Przejdź do zawartości

Medal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Medale polskojęzycznej Wikipedii
Wojskowy Medal Waleczności (odznaczenie)

Medal – niewielki, najczęściej okrągły lub owalny, płaski wyrób metalowy (odmiana wieloboczna jest zwana plakietką), wykonany zazwyczaj techniką odlewu lub bicia. Często jest zawieszony na wstążce.

Pierwsze medale epoki nowożytnej pochodzą z XIV-wiecznych Włoch, a rozkwit medalierstwa przypada na wieki XV i XVI. Pierwszy medal w Polsce został wybity dla Jana Turzo, w 1508[1].

Medale wykonuje się dla upamiętnienia ważnych wydarzeń albo jako odznaczenia lub nagrody za wybitne osiągnięcia sportowe (na przykład medal olimpijski), wojskowe i inne. Medal sportowy jest okrągłym lub owalnym krążkiem (zwykle złotym, srebrnym lub brązowym) zdobionym po jednej lub obu stronach reliefem. Medale wojskowe mają dużo bardziej różnorodną formę. Ich kształt, kolor i wielkość zależą od pomysłowości twórcy i oficjalnych wymogów.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Adam Więcek: Dzieje sztuki medalierskiej w Polsce. Kraków: 1989.