Nowa Andaluzja
Nowa Andaluzja (hiszp. Nueva Andalucía) albo Cumaná – dawna prowincja imperium hiszpańskiego później Wielkiej Kolumbii i Wenezueli. Utworzona 27 maja 1568 roku z połączenia wschodnich terytoriów dzisiejszej Wenezueli, Nowej Andaluzji (powstałej w 1536 roku) i Praii do jednego podmiotu. Pierwszym gubernatorem został podróżnik Diego Hernández de Serpa. W 1777 roku weszła w skład Kapitanii Generalnej Wenezueli. Od 5 lipca 1811 część niepodległej Wenezueli. Ostatnim gubernatorem był Joaquín Puelles Tariego.
W jej skład wchodziły: dzisiejsze stany Sucre, Anzoátegui i Monagas, a także część zachodniej Gujany i północnej Brazylii. Najważniejszymi miastami były Cumaná i Nowa Barcelona.