Marcepania halva
Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
| Marcepania halva | |
| Jałoszyński, 2020 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Nadplemię | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Marcepania halva |
Marcepania halva – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny balinków. Endemit Sumatry.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2020 roku przez Pawła Jałoszyńskiego na łamach „Zootaxa”. Jako lokalizację typową wskazano północne okolice Brastagi w indonezyjskiej Sumatrze Północnej. Epitet gatunkowy pochodzi od chałwy, wyrobu cukierniczego ze Środkowego Wschodu, i stanowi nawiązanie do pochodzącej od marcepanu nazwy rodzajowej[1].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Chrząszcz o ciele długości około 1,1 mm, wydłużonym, wąskim i przeciętnie sklepionym, ale największym i najbardziej sklepionym spośród przedstawicieli rodzaju oraz wyraźnie tęższym niż u mających podobne samcze genitalia gatunków M. semengohensis i M. princesa. Oskórek jest jasnobrązowy, porośnięty żółtawymi szczecinkami[1].
Głowa ma na czole i ciemieniu gęsto rozmieszczone, wyraźne, ale płytkie punkty. U samca oczy są duże, słabo wypukłe, owalne, zbudowane z grubych fasetek. Krótkie, ku szczytom rozszerzające się czułki mają silnie wydłużone trzonek i nóżkę, a człon ostatni 1,8 raza dłuższy niż szerszy i na szczycie ścięty. Aparat gębowy ma niesymetryczne żuwaczki, z których prawa dysponuje dwoma zębami przedwierzchołkowymi, oraz guzikowaty wierzchołkowy człon głaszczków szczękowych[1].
Niemal półowalne przedplecze ma gęste i wyraźne punktowanie. Boczne jego brzegi są w przedniej połowie niemal równomiernie zaokrąglone, a w tylnej prawie prosto lekko ku tyłowi zbieżne, kąty tylne natomiast lekko rozwarte, a tylny brzeg płytko dwufalisty. Owalne, na szczytach osobno szeroko zaokrąglone pokrywy największą szerokość osiągają w okolicy przedniej ⅓, punktowanie mają gęściejsze niż na przedpleczu i miejscami układające się w nieregularne szeregi podłużne. Odnóża są krótkie i grube[1].
Osiągający 0,15 mm długości, tęgi edeagus ma wydłużone, znacznie od płata środkowego dłuższe paramery, każda z dwoma szczecinkami wierzchołkowymi, oraz w widoku brzusznym podługowato prawie trapezowaty z ukośnym brzegiem odsiebnym płat środkowy i parę podłużnych, wrzecionowatych, dobrze odgraniczonych elementów w endofallusie[1].
Rozprzestrzenienie
[edytuj | edytuj kod]Owad orientalny, endemiczny dla Sumatry, znany tylko z lokalizacji typowej. Spotykany na wysokości 1500 m n.p.m.[1]