Matthias Weckmann

Matthias Weckmann
Data i miejsce urodzenia	ok. 1619 ; Niederdorla
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	24 lutego 1674 ; Hamburg
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna, muzyka barokowa
Zawód	kompozytor, organista

Matthias Weckmann, także Wegkmann, Weykmann^[1] (ur. około 1619 w Niederdorla, zm. 24 lutego 1674 w Hamburgu^[2]) – niemiecki kompozytor i organista.

Życiorys

Syn duchownego i organisty^[2]. W 1628 lub 1629 roku został uczniem Heinricha Schütza w Dreźnie, uczył się też śpiewu u Caspara Kittela i gry na organach u Johanna Klemma^[1]. Od 1630 roku był dyszkancistą kapeli dworskiej w Dreźnie, a od 1632 roku jednym z jej organistów^[1]. W latach 1633–1636/1637 przebywał w Hamburgu, gdzie był uczniem Jacoba Praetoriusa, Jana Pieterszoona Sweelincka i Heinricha Scheidemanna^[1]. Następnie z polecenia Heinricha Schütza udał się do Holsztynu i Danii^[1]. Po powrocie do Drezna w 1639 roku objął funkcję organisty kapeli nadwornej elektora^[1]. Między 1642 a 1646 rokiem przebywał w Nykøbing jako członek duńskiej kapeli królewskiej, następnie w latach 1647–1648 w Hamburgu i Lubece^[1]. Od 1649 do 1655 roku ponownie działał na dworze drezdeńskim, gdzie zaprzyjaźnił się z Johannem Jakobem Frobergerem^[1]. W 1655 roku został organistą kościoła św. Jakuba w Hamburgu^[1]^[2]. Przyczynił się do rozwoju życia muzycznego w mieście, w 1660 roku wspólnie z Christophem Bernhardem założył Collegium musicum, stowarzyszenie muzyczne organizujące w refektarzu katedry cotygodniowe koncerty czwartkowe^[1]^[2].

Twórczość

Z jego dorobku zachowało się 13 utworów wokalno-instrumentalnych, 9 pieśni, 9 sonat 4-głosowych, 2 sonaty 3-głosowe oraz kilka kompozycji na instrumenty klawiszowe^[2]. W kompozycjach wokalno-instrumentalnych widoczny jest wpływ Schütza i kompozytorów włoskich, przeważają wśród nich koncerty małogłosowe, pisane do tekstów biblijnych w języku niemieckim^[1]. Większość koncertów osadzona jest w tradycji polifonicznej i pozbawiona dramatyzmu^[1]. W dziełach organowych, szczególnie wariacjach, nawiązywał do stylu Sweelincka, stosując kontrapunkt motywiczny oraz techniki cantus firmus i kanonu, gęstą fakturę 6-głosową z podwójnym pedałem, rozbudowane figuracje na drobnych wartościach nutowych oraz efekty echa^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 113–114. ISBN 978-83-224-0935-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3878. ISBN 0-02-865571-0.

Linki zewnętrzne

Matthias Weckmann – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 113–114. ISBN 978-83-224-0935-0.

[baker-2] Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3878. ISBN 0-02-865571-0.

[1]