Przejdź do zawartości

Mars One

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mars One
Logo
Państwo

 Holandia

Data założenia

2011

Prezes

Bas Lansdorp

Zatrudnienie

4 (2012)

brak współrzędnych
Strona internetowa

Mars One – mała holenderska organizacja, która otrzymała pieniądze od inwestorów, twierdząc, że wykorzysta je do wylądowania pierwszych ludzi na Marsie i pozostawienia ich tam w celu założenia stałej ludzkiej kolonii[1][2]. Szacuje się, że od ogłoszenia upadłości w 2012 roku do bankructwa na początku 2019 roku, organizacja otrzymała dziesiątki milionów dolarów[3]. Organizacja nie była firmą astronautyczną i przez swój cały okres istnienia nie produkowała własnego sprzętu[4].

Mars One składał się z dwóch podmiotów: fundacji non-profit Mars One Foundation oraz spółki Mars One Ventures, która była akcjonariuszem kontrolującym grupę Interplanetary Media Group, która zarządzała prawami do transmisji. Projektem zarządzała Mars One Foundation z siedzibą w Holandii zatrudniając czterech pracowników[5]. Koszt pierwszej misji firmy został oszacowany w 2010 roku przez dyrektora generalnego Basa Lansdorpa na około 6 miliardów dolarów[6][7].

Koncepcja załogowej misji marsjańskiej organizowanej przez organizację została skrytykowana, a także nazwana misją samobójczą przez naukowców oraz inżynierów jako pomijająca niemal wszystkie kwestie logistyczne oraz pozbawiona niezbędnych koncepcji dotyczących wykorzystywanego sprzętu[5]. 15 stycznia 2019 roku holenderski sąd podjął decyzję o likwidacji spółki Mars One Ventures, doprowadzając ją tym samym do bankructwa[8].

Pierwotny plan

[edytuj | edytuj kod]

Plany osadnictwa na Marsie były kilkakrotnie zmieniane. Według pierwszej wersji z 2012 r. pierwsi koloniści mieli wylądować na Marsie w 2023 r.[9] Aktualny, pochodzący z marca 2017 r. program misji zakłada pierwsze lądowanie ludzi na Marsie w 2032 r.[10] Według strony internetowej Mars One cały program miał wyglądać następująco[11]:

  • 2011: Rozpoczęcie projektu
  • 2013: Pierwsza faza selekcji uczestników
  • 2017: Rozpoczęcie pełnego treningu wybranych wcześniej uczestników
  • 2022: Misja demonstracyjna i wysłanie satelity komunikacyjnego
  • 2026: Wysłanie łazika celem znalezienia najlepszego miejsca do lądowania oraz start drugiego satelity
  • 2029: Wysłanie sześciu statków Dragon na Marsa, m.in. 2 kapsuły mieszkalne, 2 kapsuły z zaopatrzeniem oraz 2 podtrzymujące życie
  • 2030: Przygotowanie przez łazik bazy na przybycie ludzi
  • 2031: Początek podróży astronautów na Marsa
  • 2032: Lądowanie uczestników misji na powierzchni planety
  • 2033: Powiększenie kolonii i wysłanie drugiej grupy ludzi

Postępy

[edytuj | edytuj kod]

30 grudnia 2013 spośród 202 586[12] (inne źródła mówią o 2761[13]) zgłoszonych kandydatur wstępnie wybrano 1 058 potencjalnych uczestników ze 107 państw, którzy zakwalifikowali się do drugiej rundy[14]. 55% stanowią mężczyźni, a 45% – kobiety. Większość z nich ma mniej niż 36 lat i jest dobrze wyedukowana. Największa liczba kandydatów pochodzi z USA (301), na dalszych miejscach uplasowały się: Kanada (75), Indie (62), Rosja (52), Australia (43) i Chiny (40). Z Polski wybrano 13 osób[14].

W 2014 i 2015 roku studenci inżynierii na MIT przeprowadzili niezależną ocenę programu i planów wnioski zawierając w raporcie i wykazując nierealność i niemożność realizacji programu[15].

Do końca 2015 roku Mars One nie przeprowadziło żadnych faktycznych działań - nie przeprowadzono treningów, firma nie posiadała instalacji treningowych, a wstępny kontrakt z producentem telewizyjnym Endemol Shine został rozwiązany[16]. Na początku 2019 roku ogłoszono upadłość[17].


Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mars One presents an updated mission roadmap - Press Releases - News - Mars One [online], mars-one.com, 7 grudnia 2016 [dostęp 2024-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-21] (ang.).
  2. One-Way Mission To Mars [online], The Kojo Nnamdi Show [dostęp 2024-10-21] (ang.).
  3. Mike Wehner, The worst Mars mission ever conceived is now dead [online], BGR, 12 lutego 2019 [dostęp 2024-10-21] (ang.).
  4. The Technology - Mars One [online], mars-one.com [dostęp 2024-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-12] (ang.).
  5. a b Mars One plans suicide mission to Red Planet for 2023 [online], Fox News, 27 marca 2015 [dostęp 2024-10-21] (ang.).
  6. Mars One's plan to profit from the Red Planet - TechCentral [online], 26 lutego 2018 [dostęp 2024-10-21] (ang.).
  7. Adam Taylor, 78,000 People Have Already Applied For A One-Way Trip To Mars [online], Business Insider [dostęp 2024-10-21] (ang.).
  8. Mars One is dead [online], Engadget, 11 lutego 2019 [dostęp 2024-10-21] (ang.).
  9. Mars One plans to establish human settlement on Mars in 2023. Kurzweil Accelerating Intelligence, 2013-06-03. [dostęp 2016-01-23]. (ang.).
  10. Mars One’s CEO Bas Lansdorp answers questions about mission feasibility. Mars One, 2015-03-19. [dostęp 2016-01-23]. (ang.).
  11. Mars One Roadmap. Mars-one.com. [dostęp 2016-01-23]. (ang.).
  12. Over 200,000 apply to first ever recruitment for Mars settlement. Mars One, 2013-09-09. [dostęp 2016-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-23)]. (ang.).
  13. Elmo Keep: Mars One Finalist Explains Exactly How It‘s Ripping Off Supporters. [w:] Matter [on-line]. 2015-03-16. [dostęp 2015-12-20].
  14. a b Mars One: Round II. [dostęp 2014-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-10)]. (ang.).
  15. Andrew Owens, Koki Ho, Samuel Schreiner, Olivier de Weck: An independent assessment of the technical feasibility of the Mars One mission plan – Updated analysis. [w:] Acta Astronautica, vol. 120, March-April 2016 [on-line]. s. 192-228. [dostęp 2016-01-23]. (ang.).
  16. Jeff Foust: Mars One Loses Television Deal. Space News, 2015-02-24. [dostęp 2017-05-03]. (ang.).
  17. Rafał Kurczyński: Zbankrutowała firma, która miała założyć kolonię na marsie. 2019-02-11. [dostęp 2019-02-12].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]