. stat.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)]. Stan na 31 XII 2010.
- ↑ Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
- ↑ a b Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w Nowej Rudzie, 22 marca 2007.
- ↑ Nowa Ruda w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-06] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ Na austro-węgierskiej mapie sztabowej.
- ↑ Miejskie Jednostki Organizacyjne.
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2015-01-10] .
- ↑ Usługi inseminacyjne, Nowa Ruda. [dostęp 2012-02-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
- ↑ a b c d e Marek Staffa: Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-Bis, 1994, s. 282, 283. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Dane PKW z wyborów z 2014. [dostęp 2014-07-05]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ [1] [dostęp 2010-04-21]. bip.um.klodzko.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- ↑ Popularna Encyklopedia Ziemi Kłodzkiej, pod red. J. Laski i M. Kowalcze, t. 1-4, Kłodzko 2009–2011.
- ↑ Agnieszka Klarman: Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2014-10-01].
- ↑ Sanktuarium w Krzeszowie.
- ↑ Uczestnik bitwy o Monte Cassino.
- ↑ Magdalena Gryn: Wyjechał z Polski do Francji jako nastolatek, nie znając ani słowa po francusku. Dziś jest 49. najbogatszym Francuzem. onet.pl, 2023-01-25. [dostęp 2023-01-26].
- ↑ Magdalena Gryn: Jeden z najbogatszych Francuzów urodził się w Polsce. Kim jest Octave Klaba?. forbes.pl, 2022-01-25. [dostęp 2023-01-26].
- ↑ Technoinkubator Nowa Ruda. [dostęp 2015-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-29)].
- ↑ conadrogach.pl. [dostęp 2017-02-25].
- ↑ Tabela nr 245, [w:] Dolnośląski Rozkład Jazdy Pociągów Pasażerskich (10 XII 2023 – 9 III 2024), Koleje Dolnośląskie, s. 108–111 [dostęp 2023-12-29] (pol.).
- ↑ Aleksandra Leszczyńska , Darmowe przejazdy komunikacją miejską w Nowej Rudzie [online], KlodzkieInfo.pl, 26 sierpnia 2021 [dostęp 2022-07-24] (pol.).
- ↑ Ireneusz Sach , Katarzyna Pieczarka , W oczekiwaniu na elektryczne autobusy | DKL24.pl – Aktualne informacje z ziemi kłodzkiej i okolic [online], dkl24.pl [dostęp 2022-07-24] (pol.).
- ↑ Elektrobusy Solaris Urbino 9 LE electric zadebiutują w kolejnym dolnośląskim mieście [online], www.transport-publiczny.pl [dostęp 2023-09-05] (pol.).
- ↑ Portal, Nowa Ruda. Dziś podpisali umowę na zakup dwóch elektrobusów [online], Nowaruda24.pl – Nowa Ruda w Nowej Rudzie, 6 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-08] (pol.).
- ↑ European Climate Assessment & Dataset. [dostęp 2014-08-27].
- ↑ Przerażający raport ws. Jakości powietrza. Polskie miasta na czele listy. 2016-05-14.
- ↑ Nowy Targ, Sucha Beskidzka i Proszowice wśród najbardziej rakotwórczych miast w Polsce. „Dziennik Polski”, 2015-01-05. Warszawa.
- ↑ Nowa Ruda nową stolicą smogu w Polsce. Na liście rekordzistów aż trzy uzdrowiska [online], nextgazetapl [dostęp 2022-11-04] (pol.).
- ↑ Miasta partnerskie [online], um.nowaruda.pl [dostęp 2021-05-02] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Behan Andrzej: Nowa Ruda: przewodnik historyczno-turystyczny. Nowa Ruda: Wydawnictwo Maria, 2007, ISBN 83-60478-08-2.
- Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Kolebka i rozwój przestrzenny miasta Nowa Ruda, Cz. 1, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2004, ISBN 83-88842-66-8.
- Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Miasto pracujące, Cz. 3, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2005, ISBN 83-88842-66-8 (całość)
- Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Miasto walczące, Cz. 4, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2005, ISBN 83-88842-66-8 (całość), 83-88842-90-0 (cz. 4)
- Joseph Wittig: Kronika miasta Nowa Ruda. Rozśpiewane miasto, Cz. 5, tłum. Artur Olkisz, red. Wojciech Grzybowski, Nowa Ruda: „Maria”, 2006, ISBN 83-88842-66-8 (całość), 83-88842-99-4 (cz. 5)
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie, T. 11, pod red. M. Staffy, Wrocław, Wyd. I-Bis 1995, s. 259–283.
- 550 let Hrabství kladského 1459–2009 (sborník) / 550 lat Hrabstwa Kłodzkiego 1459–2009 (księga zbiorowa). Edytor Vladimír Wolf . Trutnov 2009, s. 42, 46–47, 52, 70, 80, 239, ISBN 978-80-903741-3-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Neurode, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 24 .
- Portal informacyjny i Radio internetowe NowaRuda24.pl
- Aglomeracja Wałbrzyska. aglomeracja-walbrzyska.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-09)].
- Joseph Wittig, Archiwalne widoki i publikacje związane z miejscowością w bibliotece Polona,Chronik der Stadt Neurode, Neurode 1937.