Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu

Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu

Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu
Data założenia	1947
Państwo	Polska
Adres	pl. Katedralny 14 50-329 Wrocław
Rektor	ks. prof. dr hab. Włodzimierz Wołyniec
Położenie na mapie Wrocławia Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu
Położenie na mapie Polski Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu
51°06′52,9″N 17°02′53,7″E/51,114694 17,048250
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu – seminarium duchowne we Wrocławiu, kształcące księży katolickich dla archidiecezji wrocławskiej.

Utworzone przez bpa Kaspra z Łagowa w październiku 1565 w wyniku realizacji uchwał Soboru Trydenckiego. Formowało wówczas powołanych do kapłaństwa od Śląska Cieszyńskiego aż po Brandenburgię. Pierwszym rektorem seminarium był kanonik dr Teodor Lindanus. Pierwsi alumni zamieszkali w jednym z budynków kapitulnych, a na wykłady uczęszczali do kościoła św. Marcina. W 1572 wybudowano dla alumnów specjalny budynek nad Odrą, tzw. Alumnat. W 1575 wrocławski biskup Marcin Gerstmann, chcąc ochronić alumnów przed nadmiernym wpływem protestantyzmu, przeniósł seminarium do Nysy. Seminarium zaczęli prowadzić jezuici z Nysy. W 1656 seminarium powróciło do Wrocławia, a od 1702 klerycy studiowali na powstałej wówczas dwuwydziałowej Akademii Leopoldyńskiej, później zaś na wydziale teologii katolickiej utworzonego w 1811 nowego Uniwersytetu. Aż do 1918 uniwersyteckie studium teologii trwało siedem semestrów, a następnie kandydaci do kapłaństwa wstępowali na rok do Alumnatu wrocławskiego, aby bezpośrednio przygotować się do pracy duszpasterskiej. Studenci teologii mieszkali w konwikcie, od 1895 w nowo zbudowanym Collegium Georgianum przy pl. Katedralnym 14. Klerycy mieszkali w odbudowanym w 1731 Alumnacie na Ostrowie Tumskim, który w związku z wydłużeniem przez Stolicę Apostolską okresu formacji do 6 lat okazał się zbyt mały. W 1935 oddano do użytku nowy Alumnat (Albertinum) na wrocławskich Karłowicach, przy obecnej ul. Przybyszewskiego.

Po wojnie seminarium zainaugurowało swoją działalność 8 października 1947. Na pierwszy rok zgłosiło się 24 alumnów. W okresie powojennym seminarium wykształciło i uformowało 1500 księży pracujących głównie w archidiecezji wrocławskiej, ale także w wielu krajach Europy i poza jej granicami.

W 1968 Stolica Apostolska erygowała Papieski Wydział Teologiczny, pozwalający rozwijać naukowy warsztat seminarium. Od 1990-2019 z inicjatywy ks. kardynała Henryka Gulbinowicza powstało, jako prekursorskie w Polsce, a drugie w Europie, przedsięwzięcie – Annus Propedeuticus, czyli specjalna formacja dla roku pierwszego. Miała ona miejsce w klasztorze pocysterskim w Henrykowie.

• Archidiecezja Wrocławska
• Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
• Okres propedeutyczny

• H. Hoffmann, Die Geschichte des Breslauer Alumnats: ein Beitrag zur Geschichte der Priesterbildung in Schlesien, Breslau 1935
• Das neue Priesterseminar der Erzdiözese Breslau. Zur Einweihung am 19. Mai 1935, Breslau 1935
• Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu (red. ks. Marian Biskup, ks. Aleksander Radecki), Wrocław 2002
• A. Młotek, Teologia katolicka na Uniwersytecie Wrocławskim ze szczególnym uwzględnieniem dziejów teologii moralnej, Wrocław 1998

• Strona Metropolitalnego Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu
• Wykaz publikacji dotyczących dziejów seminarium wrocławskiego w bazie LitDok Europa Środkowo-Wschodnia / Instytut Herdera w Marburgu