Nikołaj Zinowjew

Nikołaj Zinowjew

ok. 1901
Data i miejsce urodzenia	17 września 1839 Jarosław
Data śmierci	28 marca 1917
gubernator piotrkowski
Okres	od 16 lutego 1884 do 5 lutego 1887
Poprzednik	Iwan Kachanow
Następca	Aleksandr Komarow
gubernator suwalski
Okres	od 16 września 1882 do 16 lutego 1884
Poprzednik	Siergiej Gołowin
Następca	Jewgienij Subbotkin
Odznaczenia

Nikołaj Zinowjew (ur. 5 września^?/17 września 1839 w Jarosławiu^[1], zm. 15 marca^?/28 marca 1917) – rosyjski polityk, wiceminister spraw wewnętrznych Imperium Rosyjskiego w latach 1902–1903.

Ojciec – Aleksiej Zinowjewicz Zinowjew (16 lutego 1801–26 lutego 1884) pochodził ze stanu mieszczańskiego, był radcą tłumaczem, autorem wielu prac z dziedziny historii literatury oraz historii antycznej. Był także m.in. profesorem w Liceum Demidowskiego w Jarosławiu (1830–1846)^[2].

Absolwent Łazariewskiego Instytutu Języków Wschodnich (1848–1853), (prawo otrzymania XII rangi przy podejmowaniu pracy w służbie państwowej) oraz Konstantynowskiego Instytutu Mierniczego w Moskwie (1856)^[1]. W 1869 został członkiem Komisji ds. Włościańskich. Następnie w 1881 mianowany gubernatorem suwalskim, pełnił ten urząd przez dwa lata, po czym został przeniesiony na analogiczne stanowisko w guberni piotrkowskiej. Był konserwatystą i zwolennikiem rosyjskiego nacjonalizmu, w swojej działalności realizował koncepcje generał-gubernatora warszawskiego Josifa Hurki w zakresie ograniczania napływu robotników i specjalistów do guberni piotrkowskiej. W latach 1887–1893 był gubernatorem tulskim, zaś od 1893 do 1902 – mohylewskim. Następnie przez rok piastował stanowisko wiceministra spraw wewnętrznych^[3].

Uzyskał rangę rzeczywistego radcy stanu, zasiadał w Radzie Państwa^[3].