Marian Ruth Buczkowski

Marian Ruth^[1] Buczkowski ps. „Feliks”, „Marcin” (ur. 28 maja 1910 w Nakwaszy, zm. 21 maja 1989 w Warszawie) – polski pisarz, tłumacz i publicysta.

Syn Tomasza Buczkowskiego i Anny Zając, młodszy brat Leopolda Buczkowskiego.

Studiował na uniwersytetach w Poznaniu i Warszawie. Na łamach prasy debiutował w 1933 roku. Pierwszą powieść – „Tragiczne pokolenie” – wydał w 1936. Okupację przeżył we Lwowie i Warszawie. Służył w Komendzie Głównej Armii Krajowej – Oddział VI, Biuro Informacji i Propagandy^[2]. Jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w walkach powstania warszawskiego. Warszawę opuścił z ludnością cywilną.

Po wojnie opublikował kilka książek, między innymi zbiór anegdot antyhitlerowskich „Warszawski dowcip w walce: 1939–1944” (1946), zbiór opowiadań „Pierwsze dni” (1951), powieść z motywami SF „Złota trzcina” (1956).

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 41A-3-30/31).

• Tragiczne pokolenie (1936)
• Zwyczajność i przeczucia (1938)
• Anegdota i dowcip wojenny (1943) – razem z Anną Jachniną
• Warszawski dowcip w walce: 1939–1944 (1946)
• Pierwsze dni (1951)
• Pan Wesołowski i jego towarzysze (1951)
• Świetne pozory. Przypadki i dzieje, tom 1 (1954)
• Wielkie marzenia. Przypadki i dzieje, tom 2 (1956)
• Złota trzcina (1956)
• Dzieciństwo i inne opowiadania (1957)
• Tragiczne pokolenie (1958)

• Daleko od Moskwy. Wasilij Ażajew (1949)

• Andrzej Niewiadowski, Antoni Smuszkiewicz: Leksykon polskiej literatury fantastycznonaukowej. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, s. 48, seria: SF – Wydawnictwo Poznańskie. ISBN 83-210-0892-5.
• Książki Mariana Ruth Buczkowskiego. [w:] Katalog Biblioteki Narodowej [on-line]. [dostęp 2010-06-18].