Niszczyciele typu Dardo
Niszczyciele typu Dardo (Freccia) – typ włoskich niszczycieli zbudowanych dla Włoskiej Marynarki Wojennej w liczbie czterech sztuk w latach 30. XX wieku, służący podczas II wojny światowej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Niszczyciele zostały zaprojektowane po uzyskaniu pierwszych doświadczeń z eksploatacji niszczycieli typu Turbine. Dla umożliwienia wspólnych działań z nowymi krążownikami zdecydowano zaprojektować niszczyciele o większej prędkości i zasięgu[1]. Okręty zostały zaprojektowane przez stocznię Odero , która jako punkt wyjścia potraktowała projekt typu Turbine[1]. Nieco zwiększono wymiary kadłuba, a wyporność standardowa wzrosła z 1027 do 1202 ton[1]. Zachowano takie same uzbrojenie główne w postaci czterech dział kalibru 120 mm, lecz wprowadzono działa nowszego modelu 1926, o dłuższej lufie długości 50 kalibrów zamiast 45 kalibrów[2]. Moc siłowni zwiększono z 40 do 44 tysięcy ton[1]. Architektura okrętów miała być początkowo taka sama, lecz już po rozpoczęciu budowy zmieniono projekt w celu zwiększenia pola ostrzału działek przeciwlotniczych i dwa kominy połączono w jeden szerszy, a przy tym przesunięto do tyłu nadbudówkę dziobową[2]. Stały się one pierwszymi włoskimi niszczycielami w jednokominowym układzie, który stał się później charakterystyczny dla kolejnych włoskich projektów[3]. We włoskiej literaturze typ ten nazywany był Freccia, lecz w anglojęzycznej literaturze dominuje nazwa Dardo[2].
Zamówiono cztery okręty w ramach programu na 1928/29 rok, po dwa w dwóch stoczniach[2]. Stępki pod ich budowę położono w 1929 roku, wodowano je w latach 1930–32, a weszły do służby w latach 1931–32[2]. Cena kontraktowa jednego okrętu wynosiła od 13,6 mln lirów (stocznia CT Riva Trigoso) do 14,45 mln lirów (stocznia Odero)[2]. Jeszcze w październiku 1929 roku zdecydowano zamówić cztery kolejne okręty zmodyfikowanego typu Folgore[2].
Cztery zmodyfikowane okręty typu Idra zbudowano w 1933 roku dla Grecji. Greckie okręty zamówiono w 1929, główna różnicą w porównaniu do okrętów włoskich było umieszczenie 4 dział 120 mm w pojedynczych stanowiskach, podczas gdy na włoskich okrętach montowano działa w stanowiskach podwójnych.
Okręty włoskie
[edytuj | edytuj kod]Okręt | Stocznia | Zbudowany | Los |
---|---|---|---|
Dardo | Odero , Sestri Ponente | 6 września 1930 | Przejęty przez Niemców jako TA31. Zatopiony przez załogę 24 kwietnia 1945. |
Freccia | CT Riva Trigioso | 3 sierpnia 1930 | Zatopiony 8 sierpnia 1943 koło Genui w wyniku bombardowania. |
Saetta | CT Riva Trigioso | 17 stycznia 1932 | Zatonął na minie 3 lutego 1943. |
Strale | Odero, Sestri Ponente | 26 marca 1931 | Wyrzucony na brzeg 21 czerwca 1942, koło przylądka Bon, zniszczony przez torpedy brytyjskiego okrętu podwodnego HMS "Turbulent". |
Okręty greckie
[edytuj | edytuj kod]Okręt | Stocznia | Zbudowany | Los |
---|---|---|---|
Ydra | Odero, Sestri Ponente | Zatopiony przez niemiecki samolot 22 kwietnia 1941. | |
Spetsai | Odero, Sestri Ponente | Służył podczas II wojny światowej, wycofany ze służby w 1946. | |
Psara | Odero, Sestri Ponente | Zatopiony przez niemiecki samolot 20 kwietnia 1941. | |
Kountouriotis | Odero, Sestri Ponente | Służył podczas II wojny światowej, wycofany ze służby w 1946. |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Patianin 2013 ↓, s. 15.
- ↑ a b c d e f g Patianin 2013 ↓, s. 16.
- ↑ Patianin 2013 ↓, s. 45.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Siergiej Patianin. «Strieły» i «mołnii». Esmincy tipow «Dardo» i «Folgore». „Arsienał-Kollekcyja”. Nr 1/2013 (7), s. 15-45, styczeń 2013. Moskwa. (ros.).
- Whitley, M.H. (1988). Destroyers of World War 2. Cassell Publishing. ISBN 1-85409-521-8.